Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT w Irlandii

Z Wikipedii

Spis treści

1 Prawo a dyskryminacja osób homoseksualnych
2 Ochrona prawna przed dyskryminacją
3 Uznanie związków osób tej samej płci
4 Życie osób LGBT w kraju
5 Zobacz też
6 Przypisy

[edytuj] Prawo a dyskryminacja osób homoseksualnych

Kontakty homoseksualne zostały zalegalizowany w Irlandii w 1993 roku w następstwie decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka. Wiek osób legalnie dopuszczających się kontaktów homo- i heteroseksualnych w dalszym ciągu pozostaje jednak nierówny i wynosi 17 lat dla gejów, 15/17 lat dla mężczyzn heteroseksualnych (17 lat dla stosunków analnych) oraz 15 lat dla lesbijek i heteroseksualnych kobiet. Geje nie są wykluczeni ze służby wojskowej z powodu swojej orientacji seksualnej. Poza tym w irlandzkim prawie nie ma więcej przepisów bezpośrednio dyskryminujących mniejszości seksualne.

Obecnie niemal wszystkie partie polityczne zasiadające w irlandzkim parlamencie (z wyjątkiem stanowiących większość chrześcijańskich demokratów) popierają prawa gejów i lesbijek.

[edytuj] Ochrona prawna przed dyskryminacją

Ogólnokrajowa

Irlandzkie prawo gwarantuje ogólny zakaz dyskryminacji przez wzgląd na orientację seksualną. Został on zawarty w Akcie o Równości i obejmuje różne dziedziny życia. Przepisy te obowiązują w kraju od 2000 roku.

Podobny zakaz został również zawarty w prawie pracy w 1998 roku.

Przed uchwaleniem powyższych aktów prawnych, sądy w 1989, 1993 i 1994 roku tak interpretowały inne obowiązujące ówcześnie przepisy, by gwarantowały ochronę mniejszościom seksualnym przed dyskryminacją z powodu orientacji seksualnej.

Azyl

Irlandzkie przepisy przyznają prawo osobom do ubiegania się o azyl polityczny z powodu prześladowań przez wzgląd na orientację seksualną we własnym kraju.

[edytuj] Uznanie związków osób tej samej płci

Ogólnokrajowe

W irlandzkim ustawodawstwie istnieje pewna prawna forma uznania związków jednopłciowych.

W 1996 roku włączono pary homoseksualne do korzystania z rządowych programów o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie dla małżeństw. Również w 2003 roku pary homoseksualne uzyskały prawo do wspólnego podróżowania (jak współmałżonkowie) na "licencji" jednego z partnerów.

Do tej pory tylko małżeństwa mogły legalnie adoptować dzieci. W 2005 roku weszła w życie ustawa zezwalająca każdej indywidualnej osobie, bez względu na orientację seksualną, adoptować dzieci.

W 2004 roku niezależny senator, David Norris, zaproponował projekt ustawy legalizujący związki partnerskie dla par tej samej i przeciwnej płci. Projekt ten ograniczał się do zapewnienia najważniejszych praw i wyklucza adopcje dzieci. Projekt został odrzucony. Za projektem opowiadało się większość partii zasiadających w irlandzkim parlamencie ale bez rządzących.

Początkowo rozważano nawet legalizację pełnych małżeństw homoseksualnych lub konkubinatów, ale ostatecznie zdecydowano się na związki partnerskie. W tym celu zaproponowano poprawki do irlandzkiej konstytucji.

W 2004 roku para lesbijek, która wzięła rok wcześniej ślub w Kanadzie i osiedliła się w Dublinie, zwróciła się do sądu o uznanie ich związku małżeńskiego. Wynik tej sprawy jest negatywny dla lesbijek.

Według spisu powszechnego z 2002 roku w Irlandii jest 1,300 par homoseksualnych (z tego najwięcej w stolicy). To wzrost wobec 150 par w 1996 roku.

26 lipca 2007 Taoiseach Irlandii Bertie Ahern poinformował, że jego rząd przygotowuje ustawę umożliwiającą zawieranie osobom tej samej płci związków partnerskich. Rząd jest zobowiązany zapewnić więcej wsparcia i prawnego zabezpieczenia dla par jednopłciowych"- powiedział Ahern. Dodał, że prace nad projektem będą prowadzone tak szybko, jak jest to możliwe^[1].

[edytuj] Życie osób LGBT w kraju

Irlandczycy są podzieleni w kwestii legalności małżeństwo homoseksualnych. Większość z nich jest również przeciwna adopcji dzieci przez pary homoseksualne:

Poparcie Irlandczyków wobec	za	przeciw
małżeństw homoseksualnych (2003)	46	48
małżeństw homoseksualnych (2006)	41
adopcji dzieci (2003)	34	61
adopcji dzieci (2006)	30

Źródło (za 2006)[1]

Według innego badania opinii publicznej z 2006 roku 51% Irlandczyków popiera wprowadzenie związków partnerskich w kraju, a 50% adopcję dzieci przez pary homoseksualne.^[2]

W Dublinie istnieje duża scena gejowska. W mieście jest wiele lokali (puby, bary, dyskoteki, sauny, hotele, restauracje itp.) gejowskich i przyjaznych gejom, tzw. gay-friendly.

Wydawane są tam publikacje, działają liczne organizacje o zasięgu ogólnokrajowym jak i regionalnym, zajmujące się niesieniem pomocy przedstawicielom LGTB i walką o równouprawnienie. Każdego roku ulicami niektórych miast maszerują parady mniejszości seksualnych (gaypride parade). Najliczniejszą tego typu manifestacją była parada w stolicy w 2005 roku, która zgromadziła około 6,000 uczestników.