Rafał Hadziewicz
Z Wikipedii
Rafał Hadziewicz (ur.13 października 1803 w Zamchu, zm. 7 września 1883 w Kielcach), polski malarz.
Uczęszczał w latach (1816-1822) do Szkoły Zamoyskich w Szczebrzeszynie. Studiował od 1822 r. w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Po otrzymaniu stypendium Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego w 1829 r. wyjechał do Drezna, później do Paryża, gdzie uczył się we francuskiej szkole Ecole des Baux-Arts u Antoine-Jeana Grosa. Następnie wyjechał do Rzymu w 1831, gdzie studiował i rysował w Akademii Francuskiej w pracowni Bertela Thorvaldsena. W Rzymie przebywał do 1833 r. Podczas pobytu w Rzymie dużo czasu spędzał w muzeach, galeriach i pracowniach znanych włoskich artystów. Wykonał wtedy wiele szkiców, według malarstwa szczególnie mu bliskiego Rafaela. W 1834 przyjechał do Krakowa, gdzie malował obrazy do kościołów. W Krakowie ożenił się w 1835 r. z Anastazją Głowacką. W 1835 r. przebywając w Medyce wykonał 30 obrazów w cerkwi w Starzewie. W Krakowie przebywał do roku 1839. W 1839 r. wyjechał do Moskwy. Był tam profesorem rysunku na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Moskiewskiego w latach (1839-1844). W 1844 przeprowadził się do Warszawy, gdzie w latach (1846-1864) był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Wykształcił między innymi: Władysława Czachórskiego, Józefa Brodowskiego (młodszego), Franciszka Kostrzewskiego, Pantaleona Szyndlera oraz Alfreda Kowalskiego-Wierusza. W Warszawie przebywał do 1871. Pod koniec życia, w 1871 przeniósł się do Kielc.
Był współzałożycielem "Zachęty". Jego obrazy widnieją w kościele Świętego Mikołaja w Szczebrzeszynie. Jest też autorem obrazów przedstawiających: (ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa, Świętego Mikołaja oraz Świętego Józefa) w kościele w Lisowie, które wykonał w 1870. Był twórcą obrazów: ołtarzowych, religijnych i portretów. Malował też kompozycje historyczne, czerpiąc wzory ze sztuki renesansowej i barokowej Włoch. Interesował się kulturą starożytną.
Jego prace:
- Portret Świętego Norberta (1826)
- Portret Antoniny Czyszkowskiej (1828)
- Święty Jan Chrzciciel według Rafaela (1831)
- Portret żony - Anastazji z Głowackich (1834)
- Salome z głową Świętego Jana Chrzciciela (1835)
- Święta Prakseda - rycina
- Święty Walenty pielęgnujący chorych (1839)
- Ugolino (1843) - ilustracja do Boskiej komedii Dantego - piekło
- Śmierć generała Henryka Kamieńskiego pod Ostrołęką
- Portret Michała Wiszniewskiego
- Portret matki artysty (1850)
Wykonał kilka akwafort według własnych obrazów i rysunków:
- Judyta z głową Holofernesa
- Stary Żyd
- Autoportret
Obrazy Rafała Hadziewicza znajdują się we Lwowskiej Galerii Obrazów we Lwowie, Muzeum Narodowym w Kielcach i kolekcjach prywatnych.
Obrazy zaginione podczas II wojny światowej (1939 - 1945)
- Portret Józefy z Trukolaskich - Ledóchowskiej (1829)
- Ludwik Rostawiecki (1838)
- Święty Piotr (1855)
- Dysputa Świętego Augustyna
- Portret Antoniego Brodowskiego
Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
