Skalnica naprzeciwlistna

Z Wikipedii

Skalnica naprzeciwlistna
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	Rosopsida
Rząd	skalnicowce
Rodzina	skalnicowate
Rodzaj	skalnica
Gatunek	skalnica naprzeciwlistna
Nazwa systematyczna
'Saxifraga oppositifolia L.
Galeria zdjęć i grafik

Morfologia

Skalnica naprzeciwlistna (Saxifraga oppositifolia) – gatunek byliny należący do rodziny skalnicowatych. Występuje w górach Azji i Europy. Roślina arktyczna, rosnąca także w górach Syberii i w tundrze na dalekiej północy, m. in na Spitsbergenie. W Polsce występuje jedynie w Tatrach i to w najwyższych ich partiach (roślina tatrzańska)^[1]. Niektórzy autorzy notują występowanie skalnicy naprzeciwlistnej także w Karkonoszach^[2].

[edytuj] Charakterystyka

Pokrój

Niewielka roślina darniowa, tworząca dość gęste darnie o wysokości zaledwie 0,5-1,5 cm. Z darni wyrastają pionowo do góry nieco dłuższe pędy kwiatowe.

Łodyga

Krótkie pełzające pędy płone, od których odgałęziają się wzniesione, również krótkie (mają długość do 3 cm) pędy kwiatowe.

Liście

Ulistnienie naprzeciwległe (stąd gatunkowa nazwa rośliny, zarówno w języku polskim, jak i łacińskim). Liście drobne, sztywne, o kształcie odwrotnie jajowatym. Mają odgięte wierzchołki. Pędy płonne są bardzo gęsto ulistnione liśćmi wyrastającymi w 4 szeregach. Na brzegach liści występuje przeważnie 1 (czasami, ale rzadko 3) wypotniki oraz długie i sztywne rzęsy.

Kwiaty

Pojedynczo na szczytach pędów kwiatowych. Kwiaty mają długość 7-12 mm i kolor od różowoliliowego do fioletowopurpurowego. Działki kielicha orzęsione, ok. trzykrotnie krótsze od płatków korony. Kwiaty promieniste, o 5, rzadziej 4 płatkach korony z na wpół dolnym słupkiem. Roślina kwitnie od kwietnia do lipca. Kwiaty mimo tak niewielkich rozmiarów bezwzględnych, są jednak bardzo duże w porównaniu z miniaturowymi rozmiarami pędów, z których wyrastają. Duże i jaskrawe kwiaty to przystosowanie występujące u wielu roślin górskich, mające za cel skuteczne zwabienie owadów. Wysoko w górach owady są bowiem nieliczne, a i surowa i zmienna pogoda często uniemożliwia im oblot kwiatów.

Owoc

Torebka.

Biotop, wymagania

Orofit, jeden z bardziej wysokogórskich gatunków, a także roślina arktyczna. Należy do jednej z najbardziej wytrzymałych na mróz i surowe wysokogórskie warunki roślin. W Tatrach występuje od regla górnego po piętro turniowe, przy czym dwa najwyższe piętra – alpejskie i turniowe stanowią główny ośrodek jej występowania. Rośnie na skałach i w szczelinach skalnych, w naskalnych murawach, na żwirkach. Występuje na podłożu granitowym i na mylonitach^[1]. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Androsacetalia alpinae<ref>Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. </ref>.

[edytuj] Zobacz też

Rośliny tatrzańskie, rośliny piętra turniowego.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ ^{1,0 1,1} Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9. 
2. ↑ Opracowanie ekofizjograficzne dla Dolnego Śląska.

[edytuj] Bibliografia

[edytuj] Linki zewnętrzne

• [1] Skalnica naprzeciwlistna na Spitsbergenie (foto)