Kameralizm
Z Wikipedii
Kameralizm (łac. camera - komnata) - doktryna ekonomiczna rozwinięta w Niemczech i Austrii w XVII-XVIII w., uznająca za nadrzędny cel polityki gospodarczej państwa pełne wykorzystanie zasobów ludzkich i zdolności produkcyjnych w celu zwiększenia dochodów władcy; odmiana merkantylizmu.
Spis treści |
[edytuj] Geneza nurtu
Nazwa nurtu pochodzi od słowa "kamera", urzędu działającego przy dworze władcy, zarządzającego jego majątkiem i ściągającego należne daniny oraz podatki. Działalność urząd dała początek całej dziedzinie wiedzy Kameralwissenschaften, a z początkiem XVIII w. powstały katedry kameralistyki na uniwersytetach.
Kameralizm wyrósł na gruncie stosunkowo zacofanej struktury gospodarczej, społecznej i politycznej Niemiec, które było wynikiem Wojny trzydziestoletniej lat 1618 - 1648. Kryzys gospodarczy tamtego okresu był również następstwem głębokiego rozbicia politycznego.
[edytuj] Założenia
Myśl ekonomiczna kameralizmu była zasadniczo inspirowana dążeniem do zwiększenia dochodów państwa oraz troską o wzrost liczby ludności.
Środkiem zapewniającym odbudowę życia gospodarczego była polityka skarbowa, realizująca postulaty dodatkowego opodatkowania i wprowadzenia różnego rodzaju opłat. Aktywna polityka ludnościowa, polegająca na wspieraniu działań na rzecz stymulacji przyrostu naturalnego i walce z wyludnieniem, miała zapewnić szybki wzrost produkcji i rozwój gospodarczy. Według kameralistów istotną rolę w realizacji tych celów miała odgrywać armia. Jej rozbudowa była związana ze wzrostem jej potrzeb, a zatem wzrostem siły roboczej niezbędnej do jej utrzymania. Do realizacji tych potrzeb niezbędne było intensywne zaangażowanie państwa, które rozbudowywało infrastrukturę, wspierało modernizację gospodarki, ściśle kontrolowało sektor rolny, rzemiosło i handel. Powstawały nowe manufaktury i banki.
W nurcie kameralistyki rozwinęła się statystyka, która miał zasadnicze znaczenie dla prowadzenia spisów ludności i kontroli wielkości obrotów handlu zagranicznego.
[edytuj] Główni przedstawiciele kameralistyki
- Georg Obrecht (1547 - 1612)
- Johann Joachim Becher (1635 - 1682)
- Philip Wilhelm von Hörnigk (1638 - 1712)
- Veit Ludwig von Seckendorff (1626 - 1692)
- Wilhelm von Schröder (1640-1699)
- Paul Jacob Marperger (1656-1730)
- Johann Heinrich Gottlob von Justi {1717-1771)
[edytuj] Źródła
- Elżbieta Kundera (red.) Słownik historii myśli ekonomicznej, Oficyna Ekonomiczna, Kraków 2004
- Piotr Wereszycki, Historia Austrii, Ossolineum.
