Mięta polna
Z Wikipedii
| Mięta polna | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | jasnotowate |
| Rodzaj | mięta |
| Gatunek | mięta polna |
| Nazwa systematyczna | |
| 'Mentha arvensis L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Mięta polna (Mentha arvensis L.) – gatunek byliny należący do rodziny jasnotowatych. Jest pospolity na terenie całej Polski.
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Roślina wieloletnia, o silnym zapachu mięty pieprzowej. Osiąga wysokość od 5 do 45 cm. Posiada pełzające kłącze i podziemne rozłogi.
- Łodyga
- Owłosiona, pojedyncza lub rozgałęziona. Jest 4-kanciasta i owłosiona dookoła. Na wierzchołkach występują liście bez okółków kwiatowych.
- Liście
- Ulistnienie nakrzyżległe. Liście jajowate do podługowatych, ogonkowe z 2 do 6 parami nerwów bocznych.
- Kwiaty
- Zebrane w kłosy lub główki w nibyokółkach w kątach niepozornych podsadek znacznie różniących się od pozostałych liści. Kwiaty grzbieciste, fioletowe lub różowe. Gardziel szerokodzwonkowatego kielicha o słabo wystających 10 nerwach jest naga, lub posiadająca równe ząbki. Korona 5 łatkowa, jej górna łatka jest przeważnie szersza od pozostałych, albo wyraźnie wycięta. Wewnątrz korony cztery, jednakowej długości pręciki. Kwitnie od lipca do września, jest owadopylna.
- Biotop
- Bagna, brzegi cieków wodnych, rowy, podmokłe łąki i pola uprawne (chwast. Hemikryptofit, chamefit.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza: stosowana w zaburzeniach trawienia. Ziele zawiera olejki eteryczne.
[edytuj] Bibliografia
- Jakub Mowszowicz: Flora jesienna. Przewodnik do oznaczania dziko rosnących jesiennych pospolitych roślin zielnych. Warszawa: WSiP, 1986. ISBN 83-02-00607-6.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
