ZSU-57-2

Z Wikipedii

ZSU-57-2 ЗСУ-57-2
Działo w barwach Wojska Polskiego (Lubuskie Muzeum Wojskowe)
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Typ pojazdu	przeciwlotnicze działo samobieżne
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	6
Historia
Prototypy	1955
Produkcja	1955 – 1960
Dane techniczne
Silnik	1 silnik wysokoprężny, 12-cylindrowy, 4-suwowy, widlasty W-54 o mocy 520 KM (382 kW) przy 2000 obr./min.
Transmisja	mechaniczna
Poj. zb. paliwa	640 l (zasadniczy) 285 l (dodatkowy)
Pancerz	spawany z płyt walcowanych
Długość	8,48 m (całkowita) 6,22 m (kadłuba)
Szerokość	3,27 m
Wysokość	3,27 m
Prześwit	0,43 m
Masa	28 000 kg (bojowa)
Moc jedn.	18,6 KM/t
Nacisk jedn.	0,63 kg/cm²
Osiągi
Prędkość	48 – 50 km/h (po drodze)
Zasięg	400 – 420 km (po drodze) 300 – 320 km/h (w terenie)
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)	1,40 m
Rowy (szer.)	2,70 m
Ściany (wys.)	0,80 m
Kąt podjazdu	30º
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 sprzężone armaty automatyczne S-68 wz. 1952 kal. 57 mm (zapas amunicji – 300 szt.)
Użytkownicy
ZSRR, Angola, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chiny, Chorwacja, Czechosłowacja, Egipt, Etiopia, Finlandia, Irak, Iran, Izrael, Jugosławia, KRL-D, Kuba, NRD, Polska, Rumunia, Serbia i Czarnogóra, Syria, Węgry, Wietnam
Rzuty

ZSU-57-2 — przeciwlotnicze działo samobieżne, konstrukcji radzieckiej, z okresu po II wojnie światowej.

[edytuj] Historia

Doświadczenia II wojny światowej wykazały konieczność posiadania przez jednostki pancerne i zmechanizowane uzbrojenia przeciwlotniczego zdolnego do poruszania się w szykach tych oddziałów i zapewniającego im stałą ochronę przed atakami z powietrza. Zaczęto więc konstruować samobieżne działa przeciwlotnicze. Problem ochrony wojsk przed atakami z powietrza nabrał szczególnego znaczenia w związku z rozwojem lotnictwa po II wojnie światowej. Jedną z pierwszych radzieckich konstrukcji tego typu było działo ZSU-37. Nie spełniało ono wszystkich, stawianych przed tego rodzaju sprzętem, wymagań, prowadzono więc dalsze prace konstrukcyjne. Doprowadziły one do skonstruowania i przyjęcia na uzbrojenie Armii Radzieckiej w latach 50. XX wieku nowego modelu działa nazwanego ZSU-57-2. Do budowy pojazdu wykorzystano wiele części i podzespołów czołgu T-54. Wóz uzbrojony został w dwie sprzężone armaty automatyczne typu S-68 (nieco zmodernizowana wersja armaty S-60). Działo przeznaczone było do niszczenia celów powietrznych, lecących z prędkością poddźwiękową, na pułapie do 4000 m. Mogło być także stosowane do zwalczania lekko opancerzonych celów naziemnych. Działo ZSU-57-2 zostało pierwszy raz zademonstrowane publicznie na defiladzie w Moskwie w listopadzie 1957.

[edytuj] Służba

Działo samobieżne ZSU-57-2 zostało przyjęte do uzbrojenia pododdziałów przeciwlotniczych dywizji pancernych i zmechanizowanych Armii Radzieckiej. Weszło także na uzbrojenie państw Układu Warszawskiego, w tym także Ludowego Wojska Polskiego. Dysponowały nim armie państw arabskich, fińska, wietnamska i kubańska. Było używane bojowo w konfliktach na Bliskim Wschodzie i w Indochinach. W późniejszym czasie, zostało ono zastąpione przez nowocześniejsze działo ZSU-23-4.

[edytuj] Bibliografia

• Janusz Magnuski Wozy bojowe LWP 1943-1983 wyd. MON Warszawa 1985 ISBN 83-11-06990-5