Supermarine Sea Otter
Z Wikipedii
| Supermarine Sea Otter (Dane Sea Otter Mk II) |
|
 Prototyp samolotu Supermarine Sea Otter |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Wielka Brytania |
| Producent | Supermarine |
| Typ | wodnosamolot rozpoznawczy i ratunkowy |
| Konstrukcja | dwupłat o konstrukcja mieszanej, podwozie – wciągane w locie |
| Załoga | 3 – 4 |
| Historia | |
| Data oblotu | 23 września 1938 |
| Lata produkcji | 1942 – 1945 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 1 silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy Bristol Mercury XXX |
| Moc | 845 KM (630 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 14,00 m |
| Długość | 11,90 m |
| Wysokość | 4,90 m |
| Powierzchnia nośna | 56,70 m² |
| Masa | |
| Własna | 3 080 kg |
| Startowa | 4 190 kg (normalna) 4 900 kg (maksymalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maksymalna | 240 km/h |
| Prędkość przelotowa | 160 km/h |
| Prędkość wznoszenia | 4,35 m |
| Pułap | 4 900 m |
| Zasięg | 910 km (normalny) 1 170 km (maksymalny) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe Vickers K kal. 7,69 mm 450 kg bomb |
|
| Użytkownicy | |
| Wielka Brytania, Australia, Francja, Holandia, Dania | |
Supermarine Sea Otter – brytyjski wodnosamolot typu amfibia zwiadowcza i ratownicza z okresu II wojny światowej
[edytuj] Historia
W 1938 roku wytwórnia Supermarine otrzymała zlecenie na opracowanie nowego wodnosamolotu, który miałby zastąpić produkowany wodnosamolot Supermarine Walrus. Już w sierpniu 1938 roku oblatano prototyp tego samolotu, który otrzymał oznaczenie Sea Otter (pol. wydra morska). W toku dalszych prac dokonano szeregu poprawek i udoskonaleń i dopiero w 1942 roku skierowano ten samolot do produkcji seryjnej.
Produkowano go w dwóch wersjach:
- Mk. I – wersja zwiadowcza (ABR – Amphibian-Boat Recconaisance) dla lotnictwa brytyjskiej marynarki wojennej
- Mk. II – wersja zmodyfikowana jako wodnosamolot ratownictwa morskiego (ASR – Air-Sea Rescue) dla RAFu
Produkcja wodnosamolotu Supermarine Sea Otter trwała do 1945 roku i zbudowano 292 samolotu obu wersji.
[edytuj] Użycie
Samolot Supermarine Sea Otter zostały wprowadzone do służby w 1944 roku jako pierwszy otrzymał je 1700 Dywizjon FAA stacjonujący na lotniskowcu eskortowym HMS Khedive, były to samoloty w wersji zwiadowczej. W późniejszym okresie otrzymały go także inne dywizjony.
Samoloty w wersji ratownictwa morskiego otrzymało dywizjony RAF, zarówno walczące w Europie, jak również na Dalekim Wschodzie. Wyróżniły się zwłaszcza w trakcie walk w Birmie.
Oprócz lotnictwa brytyjskiego samoloty tego typu użytkowało lotnictwo Australii, Danii i Holandii, a także lotnictwo francuskie działające w rejonie Indochin.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samolot Supermarine Sea Otter był dwupłatową amfibią o konstrukcji mieszanej. Podwozie kołowe było chowane w locie w dolnym płacie. Płaty były składane do tyłu, co umożliwiało umieszczenie samolotu w hangarze okrętowych. Napęd stanowił silnik gwiazdowy umieszczony w gondoli przed baldachimem górnego płatu.
Uzbrojenie samolotu stanowiły 3 ruchome karabiny maszynowe Vickers K, z który jeden umieszczony był w otwartym stanowisku dziobowy, a dwa pozostałe na grzbiecie kadłuba umieszczone na obrotnicy razem. Pod dolnym płatem znajdowały się cztery zaczepy w których można było mocować bomby zwykłe lub głębinowe o masie łącznej 450 kg.
|
Samoloty bombowe i torpedowe
|
|
|
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe
|
|
|
Samoloty szkolno-treningowe
|
|
|
Samoloty doświadczalne i prototypy
|
|
