Karabin maszynowy wz. 30

Z Wikipedii

ciężki karabin maszynowy wz.30
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Rodzaj	ciężki karabin maszynowy
Historia
Prototypy	1930
Produkcja seryjna	1930-1939
Wyprodukowano	>7831 egz.
Dane techniczne
Kaliber	7,92 mm
Nabój	7,92 x 57 mm Mauser
Taśma nabojowa	taśma parciana
Wymiary
Długość	925 mm
Długość lufy	720 mm
Masa
broni	65 kg (na podstawie)
karabinu właściwego	14,5 kg (bez wody)
Inne
Prędkość pocz. pocisku	845 m/s
Szybkostrzelność teoretyczna	~500 strz./min
Zasięg max.	1200 m

Ciężki karabin maszynowy wz.30 z podstawą piechoty wz. 34 wewnątrz schronu bojowego na ckm - tradytora jednostronnego na głównej pozycji obronnej Armii Łódź na Warcie (rekonstrukcja historyczna)

Ckm wz. 30 - produkowany w Polsce ciężki karabin maszynowy będący bezlicencyjną kopią Browninga M1917.

[edytuj] Historia konstrukcji

Po odzyskaniu niepodległości na uzbrojeniu Wojska Polskiego znajdowała się prawdziwa mozaika karabinów maszynowych różnych wzorów i kalibrów. Dlatego już na początku lat dwudziestych XX wieku podjęto decyzję o rozpoczęciu wyboru nowego, standardowego ciężkiego karabinu maszynowego. Początkowo najwięcej zwolenników miały ckmy Hotchkiss Mle 14. Na przełomie lat 1924/1925 zakupiono 1000 ckmów Hotchkiss wz.25 i rozpoczęto pertraktacje na temat zakupu licencji. Jednak doświadczenia z eksploatacji zakupionych ckmów sprawiły, że z dalszych zakupów, a tym bardziej z produkcji na licencji, zrezygnowano.

Pod koniec 1927 roku rozpisano konkurs na ckm. Próby odbyły się na przełomie 1927 i 1928 roku. W konkursie wzięły udział ckmy:

• Browning M1917 (niektóre źródła podają, że Browning M1919, ale ten model jest chłodzony powietrzem)
• Schwarzlose vz. 07/12/27 (czechosłowacka wersja ckmu Schwarzlose wz. 07/12 kalibru 7,92 x 57 mm)
• Vickers wz. 1909/27

Najlepszy okazał się ckm Browninga. W lecie 1928 próby powtórzono. Ponownie najlepszy okazał się ckm Browninga. W wyniku tych prób postanowiono zakupić licencję karabinu maszynowego M1917. Okazało się przy tym, że ani firma Colt, ani jej europejski przedstawiciel, firma Fabrique Nationale, nie opatentowali go w Polsce. Z tego błędu postanowiono skorzystać i opracować własny ckm, opierający się na konstrukcji ckmu M1917. Na podjęcie takiej decyzji wpłynęły też niewątpliwie kłopoty z dokumentacją licencyjną rkmu Browning wz. 1928.

W lecie 1930 roku były gotowe pierwsze egzemplarze wzorcowe, a do marca 1931 roku wyprodukowano pierwszą serię 200 ckmów, które otrzymały oznaczenie ckm wz. 1930. Nowy ckm miał w stosunku do pierwowzoru kilka zmian:

• zmieniono amunicję na 7,92 x 57 mm Mauser
• celownik przeziernikowy zmieniono na szczerbinkowy
• wydłużono chwyt tylca
• wydłużono lufę
• zmieniono konstrukcję zatrzasku lufy
• zmniejszono masę trzonu zamkowego
• opracowano własny model podstawy oznaczony jako podstawa wzór 30, umożliwiający między innymi,prowadzenie ognia przeciwlotniczego
• dodano przeciwlotnicze przyrządy celownicze
• dodano kolbę do strzelań przeciwlotniczych.

W następnych latach wprowadzono w konstrukcji ckmu szereg drobnych zmian. Największymi były zmiany z 1938 roku, kiedy zmieniono konstrukcję mechanizmu spustowego i tylca, oraz przekonstruowano zamek. Zmodernizowany karabin otrzymał oznaczenie wz. 1930a. W 1938 roku powstała także wersja wz.1930/39T kalibru 7,65 x 53 mm która miała uczestniczyć w konkursie na ckm dla armii tureckiej. Powstały też kolejne wzory trójnożnych podstaw dla ckm wz. 30, które zostały przyjęte na uzbrojenie (podstawa wzór 34, podstawa WR i podstawa wzór 36 dla kawalerii)

Do wybuchu drugiej wojny światowej wyprodukowano 7861 ckm wz. 1930 (częściowo na eksport do Rumunii i Hiszpanii).

[edytuj] Opis konstrukcji

Ciężki karabin maszynowy wz. 1930 był zespołową bronią samoczynną. Zasada działania oparta o krótki odrzut lufy, ryglowanie ryglem wahliwym. Strzelanie tylko ogniem ciagłym. Zasilanie taśmowe (taśma parciana o pojemnośći 330 naboi). Lufa wymienna chłodzona wodą w walcowej chłodnicy o pojemności 4 litrów. Broń strzelała z podstawy trójnożnej.