Jozsef Balo
Z Wikipedii
József Baló (ur. 10 listopada 1895 w Budapeszcie – zm. 10 października 1979 w Budapeszcie) był węgierskim patologiem.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Rodzina Baló pochodziła z Siedmiogrodu. Jozsef Balo rozpoczął studia w 1913 roku w rodzinnym mieście, ale wybuch wojny je przerwał. Od 1917 roku pracował w I. Wydziale Patologii Uniwersytetu Pétera Pázmány w Budapeszcie. Studia medyczne ukończył w 1919]. Od 1922 do 1924 przebywał dzięki stypendium Fundacji Rockefellera w Baltimore na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa i w Bostonie w tamtejszym Hygiene Institute.
W 1926 powrócił do Budapesztu i został profesorem na Wydziale Medycznym macierzystej uczelni. W 1928 roku zaczął pracować w Wydziale Patologii Uniwersytetu Ferenca Józsefa w Szegedzie. Pełnił tam funkcję dziekana Wydziału Medycznego od 1932 do 1933 i od 1941 do 1942, rektora od 1939 do 1940, a od jesieni 1945 objął kierownictwo Wydziału Patologii. Od 1945 do 1946 kierował Instytutem Medycyny Sądowej w Budapeszcie, od 1945 do 1967 Programem Badań nad Nowotworami Uniwersytetu Semmelweisa.
W 1947 Baló został prezydentem Węgierskiego Towarzystwa Patologicznego i członkiem Lekarskiej Rady Etyki. W 1965 otrzymał tytuł doktora od uczelni medycznej w Szegedzie, jak również medal Semmelweisa. W 1975 został uhonorowany nowoustanowionym przez Węgierskie Towarzystwo Onkologiczne medalem Ödöna Krompechera. W 1955 przyznano mu nagrodę Kossutha. Był też członkiem Węgierskiej Akademii Nauk.
[edytuj] Dorobek naukowy
W 1927 opisał w węgierskim periodyku nieznaną wcześniej chorobę, znaną dziś jako stwardnienie koncentryczne Baló (łac. leukoencephalitis periaxialis concentrica) i będącą rzadkim wariantem stwardnienia rozsianego[1]. W 1928 przedstawił jej opis w języku angielskim[2]. W 1931 roku opublikował w języku węgierskim i niemieckim swoje prace wirusologiczne; w 1940 roku przedstawił monografię dotyczącą chorób demielinizacyjnych. W Budapeszcie pracował nad chorobami naczyń i miażdżycą. Wraz z żoną, dr. Iloną Bangą, dokonał odkrycia elastazy trzustkowej[3][4][5][6], które to odkrycie niesłusznie przypisuje się zazwyczaj niemieckiemu biochemikowi Andreasowi Sziegoleitowi, który swoje odkrycie przedstawił w 1982[7]. Baló dokonał wielu obserwacji nad onkogennym działaniem wirusów i przedstawił cenione na świecie prace na temat patologii raka płuc. Dorobek naukowy Baló liczy około 300 artykułów i sześć monografii.
Przypisy
- ↑ Baló J: Leukoencephalitis periaxialis concentrica. Ról Magy Orv Arch 1927; 28: 108–124
- ↑ Baló J. Encephalitis periaxialis concentrica. Arch Neurol Psychiatry 19: 242–264, 1928
- ↑ Baló J, Banga I: Die Zerstörung der elastischen Fasern der Gefässwand. Schweiz Z Pathol Bakt 1949; 12: 350–352.
- ↑ Baló J, Banga I: The elastolytic activity of pancreatic extracts. Biochem J 1949; 46: 384–387.
- ↑ Baló J, Banga I: Elastase and elastase-inhibitor. Nature 1949; 164: 491.
- ↑ Baló J, Banga I: Elastin and elastase. Nature 1953; 171: 44.
- ↑ Sziegoleit A: Purification and characterization of a cholesterol-binding protein from human pancreas. Biochem J 1982; 207: 573–582.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- József Baló w bazie Who Named It
- Magyar Életrajzi Lexikon 1000-1990
