Kenneth Baker
Z Wikipedii
Kenneth Wilfrid Olav Baker, baron Baker of Dorking CH (ur. 3 listopada 1934 w Londynie), brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Margaret Thatcher i Johna Majora. Członek Tory Reform Group.
Urodził się w londyńskiej dzielnicy Hampton jako syn urzędnika służby cywilnej. Wykształcenie odebrał w Hampton Grammar School (1946-1948), St Paul's School w Londynie oraz w Magdalen College na Uniwersytecie w Oksfordzie. Studia ukończył w 1958 r. z tytułem bakałarza historii. Następnie odbył służbę wojskową. Armię opuścił w stopniu porucznika. Pracował dla Royal Dutch Shell zanim został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Acton w wyborach uzupełniających 1968 r.
W Izbie Gmin zasiadał do wyborów 1970 r., kiedy to przegrał z kandydatem laburzystów Nigelem Spearingiem. Do parlamentu powrócił jednak jeszcze w tym samym roku, wygrywając wybory uzupełniające w okręgu St Marylebone. Kiedy ten okręg został zlikwidowany w 1983 r. Baker przeniósł się do okręgu Mole Valley, który reprezentował do 1997 r.
Był ministrem stanu ds. przemysłu i technologii informacyjnej w latach 1981-1984 oraz ministrem stanu ds. samorządu lokalnego w latach 1984-1985. W 1985 r. został członkiem gabinetu jako minister środowiska. W latach 1986-1989 stał na czele resortu edukacji. Na tym stanowisku odpowiadał za uchwalenie Education Act z 1988 r., który wprowadzał kontrowersyjnym program nauczania "National Curriculum". Baker wprowadził również obowiązkowe szkolenia dla nauczycieli znane jako "Baker days".
W 1989 r. został przewodniczącym Partii Konserwatywnej i Kanclerzem Księstwa Lancaster. Pozostał na tym stanowisku do rezygnacji Margaret Thatcher z funkcji lidera partii w listopadzie 1990 r. Nowy lider konserwatystów, John Major, mianował Bakera ministrem spraw wewnętrznych. Okres urzędowania Bakera na tym stanowisku do czas rozruchów w więzieniach oraz wprowadzenia Dangerous Dogs Act.
Po wyborach 1992 r. Baker opuścił gabinet nie chcąc objąć stanowiska ministra ds. Walii. W 1997 r. zrezygnował z ubiegania się o mandat parlamentarny. Został kreowany parem dożywotnim jako baron Baker of Borking i zasiadł w Izbie Lordów.
Baker opublikował w 2005 r. książkę o królu Jerzym IV George IV: A Life in Caricature, a w 2007 r. książkę o Jerzym III King George III: A Life in Caricature (obie wydane przez Thames & Hudson). Inne jego publikacje do zbiory poezji, historia karykatury politycznej oraz autobiografia.
Od 1963 r. jest żonaty z Mary Gray-Muir. Ma z nią syna Oswina i dwie córki: Amy Elizabeth i Sophię Alice (ur. 8 lipca 1967, żonę Charlesa McVeigha IV).
| Poprzednik Patrick Jenkin |
Minister środowiska Wielkiej Brytanii 1985-1986 |
Następca Nicholas Ridley |
| Poprzednik Keith Joseph |
Minister edukacji i nauki Wielkiej Brytanii 1986-1989 |
Następca John MacGregor |
| Poprzednik David Waddington |
Minister spraw wewnętrznych Wielkiej Brytanii 1990-1992 |
Następca Kenneth Clarke |
| Poprzednik Tony Newton |
Kanclerz Księstwa Lancaster 1989-1990 |
Następca Chris Patten |
| Poprzednik Peter Brooke |
Przewodniczący Brytyjskiej Partii Konserwatywnej 1989-1990 |
Następca Chris Patten |
| Poprzednik Douglas Hurd, baron Hurd of Westwell |
Kolejność precedencji w Zjednoczonym Królestwie Mężczyźni |
Następca John Patten, baron Patten |
W dniu powstania
John Biffen • Leon Brittan • Lord Cockfield • Nicholas Edwards • Norman Fowler • Lord Hailsham of St Marylebone • Michael Heseltine • Geoffrey Howe • Patrick Jenkin • Michael Jopling • Keith Joseph • Tom King • Nigel Lawson • Cecil Parkinson • James Prior • Peter Rees • Norman Tebbit • Margaret Thatcher • Peter Walker • Lord Whitelaw • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Lord Gowrie • Douglas Hurd • John MacGregor • John Moore • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Lord Young of Graffham
W dniu powstania
Kenneth Baker • Paul Channon • Kenneth Clarke • Norman Fowler • Lord Havers • Geoffrey Howe • Douglas Hurd • Tom King • Nigel Lawson • John MacGregor • John Major • John Moore • Cecil Parkinson • Nicholas Ridley • Malcolm Rifkind • Margaret Thatcher • John Wakeham • Peter Walker • Lord Whitelaw • Lord Young of Graffham • George Younger
Późniejsi członkowie gabinetu
Lord Bealstead • Peter Brooke • John Gummer • Michael Howard • David Hunt • Norman Lamont • Peter Lilley • Lord Mackay of Clashfern • Tony Newton • Chris Patten • David Waddington • William Waldegrave
W dniu powstania
Kenneth Baker • Peter Brooke • Kenneth Clarke • John Gummer • Michael Heseltine • Michael Howard • David Hunt • Douglas Hurd • Tom King • Norman Lamont • Ian Lang • Peter Lilley • John MacGregor • Lord Mackay of Clashfern • John Major • David Mellor • Tony Newton • Chris Patten • Malcolm Rifkind • Lord Waddington • John Wakeham • William Waldegrave
