Wacław Korabiewicz
Z Wikipedii
Wacław Korabiewicz (ur. 5 maja 1903 r. w Petersburgu, zm. 15 lutego 1994 r. w Warszawie), polski reportażysta, poeta, podróżnik, kolekcjoner eksponatów etnograficznych.
Syn Antoniego Korabiewicza i Stefanii Matusewicz. W latach dzieciństwa mieszkał w Petersburgu i majątku rodziny na Litwie, należącym do jego rodziny.
W latach 1927-1932 studiował medycynę i etnografię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie studiów był współzałożycielem i członkiem Akademickiego Klubu Włóczęgów Wileńskich (jak pisze w swych niektórych książkach Czesław Miłosz, z powodu wysokiego wzrostu był nazywany "Kilometrem"). Zakładał także tzw. "Sekcję Twórczości Oryginalnej" (S.T.O.) przy Kole Polonistów uniwersytetu. Debiutował na łamach czasopisma "Reduta" (Wilno 1925), swoje wiersze drukował w różnych publikacjach poetyckich (m.in. S.T.O., Wilno 1928, Patykiem po niebie, Wilno 1929), oraz czasopismach (np. "Alma Mater Vilnensis").
W 1930 r. podróżował kajakiem do Turcji i Grecji. Po studiach pracował początkowo jako lekarz w Państwowej Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. W latach 1931-1939 był lekarzem okrętowym na "Darze Pomorza", uczestnicząc w jego rejsach. W 1934 r., wraz z pierwszą żoną, Janiną M. Haazówną odbył podróż kajakiem do Indii. Po wybuchu II wojny światowej został internowany w Sztokholmie wraz z załogą "Daru Pomorza". Pracował następnie na statku m/s "Piłsudski", mieszkał w Londynie, gdzie był m.in założycielem Koła Opieki nad Żołnierzem. Następnie w São Paulo i Rio de Janeiro, skąd organizował pomoc dla polskich jeńców wojennych. W 1942 r. był uczestnikiem wyprawy w głąb dżunglii brazylijskiej. Od 1943 r. przebywał w Afryce, jako Delegat Rządu RP w Londynie, do 1946 r. w Lusace, gdzie z ramienia Ministerstwa Opieki Społecznej sprawował opiekę nad polskimi jeńcami w obozach Rodezji Północnej. Następnie w Dar es-Salaam (Tanganika). Pracował m.in. jako zastępca kustosza w "King George Vth Memorial Museum", prowadząc badania nad folklorem terytoriów brytyjskich w Afryce i Mozambiku, był też lekarzem miejscowego szpitala. W 1954 r., po wysłaniu licznych eksponatów do polskiego Muzeum Kultur Ludowych w Młocinach został wydalony z Tanganiki. Przebywał następnie w Londynie, w latach 1954-1956 w Etiopii, gdzie pracował jako lekarz.
W 1958 r. powrócił do Polski. Od 1959 do 1961 r. na placówce epidemiologicznej w Ghanie. Następnie w Warszawie. W 1963 r. i 1976 r. przekazał liczne eksponaty Państwowemu Muzeum Etnograficznemu orz Muzeum Narodowemu w Warszawie. Organizował wystawy poświęcone zgromadzonym przez siebie zbiorom sztuki afrykańskiej (m.in. wystawa "Masqual - Krzyż Etiopii", Muzeum Narodowe, Warszawa 1966). Odbył wiele podróży badawczych do Afryki i krajów Bliskiego Wschodu.
Mieszkał w Warszawie przy ul. Natolińskiej. Po jego śmierci, urna z prochami została zatopiona na Morzu Bałtyckim.
[edytuj] Twórczość
- Kajakiem do minaretów (reportaż podróżniczy; Główna Księgarnia Wojskowa 1935; Wiedza Powszechna 1958)
- Mato Grosso. Z notatek wypychacza ptaków (reportaż podróżniczy; Horyzont 1948; jako Mato Grosso: Czytelnik 1959, 1968, 1989, ISBN 83-07-0181-8-8)
- Bajki dla dorosłych (poezje; Oficyna Poetów i Malarzy, 1953)
- Kwaheri (reportaż podróżniczy; Iskry 1958, 1960, 1965)
- Safari Mingi. Wędrówki po Afryce (reportaż podróżniczy; Czytelnik 1959, Iskry 1963, 1973)
- Żaglem do jogów (reportaż podróżniczy; Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1960, Sport i Turystyka 1984, ISBN 83-21-7242-9-9)
- Midimo. Romans afrykański (powieść; Czytelnik 1961, 1963, 1983, ISBN 83-07-0090-3-0)
- Eskulap w Etiopii (reportaż podróżniczy; Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1963; wydanie zmienione pt.: Słońce na ambach, Iskry 1970, seria: "Naokoło świata")
- Zwierzaki (opowiadania dla dzieci; Nasza Księgarnia 1965, 1977, 1988, ISBN 83-10-0915-8-3)
- Boa-dusiciel (osobne wydanie jednego z opowiadań tomu Zwierzaki: Ruch 1966)
- Sztuka Afryki w zbiorach polskich (fotografie Zdzisław Małek; Wydawnictwo Polonia 1966; wydanie w jęz. angielskim: African art in Polish collections, Polonia Publishing House 1966; wydanie w jęz. francuskim: L'art de l'Afrique noire dans les collections polonais, Polonia 1966)
- Święty krokodyl (opowiadanie dla dzieci; Ruch 1966)
- Do Timbuktu (reportaż podróżniczy; Iskry 1967; seria: "Naokoło świata")
- Kajakiem do Indii (nowe opracowanie dwóch wcześniej wydanych książek: Kajakiem do minaretów i Żaglem do jogów; Iskry 1972; seria: "Naokoło świata")
- The Ethiopian cross (album; Holy Trinity Catedral, Addis Abeba 1973)
- Rapsod o głowie hetmana (poemat; Wydawnictwo MON 1973, 1987, ISBN 83-11-0738-1-3)
- Złowiłem życie (autobiografia; Iskry 1973, 1977; seria: "Łowcy sensacji")
- Śladami amuletu (studium; Arkady 1974)
- Krzyż koptyjski i jego naśladownictwa: kolekcja Wacława Korabiewicza - Le croix copte et son évolution: collection Wacław Korabiewicz (oprac. katalog wystawy; tłum. na język francuski: Zsolt Kiss; Muzeum Narodowe w Warszawie. Galeria Sztuki Faras 1976)
- Dobry simba (reportaże podróżnicze; wybór tekstów z książek: Kwaheri, Midimo, Safari Mingi, Eskulap w Etiopii, Słońce na ambach, Do Timbuktu, Złowiłem życie; Iskry 1979)
- Gdzie słoń a gdzie Polska (pamiętniki; Wydawnictwo MON 1980, ISBN 83-11-0649-4-6; 1983, ISBN 83-11-0649-4-6)
- Wiara leczy. Rzecz o dziwnych lekach (szkice popularnonaukowe; Veritas 1982)
- Serce na dłoniach. Opowieść biograficzna o Walerii Sikorzynie (Komitet Uczczenia Pamięci Walerii Sikorzyny, Londyn 1984, Wydawnictwo Marek Rożak 1997, ISBN 83-86-6083-5-8)
- Pokusy (wspomnienia; Iskry 1986, ISBN 83-20-7083-4-6)
- Cuda bez cudu. Rzecz o dziwnych lekach (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1988, ISBN 83-20-5384-6-7; 1989, ISBN 83-20-5384-6-7)
- Inne drogi Jezusa. O czym milczy Kościół (Kwartet 1992; wydanie pod innym tytułem: Tajemnica młodości i śmierci Jezusa, Przedświt 1992)
- Wiersze niemodne (poezje; Klucz 1992, ISBN 83-90-0274-2-9)
- Z "Daru Pomorza" na ... bezdroża (opowiadania; Wyższa Szkoła Morska 1993, ISBN 83-90-0838-4-1)
