Philip Glass
Z Wikipedii
| Dorobek kompozytorski | |
|---|---|
| Rodzaj twórczości | Liczba dzieł |
| Muzyka wokalna | |
| Pieśni | 11 |
| Muzyka chóralna | 5 |
| Muzyka instrumentalna | |
| Symfonie | 8 |
| Koncerty | 7 |
| Muzyka kameralna | 27 |
| Inne formy orkiestralne | 28 |
| Opery | 17 |
| Balety | 7 |
| Utwory na instrument klawiszowy | 19 |
| Muzyka filmowa | 25 |
| RAZEM | 152 |
Philip Glass (ur. 31 stycznia 1937 w Baltimore) - amerykański kompozytor. Jego muzykę często określa się jako minimalistyczną.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Glass urodził się 31 stycznia 1937 roku w Baltimore w stanie Maryland, USA. W wieku sześciu lat zaczął uczyć się gry na skrzypcach, w ośmiu na flecie. Ukończył matematykę i filozofię na uniwersytecie w Chicago (1956). Potem postanowił zostać kompozytorem i wstąpił do Julliard School w Nowym Jorku.
Uzyskał stypendium Fulbrighta i w latach 1963-1965 studiował w Paryżu pod kierunkiem Nadii Boulanger. Tam odkrył muzykę indyjską, która wpłynęła na kształt jego późniejszej twórczości - „minimalistyczną” wizję muzyki. W 1965 roku poznał Ravi Shankara - wirtuoza gry na sitarze. To spotkanie skłoniło go do głębszych studiów nad tradycyjną muzyką Indii i Tybetu. W 1966 wyjechał do Indii północnych, gdzie spotkał się z uchodźcami z Tybetu. Wywarło to bardzo duży wpływ na jego pracę i nie tylko: został buddystą, a w 1972 spotkał się z Dalajlamą i stał się gorącym orędownikiem sprawy tybetańskiej. Glass zajmował się również muzyką północnej Afryki; w latach 80. zaczął współpracę m.in. z Foday Musa Suso - dzięki niemu na płytach Glassa zaczęły pojawiac się afrykańskie i arabskie motywy. Po powrocie do Nowego Jorku wykorzystał w swojej pracy orientalne techniki.
Na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Glass współpracował z kanadyjskim strukturalistą Michaelem Snowem oraz z Robertem Wilsonem przy jego przedsięwzięciach teatralnych (najsłynniejszy efekt tej współpracy to opera Einstein on the Beach).
Popularność zyskał jako kompozytor muzyki filmowej do eksperymentalnych dzieł dokumentalnych Godfreya Reggio: Koyaanisqatsi (debiut w roli kompozytora filmowego), Anima Mundi, Powaqqatsi (we współpracy m.in. z Foday Musa Suso) i Naqoyqatsi. Stworzył także muzykę do biograficznego filmu Errola Morrisa "Krótka historia czasu" (opowiadający o Stephenie Hawkingu) oraz do pierwotnie niemego filmu Dracula (1931) Toda Browninga.
Glass został nominowany do Oscara i Złotego Globu za muzykę do filmu Martina Scorsese Kundun - życie Dalaj Lamy, a także do filmu Stephena Daldry "Godziny". Zdobył Złoty Glob za kompozycję do Truman Show. Jest także bohaterem jednej z części projektu Four American Composers Petera Greenawaya (1983).
Skomponował cykl piosenek do słów Davida Byrne’a, Paula Simona, Laurie Anderson oraz Suzanne Vegi („Songs from Liquid Days”). W oparciu o twórczość Davida Bowie i Briana Eno Glass stworzył symfonie Low oraz Heroes. Owocem współpracy z Ravi Shankarem jest płyta Passages.
W 1968 roku stworzył własny zespół - Philip Glass Ensemble; oprócz tego współpracował z kwartetem smyczkowym Kronos Quartet (m.in. przy muzyce do filmu Dracula) oraz z zespołem Uakti.
Najnowsze utwory Glassa to Symphony No. 6 (Plutonian Ode), skomponowana do wiersza Allena Ginsberga o tym samym tytule na zamówienie Carnegie Hall w ramach obchodów sześćdziesiątych piątych urodzin kompozytora, oraz opera Galileo Galilei, która powstała na zamówienie Goodman Theater w Chicago.
[edytuj] Ważniejsze dzieła
[edytuj] Utwory dla Philip Glass Ensemble
- Music with Changing Parts, 1970
- Music in Twelve Parts, 1974
- GlassWorks, 1982
- Songs from Liquid Days, 1986
[edytuj] Opery
- Einstein on the Beach (1976; libretto: Philip Glass)
- Satyagraha (1980; libretto: Philip Glass oraz Constance DeJong)
- Akhnaten (1984; libretto: Philip Glass)
- The Making of the Representative for Planet 8 (1988; libretto: Doris Lessing)
- The Fall of the House of Usher (1988; libretto: Allen Ginsberg)
- Hydrogen Jukebox (1990; libretto: Allen Ginsberg)
- The Voyage (1992; libretto: David Henry Hwang)
[edytuj] Utwory symfoniczne
- Itaipu, 1989
- Symphony No. 2, 1994
- Symphony No. 3, 1995
- "Low" Symphony, 1992 (wydana w 1997)
- "Heroes" Symphony, 1997
- Symphony No. 5 - Requiem, Bardo and Nirmanakaya, 2000
- Symphony No. 6 - "Plutonian Ode" by Allen Ginsberg, 2002
- Symphony No. 7 - "A Toltec Symphony", 2005
- Symphony No. 8, 2005
[edytuj] Wybrana filmografia
- Koyaanisqatsi, 1983
- Mishima (Mishima: A Life in Four Chapters), 1985
- Hamburger Hill, 1987
- Powaqqatsi, 1988
- Closet Land, 1991
- Anima Mundi, 1991
- Planetens spejle, 1992
- Krótka historia czasu (A Brief History of Time), 1992
- Candyman, 1992
- Chwila życia, 1993
- Candyman 2: Pożegnanie z ciałem (Candyman: Farewell to the Flesh), 1995
- Tajny agent (The Secret Agent), 1996
- Kundun - życie Dalaj Lamy (Kundun), 1997
- Bent, 1997
- Truman Show (The Truman Show), 1998
- Dracula, 1999
- Godziny (The Hours), 2000
- Naqoyqatsi, 2002
- The Illusionist, 2006
- Notatki o skandalu, 2006
- Życie od kuchni (No Reservations), 2007
[edytuj] Inne
- Passages, 1990 - we współpracy z Ravi Shankarem
- The Screens, 1992 - we współpracy z Foday Musa Suso
- Aguas da Amazonia, 1999 - we współpracy z Uakti
- Orion, 2004 - we współpracy m.in. z Ravi Shankarem, Wu Man, Foday Musa Suso oraz Uakti
