Ka-25

Z Wikipedii

Ka-25 (w oznaczeniu NATO Hormone) – radziecki morski śmigłowiec pokładowy. Zaprojektowany w 1961 roku w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Kamowa.

Spis treści 1 Historia 2 Produkowane wersje 3 Zastosowanie 4 Opis techniczny 5 Dane taktyczno-techniczne

[edytuj] Historia

W 1958 roku w biurze konstrukcyjnym Nikołaja Kamowa rozpoczęto prace nad śmigłowcem pokładowym dla marynarki wojennej. W 1961 roku opracowano i w dniu 26 kwietnia 1961 oblatano nowy śmigłowiec oznaczony jak Ka-25. Śmigłowiec wprowadzono do produkcji seryjnej w 1964 roku w zakładach w Ułan-Ude wersję Ka-25PL, pozostałe wersje rozpoczęto produkować w 1967 roku.

[edytuj] Produkowane wersje

Śmigłowiec był budowany w wersjach o identycznej konstrukcji lecz innym wyposażeniu:

• Ka-25PL – śmigłowiec pokładowy do wykrywania i zwalczania okrętów nawodnych i podwodnych, była to wersja uzbrojona
• Ka-25Ts – śmigłowiec pokładowy do zdalnego naprowadzania na cel pocisków rakietowych wystrzeliwanych z okrętów
• Ka-25PS – śmigłowiec poszukiwawczo-ratunkowy, także pasażerski
• Ka-25BT – śmigłowiec do holowania trału
• Ka-25K – śmigłowiec pasażerski, wykorzystywany w lotnictwie cywilnym

Śmigłowiec Ka-25PL wyposażony był w umieszczony pod przednią częścią kadłuba radiolokator typu OKA-2 (w kodzie NATO Big-Bulge), zasobnik z bojami akustycznymi, magnetometr i sonar typu MAD. Miał też podkadłubową komorę bombową w której mógł przenosić 700 kg bomb głębinowych konwencjonalnych jak również z głowicami nuklearnymi. Zamiennie mógł być wyposażony w dwie torpedy samonaprowadzające E45-7A lub B-1DC.

Śmigłowiec Ka-25Ts wyposażony był w specjalistyczne urządzenia do wykrywania okrętów podwodnych i nawodnych, a także po przekazaniu informacji do okrętów nosicieli rakiet do naprowadzania tych rakiet na cel, przez co znacznie zwiększył skuteczny zasięg rakiet. Nie posiadał on uzbrojenia.

Śmigłowce Ka-25PS były wyposażone w sprzęt do odnajdowania rozbitków oraz podnoszenia ich z powierzchni morza.

Śmigłowiec Ka25BT był wyposażony w trał do likwidacji min morskich.

Śmigłowiec Ka-25K wersja pasażerska , z kabiną pasażerska na 12 osób, wykorzystywana w lotnictwie cywilnym, zwłaszcza do obsługi platform wiertniczych

Łącznie wyprodukowano w latach 1964 – 1975 ok. 250 śmigłowców Kamow Ka-25 wszystkich odmian.

[edytuj] Zastosowanie

Śmigłowiec Kamow Ka-25 znajdowała się na wyposażeniu lotnictwa morskiego ZSRR (Rosji), Bułgarii, Indii, Syrii, Ukrainy, Wietnamu, Jugosławii. W ZSRR był wykorzystywany jako śmigłowiec pokładowy na krążownikach typu „Moskwa” oraz krążownikach z uzbrojeniem lotniczym typu „Kijów”.

[edytuj] Opis techniczny

Śmigłowiec Kamow Ka-25 jest zbudowany w układzie dwuwirnikowy, z trzema łopatami każdy, o przeciwbieżnych obrotach, typowym dla konstrukcji Nikołaja Kamowa. Podwozie stałe, czteropodporowe. Napęd śmigłowca stanowiły dwa silniki turbinowe. Pod kadłubem montowane były w zależności od wersji urządzenia do wykrywania okrętów a także komora bombowa.

[edytuj] Dane taktyczno-techniczne

• Masa:
  • własna: 4760 kg
  • startowa: 7300 kg
  • maksymalna: 12 600 kg
• Wymiary:
  • średnica wirników nośnych: 15,74 m
  • długość kadłuba: 9,83 m
  • wysokość: 5,73 m
• Napęd: 2 silnik turbinowe Głuszenkow GTD-3F o mocy 900 KM (662 kW) każdy, w późniejszych seriach Głuszenkow GTD-3BM o mocy 990 KM (728 kW) – w latach siedemdziesiątych TW-3-117
• Osiągi:
  • Prędkość maksymalna: 220 km/h
  • Pułap: 3500 m
  • Zasięg: 650 km
  • Długotrwałość lotu: 4,5 godziny
  • Udźwig: 5000 kg
• Uzbrojenie (tylko wersja Ka-25PL)
  • 2 torpedy samonaprowadzające typu E45-7A lub B-1DC
  • 700 kg bomb głębinowych
• Załoga: 3 – 4 osoby, a także 12 pasażerów (w wersji Ka-25K)