Partynice
Z Wikipedii
 |
|
|
|
|
Partynice - osiedle w południowej części Wrocławia, graniczące z osiedlami Klecina, Ołtaszyn, Wojszyce i Krzyki oraz z granicą miasta. Wieś (niem. Hartlieb) przyłączona do Wrocławia w 1928.
Na skraju Partynic, w pobliżu rzeki Ślęzy, w Parku Klecińskim znajdowała się wybudowana w latach 1878-1882 Villa Ehrlich - letnia rezydencja wrocławskiego właściciela ziemskiego Juliusa Schottländera. Uległa ona poważnym uszkodzeniom w czasie oblężenia Festung Breslau, a jej zdewastowane i rozszabrowane resztki zachowały się jeszcze do lat pięćdziesiątych, kiedy ostatecznie je rozebrano. Przy ulicy Karkonoskiej, obok gmachu Polskiego Radia, znajduje się słup graniczny miasta Wrocławia (zwany też "kamieniem stulecia"), jeden z sześciu identycznych, które ustawiono w latach 1900-1901 wg projektu Karla Klimma i jeden z trzech, które zachowały się do dziś[1]. Największym obiektem w tym osiedlu jest jednak wrocławski tor wyścigów konnych, którego budowę rozpoczeto w 1905, a pierwsze wyścigi odbyły się 5 lipca 1907 i odbywają się do dziś (z przerwą w okresie 1943- 1953). Projektantem kompleksu był R. Jürgens z Hamburga. Z tego okresu zachowały się drewniane kryte trybuny oraz tzw. pawilon herbaciany, oba z 1907. Ponadto znajdowały się tu koszary (przed wojną - niemieckiej żandarmerii zmotoryzowanej, po wojnie - Armii Czerwonej i częściowo Wojska Polskiego), obecnie zlikwidowane. Znajduje się tu także cmentarz poległych w 1945 w szturmie na Wrocław żołnierzy Armii Czerwonej oraz gmach Polskiego Radia oraz publicznej Telewizji Polskiej.
Bezpośrednio po II wojnie światowej osiedle nosiło przejściowo nazwy Batonice oraz Patenice. Do lat pięćdziesiątych XX wieku Partynice miały własną stację kolejową zlokalizowaną przy skrzyżowaniu szlaku kolejowego do Sobótki z ul. Ołtaszyńską (przy ul. Ożynowej), na kilometrze 8,500 od stacji Wrocław Główny; nieco bliżej (na kilometrze 8,300) znajduje się nieużywana już dziś towarowa rampa rozładunkowa, a oprócz tego w pobliżu (po obu stronach stacji) znajdują się dwie bocznice kolejowe. Tuż po wojnie, nie dłużej niż do 1947 roku, znajdowały się tu nawet dwa przystanki kolejowe: na kilometrze 8,500 nazywał się Wrocław-Ujazdów, a przy bramie głównej toru wyścigów konnych, przy ul. Zwycięskiej (km 9,500) – Wrocław-Patenice.
- Zobacz też
podział administracyjny Wrocławia
- komunikacja miejska
linie MPK:
tramwaj 17,
autobusy 112, 113,
autobusy pospieszne: D
Przypisy
- ↑ pozostałe dwa znajdują się: jeden przy moście Trzebnickim, drugi przy pętli tramwajowej na Sępolnie; nie zachowały się słupy ustawione wraz z nimi na ówczesnych rogatkach przy al. Kromera, przy ul. Karkonoskiej i ul. Krakowskiej
[edytuj] Bibliografia
A. Czujko. Setka na okrągło. Słowo Polskie, 31 VIII 2007
