Kosma Lenczowski

Z Wikipedii

O.Kosma Lenczowski właściwie: Karol Marceli Lenczowski (ur. 18 stycznia 1881 r., zm. 1 czerwca 1959 r. w Krakowie) - kapucyn, kapelan legionowy w latach 1914-1918, kawaler orderów m.in. Krzyża Niepodległości i Polonia Restituta.

[edytuj] Do I wojny światowej

Urodził 18 I 1881 we wsi Maniowy koło Nowego Targu. Jego ojciec, Teofil był nauczycielem prywatnym, a matka Julia z Błaszczyńskich zajmowała się gospodarstwem domowym. Po ukończeniu szkoły miejskiej w Nowym Targu uczył się w Gimnazjum św. Anny w Krakowie 1894-1898.

• 18 IX 1898 - wstępuje do kapucynów prowincji galicyjskiej w Sędziszowie Małopolskim
• 27 IX 1899 - składa śluby proste
• 4 X 1902 - składa śluby uroczyste w Krakowie
• 1902-1905 - studia filozofii i teologii u franciszkanów w Krakowie
• 9 VII 1905 - otrzymuje święcenia kapłańskie
• 1906-1907 - praca w klasztorze w Krośnie
• 1907-1921 - praca w klasztorze w Krakowie, w Kutkorzu i znowu w Krakowie (z przerwą na szlak bojowy w czasie I wojny światowej)

[edytuj] Posługa kapelańska w czasie I w.ś.

• Dnia 8 VIII 1914 wyruszył na front jako kapelan I Brygady Legionów Polskich odbywając z nią cały szlak bojowy. W 1916 na własną prośbę przeniesiono go do Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku koło Piotrkowa. W 1917 powrócił do służby czynnej i został zatrudniony w 4 pułku piechoty w Zegrzu. W czasie kryzysu przysięgowego odmówił złożenia przysięgi i dlatego został skierowany do Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po zawarciu pokoju brzeskiego został internowany w Dulfalva, a potem w Huszt.

Odznaczał się postawą patriotyczną i społeczną. Pomagał żołnierzom pod względem duchowym i materialnym. Za pracę niepodległościową i społeczną otrzymał Krzyż Niepodległości i Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. Po powrocie z wojska przebywał w Krakowie, a od 1921 do 1924 pracował jako wikary konwentu.

[edytuj] Po 1918 r.

Potem pracował w następujących placówkach: 1924-1925 w Sędziszowie wikary konwentu i ojciec duchowny braci, 1925-1927 we Lwowie (Zamarstynów) wikary konwentu i parafii, w 1930 został mianowany gwardianem i administratorem parafii we Lwowie, ale nie przyjął nominacji, 1930-1933 we Lwowie wikary, 1933 znów zrzekł się godności mistrza nowicjatu w Sędziszowie i nadal pozostał we Lwowie do 1936. Na kapitule 1936 został mianowany spowiednikiem kleryków w Krakowie. W 1939-1940 był we Lwowie ekonomem domu zakonnego i dyrektorem braci. W 1940 r. w obawie przed zemstą ze strony bolszewików udaje mu dzięki pomocy parafian oraz niesamowitym splotem szczęśliwych okoliczności uciec ze Lwowa. Wraca do Krakowa, jakiś czas ukrywa się nie będąc pewnym stosunku niemieckich okupantów do byłych legionistów i w końcu podejmuje zwykłą posługę klasztorną. W latach 1941-1942 znów pracuje w Sędziszowie, 1942 w Krakowie, 1942-1947 w Rozwadowie, 1947-1951 w Krakowie. Pracował przeważnie wśród ubogich i chorych. Wspierał duchowo i materialnie ludzi biednych i opuszczonych. Ukoronowaniem działalności religijnej, społecznej i patriotycznej o. Kosmy Lenczowskiego, stał się jego złoty jubileusz kapłański Rok 1955 - 11 września. Zmarł 1 VI 1959 Kraków.

[edytuj] Literatura

• Jan Gadacz. O.Kornel, w: Słownik Polskich kapucynów
• Gadacz Kornel. Kapelańska epopeja. O. Kosma Lenczowski, kapucyn. Monografia, Asyż 1969. s. 269-274
• o. Kosma Lenczowski. Pamiętnik Kapelana Legionów. Prowincja Krakowska oo. Kapucynów, Kraków, 1989