Konstal/HCP 105N/2
Z Wikipedii
| Dane tramwaju Konstal/HCP 105N/2 | |
 105N/2 jako "siedemnastka" na ul. Dąbrowskiego przy Rynku Jeżyckim |
|
| Długość | 26500 mm |
| Szerokość | 2400 mm |
| Wysokość | 3060 mm |
| Niskopodłogowość | 20% |
| Masa | 35000 kg |
| Liczba miejsc siedzących | 34 |
| Liczba miejsc stojących | 211 |
| Liczba i moc silników | 8 × 41,5 kW |
Konstal/HCP 105N/2 (115N, nazywany też Glizda) to prototyp trójczłonowego tramwaju powstały w zakładach HCP w 1995 roku. Zgodnie z zamierzeniem tramwaje tego typu miały obsługiwać trasę Poznańskiego Szybkiego Tramwaju. Tramwaj nigdy jednak nie wszedł do produkcji seryjnej ze względu na dużą awaryjność spowodowaną niedoborem mocy w stosunku do masy. Do obsługi PST wybrano częściowo niskopodłogowe tramwaje Tatra/HCP RT6N1, a następnie również w pełni niskopodłogowe Siemens Combino wspomagane wariantami tramwajów Konstal 105Na, a niekiedy również wagonem 105N/2.
[edytuj] Konstrukcja
Dwuprzegubowa konstrukcja powstała w wyniku połączenia dwóch wagonów typu Konstal 105N należących do poznańskiego MPK (#164 i #163) z niskopodłogowym członem środkowym wyposażonym w dwie pary drzwi. Zabieg ten sprawił, że był to pierwszy w kraju tramwaj częściowo niskopodłogowy (w około 20%). Podwozie stanowią cztery wózki wyposażone w drugi stopień odsprężynowania. Zastosowano także nowy pulpit sterowniczy motorniczego, uchylne okna, automatycznie opuszczany pantograf oraz stanowiska do mocowania wózków inwalidzkich w części niskopodłogowej.
[edytuj] Eksploatacja
Jedyny egzemplarz oznaczony numerem taborowym 400 kursuje w Poznaniu obsługując różne linie.
