Thomas Inskip, 1. wicehrabia Caldecote
Z Wikipedii
Thomas Walker Hobart Inskip, 1. wicehrabia Caldecote CBE (ur. 5 marca 1876 w Bristolu, zm. 11 października 1947 w Greystones w hrabstwie Surrey), brytyjski prawnik i polityk, członek Partii Konserwatywnej, minister w rządach Andrew Bonar Lawa, Stanleya Baldwina, Ramsaya MacDonalda, Neville'a Chamberlaina i Winstona Churchilla.
Był synem Jamesa Inskipa i Constance Hampden, córki Johna Hampdena. Wykształcenie odebrał w Clifton College w Bristolu, oraz King's College na Uniwersytecie Cambridge. W 1899 r. rozpoczął praktykę adwokacką w Inner Temple. W 1914 r. został Radcą Króla. Od 1915 r. pracował w Wydziale Wywiadowczym Admiralicji, a w latach 1918-1919 stał na czele departamentu prawnego Admiralicji. W latach 1920-1922 był kanclerzem diecezji Truro.
30 lipca 1914 r. poślubił lady Augustę Boyle (25 sierpnia 1876 - 12 maja 1967), córkę Davida Boyle'a, 7. hrabiego Glasgow, i Dorothei Hunter-Blair, córki sir Edwarda Huntera-Blaira, 4. baroneta. Thomas i Augusta mieli razem jednego syna:
- Richard Andrew Inskip (8 października 1917 - 20 września 1999), 2. wicehrabia Caldecote
W 1918 r. został wybrany do Izby Gmin jako reprezentant okręgu Bristol Central. W latach 1922-1928, z krótką przerwą w 1924 r., był Radcą Generalnym. W 1928 r. został prokuratorem generalnym i utrzymał się na tym stanowisku do wyborczej porażki konserwatystów w 1929 r. W tamtych wyborach Inskip poniósł porażkę i do parlamentu wrócił dopiero w 1931 r. po wyborach uzupełniających w okręgu Fareham. W 1932 r. powrócił na stanowisko prokuratora generalnego. W 1935 r. był oskarżycielem lorda de Clifford w ostatnim sądzie parów w historii Wielkiej Brytanii.
Członkiem gabinetu Inskip został w 1936 r., kiedy to otrzymał tekę ministra koordynacji obrony. Inskip pozostał na tym stanowisku do pierwszych miesięcy 1939 r. Następnie otrzymał stanowisko ministra ds. dominiów. Jeszcze w tym samym roku otrzymał tytuł parowski 1. wicehrabiego Caldecote i zasiadł w Izbie Lordów. Otrzymał również stanowisko Lorda Kanclerza. W maju 1940 r., kiedy premierem został Churchill, Caldecote powrócił na stanowisko ministra ds. dominiów. Został także przewodniczącym Izby Lordów.
Caldecote pozostał w rządzie do października 1940 r. Przez kolejnych 6 lat był Lordem Najwyższym Sędzią Anglii i Walii. W 1943 r. został również skarbnikiem Inner Temple oraz Wysokim Stewardem Kingston-upon-Thames. Był honorowym doktorem praw Uniwersytetu w Bristolu. Zmarł w 1947 r. Tytuł wicehrabiego odziedziczył jego jedyny syn.
[edytuj] Linki zewnętrzne
| Poprzednik nowa kreacja |
Wicehrabia Caldecote 1939-1947 |
Następca Robert Inskip, 2. wicehrabia Caldecote |
| Poprzednik nowy urząd |
Minister koordynacji obrony 1936-1939 |
Następca Ernle Chatfield, 1. baron Chatfield |
| Poprzednik Malcolm MacDonald |
Minister ds. dominiów Wielkiej Brytanii 1939 |
Następca Anthony Eden |
| Poprzednik Anthony Eden |
Minister ds. dominiów Wielkiej Brytanii 1940 |
Następca Robert Gascoyne-Cecil, wicehrabia Cranborne |
| Poprzednik Leslie Scott |
Radca Generalny Anglii i Walii 1922-1924 |
Następca Henry Slesser |
| Poprzednik Henry Slesser |
Radca Generalny Anglii i Walii 1924-1928 |
Następca Frank Merriman |
| Poprzednik Douglas Hogg |
Prokurator generalny Anglii i Walii 1928-1929 |
Następca William Jowitt |
| Poprzednik William Jowitt |
Prokurator generalny Anglii i Walii 1932-1936 |
Następca Donald Somervell |
| Poprzednik Frederic Maugham, baron Maugham |
Lord Kanclerz 1939-1940 |
Następca John Simon, 1. wicehrabia Simon |
| Poprzednik James Stanhope, 7. hrabia Stanhope |
Przewodniczący Izby Lordów 1940 |
Następca Edward Wood, 3. wicehrabia Halifax |
| Poprzednik Gordon Hewart, 1. wicehrabia Hewart |
Lord Najwyższy Sędzia Anglii i Walii 1940-1946 |
Następca Rayner Goddard, baron Goddard |
| Poprzednik James Stanhope, 7. hrabia Stanhope |
Lider Brytyjskiej Partii Konserwatywnej Izba Lordów 1940 |
Następca Edward Wood, 3. wicehrabia Halifax |
W dniu powstania
Stanley Baldwin • Ernest Brown • Neville Chamberlain • Godfrey Collins • Anthony Eden • Walter Elliot • Bolton Eyres-Monsell • Lord Hailsham • Lord Halifax • Samuel Hoare • Lord Londonderry • Malcolm MacDonald • Ramsay MacDonald • William Ormsby-Gore • Eustace Percy • Walter Runciman • John Simon • Oliver Stanley • Lord Swinton • James Henry Thomas • Kingsley Wood • Lord Zetland
Późniejsi członkowie gabinetu
Duff Cooper • Leslie Hore-Belisha • Thomas Inskip • William Morrison • Lord Stanhope
W dniu powstania
Ernest Brown • Leslie Burgin • Neville Chamberlain • Duff Cooper • Lord De La Warr • Anthony Eden • Walter Elliot • Lord Hailsham • Lord Halifax • Samuel Hoare • Leslie Hore-Belisha • Thomas Inskip • Malcolm MacDonald • William Morrison • William Ormsby-Gore • John Simon • Lord Stanhope • Oliver Stanley • Lord Swinton • Kingsley Wood • Lord Zetland
Późniejsi członkowie gabinetu
John Anderson • Lord Chatfield • John Colville • Reginald Dorman-Smith • Lord Maugham • Lord Runciman of Doxford • Lord Stanley • Euan Wallace • Lord Winterton
