2S1 Goździk
Z Wikipedii
| Samobieżna haubica 2S1 Goździk | |
 |
|
| Samobieżna haubica 2S1 Goździk, Wojskowo-historyczne muzeum artylerii, wojsk inżynieryjnych i łączności w Sankt Petersburgu | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Typ pojazdu | samobieżna haubica |
| Trakcja | gąsienicowa |
| Załoga | 4 lub 5 |
| Historia | |
| Prototypy | 1967 |
| Produkcja | 1971 – 1994 |
| Dane techniczne | |
| Silnik | 1 silnik wysokoprężny JAMZ-238V o mocy 240 KM (177 kW) lub SW-680T o mocy 300 KM (220 kW) |
| Transmisja | mechaniczna |
| Poj. zb. paliwa | 550 l |
| Długość | 7,265 m |
| Szerokość | 2,85 m |
| Wysokość | 2,74 m |
| Prześwit | 0,40 m |
| Masa | 15 700 kg (bojowa) |
| Moc jedn. | 14,01 kW/t (SW-680T) |
| Nacisk jedn. | 0,49 kg/cm² |
| Osiągi | |
| Prędkość | 60 km/h (po drodze) 30 km/h (w terenie) 4,5 km/h (w wodzie) |
| Zasięg | 500 km (po drodze) |
| Pokonywanie przeszkód | |
| Rowy (szer.) | 3,00 m |
| Ściany (wys.) | 0,70 m |
| Kąt podjazdu | 60° |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 haubica 2A31 kal. 122 mm | |
| Użytkownicy | |
| Algieria, Angola, Armenia, Azerbejdżan, Białoruś, Bułgaria, Chorwacja, Kuba, Czechy, Etiopia, Finlandia (wersja 122 Psh 74), Węgry, Iran, Irak, Kazachstan, Libia, Polska, Rumunia, ZSRR/Rosja, Słowacja, Syria, Ukraina, Uzbekistan, Jemen, Jugosławia | |
2S1 Goździk (ros. – 2C1 Гвоздикa) (oznaczenie NATO – M1974) – samobieżna haubica kal. 122 mm, konstrukcji radzieckiej, z okresu po II wojnie światowej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku rozpoczęto prace konstrukcyjne nad działem samobieżnym, zdolnym do pływania. Jego budowę oparto na konstrukcji czołgu pływającego PT-76 oraz przedłużonym podwoziu transportera opancerzonego MTLB.
Prototyp samobieżnej haubicy został zbudowany w 1967 roku a od 1971 roku rozpoczęto jego produkcję seryjną. Oprócz ZSRR, gdzie produkowane były do 1991 roku, działo to produkowane było na licencji także w Polsce w zakładach Huta Stalowa Wola w latach 1984 – 1994 oraz w Bułgarii.
[edytuj] Służba
Samobieżna haubica 2S1 Goździk od 1971 roku została wprowadzana do jednostek artylerii państw Układu Warszawskiego, w późniejszym okresie zostały sprzedane do niektórych krajów arabskich i afrykańskich.
Haubica ta jest współcześnie podstawowym rodzajem samobieżnych haubic jednostkach artylerii samobieżnej m.in. w Polsce, Rosji.
Bojowo zostało ono użyte w wojnie w Czeczenii w latach 1999 – 2000 oraz w Iraku.
[edytuj] Opis konstrukcji
Samobieżna haubica 2S1 Goździk ma klasyczny układ konstrukcyjny i stosunkowo niską sylwetkę (zbudowano ją na wydłużonym podwoziu MT-LB). Kadłub spawany z płyt pancernych zawiera w przedniej części zespoły układu napędowego i przedział kierowania, w środkowej – silnik, a w tylnej – przedział bojowy i amunicyjny.
W umieszczonej z tyłu kadłuba wieży zamontowano haubicę 2A31 (zmodernizowana wersja haubicy ciągnionej D-30 kal. 122 mm). Haubicę 2A31 wyposażono w: przedmuchiwacz przewodu lufy, dwukomorowy hamulec wylotowy i zamek klinowy o pionowym ruchu klina. W wieży znajdują się: zmechanizowany układ zasilania amunicją, który zapewnia prowadzenie ognia z szybkostrzelnością od 5 do 7 strz/min. i stanowiska dla trzech żołnierzy. Przy czym obsługa haubicy składa się z 4 członków załogi w czasie pokoju, t.j. dowódcy, celowniczego, ładowniczego i kierowcy, zaś w czasie wojny dodatkowo obecny jest amunicyjny. Stanowisko czwartego członka załogi (mechanik-kierowca) znajduje się z przodu kadłuba po lewej stronie.
Do strzelania stosuje się naboje rozdzielnego ładowania, przede wszystkim z pociskiem: odłamkowo-burzącym (o maksymalnej donośności 15 300 m i masie 21,76 kg), dymnym i kumulacyjnym (o masie 18,2 kg) stabilizowanym brzechwowo. Ponadto dostępne są naboje z pociskami: z dodatkowym napędem rakietowym (o zasięgu do 21 900 m), agitacyjne, kasetowe i oświetlające (pocisk chemiczny – wycofano z uzbrojenia). Pojazd przewozi 40 sztuk amunicji, jednak podczas przygotowania działa do pływania liczbę nabojów należy ograniczyć do 30.
Napęd samobieżnej haubicy stanowi silnik wysokoprężny, chłodzony powietrzem, 8-cylindrowy JAMZ-238V lub SW-680T (późniejsze egzemplarza). Układ bieżny – gąsienicowy, z przednimi kołami napędowymi i siedmioma kołami nośnymi po każdej stronie. Zawieszenie indywidualne na wałkach skrętnych.
[edytuj] Wersje produkcyjne i pojazdy pochodne
- 2S1 IV12 (MT – Lbus) – wóz dowodzenia i rozpoznawczy
- 2S1 IV13 ( M1974-1) – wóz dowódcy baterii (wysunięte stanowisko dowodzenia)
- 2S1 IV14 (M1974-2A) – wóz dowódcy baterii
- 2S1 IV15 (M1974-2B) – wóz dowódcy batalionu
- 2S1 IV16 (M1974-3) – wóz dowódcy batalionu (wysunięte stanowisko dowodzenia)
- 2S1 IV21 – wóz dowodzenia obrony przeciwlotniczej
- 2S1 ? (M1979) – wóz saperski
- RkhM – wóz rozpoznania chemicznego
- Da1 – wóz rozpoznania chemiczno-jądrowego
- Zoopark 1 – wóz z systemem radarów do kierowania ogniem artylerii
[edytuj] Linki zewnętrzne
|
Pojazdy rozpoznawcze
|
|
|
Inne pojazdy
|
|
