PZL.42

Z Wikipedii

PZL.42
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie
Typ	samolot eksperymentalny (lekki samolot bombowo-rozpoznawczy)
Konstrukcja	dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie wolnonośne – stałe
Załoga	3 (pilot, obserwator, strzelec pokładowy)
Historia
Data oblotu	kwiecień 1936
Wycofanie ze służby	1939
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy PZL Bristol Pegaz VIIIA
Moc	710 KM (522 kW)
Wymiary
Rozpiętość	13,95 m
Długość	9,68 m
Wysokość	3,35 m
Powierzchnia nośna	26,80 m²
Masa
Własna	?
Startowa	?
Osiągi
Prędkość maksymalna	365 km/h
Prędkość wznoszenia	8,0 m/s
Pułap	8 500 m
Zasięg	1 250 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
nie posiadał
Użytkownicy
Polska

PZL.42 – polski samolot eksperymentalny (lekki samolot bombowo-rozpoznawczy) zbudowany na bazie samolotu PZL.23 Karaś. Zaprojektowany i zbudowany w 1936 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie.

[edytuj] Historia

W latach 1936 – 1939 w Państwowych Zakładach Lotniczych w Warszawie zespół konstruktorów pod kierunkiem inż. Stanisława Praussa prowadził pracę nad doskonaleniem produkowanego seryjnego samolotu PZL.23 Karaś.

Pierwszą z konstrukcji zmieniającą koncepcję samolotu PZL.23 Karaś był zbudowany na wiosnę 1936 roku samolot eksperymentalny oznaczony jako PZL.42, powstał on z przebudowanego produkowanego seryjnie samolotu PZL.23 Karaś. W celach doświadczalnych wyposażono go w podwójne usterzenie pionowe oraz we wciąganą w kadłub gondolę. Przeróbki miały na celu poprawę skuteczności steru kierunku, szczególnie w locie na dużych kątach natarcia (lot nurkowy) oraz zwiększenia pola ostrzału dla górnego tylnego karabinu maszynowego, a przy schowanej w kadłub gondoli zmniejszenie oporu aerodynamicznego samolotu i zwiększenia jego osiągów. Gondola opuszczała się na prowadnicach pod ciężarem obserwatora po jego wejściu do niej, a powracała samoczynnie do górnego położenia na sznurach gumowych, gdy obserwator ją opuścił.

Samolot PZL.42 został oblatany w kwietniu 1936 roku na lotnisku Okęcie w Warszawie. Po licznych próbach w locie i wypróbowaniu działania wszystkich urządzeń, w tym wypuszczanej z kadłuba i wciąganej do niego gondoli, stwierdzono celowość zastosowania w tego typu samolotach podwójnego usterzenia pionowego i tego rodzaju gondoli z zastrzeżeniem jednak udoskonalenia systemu jego wciągania i wypuszczania, gdyż system zastosowany w samolocie PZL.42 nie sprawdził się. Na podstawie doświadczeń uzyskanych w toku budowy i sprawdzania w locie tego samolotu w 1937 roku podjęto kolejną prace projektowe nad samolotem rozpoznawczo-bombowym oznaczonym jako PZL.46 Sum.

Wyprodukowano tylko jeden egzemplarz samolotu PZL.42, który służył do badań zastosowanych w nim rozwiązań.

[edytuj] Użycie w lotnictwie polskim

Po zakończeniu prób samolot PZL.42 został przekazany do 1 pułku lotniczego w Warszawie, a stamtąd przekazano go do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. W Dęblinie był wykorzystywany jako eksponat naukowy. We wrześniu 1939 roku uległ zniszczeniu podczas bombardowania szkoły przez lotnictwo niemieckie. W lotnictwie wojskowym nie był używany do lotów.

[edytuj] Opis techniczny

Samolot PZL.42 był lekkim samolotem bombowo rozpoznawczym, wolnonośnym dolnopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, kadłub półskorupowy. Podwozie stałe, wolnonośne z amortyzacją olejowo-powietrzna. Napęd silnik gwiazdowy, śmigło drewniane – dwułopatowe.