Typ armenoidalny

Z Wikipedii

Typ armenoidalny - typ antropologiczny gatunku Homo sapiens, odmiany europeidalnej, mieszanka rasy śródziemnmorskiej i górnopaleolitycznej.

Spis treści

1 Pochodzenie nazwy
2 Charakterystyka antropologiczna
- 2.1 Inne uwagi
3 Zobacz też

[edytuj] Pochodzenie nazwy

Od Armenii, która jest miejscem jego największej koncentracji. Inna nazwa to typ asyryjski.

[edytuj] Charakterystyka antropologiczna

wzrost średni
budowa ciała bardziej krępa niż u typu dynarskiego
indeks cefaliczny czaszki bardzo brachycefaliczna: powyżej 85 C.I.;
wielkość czaszki przeważnie pośrednia, rzadko duża (Armenia właściwa);
wysokość czaszki wysoka;
potylica spłaszczona, jak u typu dynarskiego;
czoło szerokie, średnio wysokie, mocno pochyłe, mocno zaokrąglone (w płaszczyźnie poziomej);
twarz: dłuższa i szersza niż u dynarskiego;
dolna szczęka szersza niż u dynarskiego;
goniony wyraźnie widoczne;
podbródek dość szeroki, czasami cofnięty, częściej dosyć wydatny;
dystans między oczodołami bardzo mały;
oczodoły bardzo wysokie;
oprawa oka linia brwi często łamana, względnie łukowata;
grubość brwi średnia do dużej, u mężczyzn niekiedy zrośnięte ze sobą;
szpara oczna wysoka do bardzo wysokiej, często jest skośna ku górze (co spotyka się głównie u kobiet i jest cechą kapadocką), brak fałdy powiekowej górnej;w starszym wieku dolne powieki tworzą bardzo duże tzw. "wory" pod oczami, jest to spowodowane bardzo dużą wysokością oczodołów
łuki nadoczodołowe częściej spotykane niż u dynarskiego
nos: szerszy a zarazem dłuższy niż u dynarskiego; bardzo wydatny , z reguły brak wgłębienia między grzbietem nosa a czołem;
nasada nosa wysoka do bardzo wysokiej;
grzbiet nosa gruby i o słabo widocznym przejściu do powierzchni policzków;
skrzydełka nosa silnie rozchylone,
profil nosa bardziej garbaty niż u typu dynarskiego;
koniuszek nosa gruby, szeroki, o okrągłym kształcie, mocno opadający w dół;
kolor włosów: z reguły czarne;
kształt włosów częściej kręcone niż u typu dynarskiego;
kolor oczu: ciemno-brązowe;
kolor i właściwości skóry matowo-biała do śniadej;
zarost i owłosienie ciała u mężczyzn: skłonność do łysienia przeważnie gęst zarost i silne owłosienie ciała, duża skłonność do łysienia.

Przykłady fotograficzne:

[edytuj] Inne uwagi

Charakterystyczną cechą armenoidalna są usta, które są duże, dolna warga jest gruba, wypukła oraz często posiada charakterystyczną strefę przejściową do skóry twarzy. Przykład fotograficzny: [1],

Typ armenoidalny można określić jako bardziej ekstremalną formę typu dynarskiego. Bierze się to stąd że w procesie jego formowania zamiast typu atlantycko-śródziemnomorskiego (inaczej niż u typu dynarskiego) brał udział typ irano-afgański. Oprócz oczywiście alpejskiego i kapadockiego. Powstał mniej więcej w tym samym czasie, co dynarski.

Występuję głównie w Armenii, liczny na Kaukazie oraz w Turcji i wśród części Arabów z Syrii, Libanu i płn. Iraku (dawna Asyria). W migracjach wczesnej epoki brązu towarzyszył on czasami typowi dynarskiemu i można zaobserwować niektóre jego cechy w miejscach koncentracji tegoż ostatniego w Europie. Stanowi też składnik podtypu "zdynarycyzowanego" śródziemnomorskiego, występującego głównie w płd. Włoszech i na Sycylii. I można go tam niekiedy spotkać również w czystej formie. Również Żydzi Aszkenazyjscy i Sefardyjscy wykazują wiele cech tego typu, oprócz pochodzących od innych typów rasowych (zanim przybyli do Palestyny byli w typie orientalnym. Tam zaabsorbowali domieszkę armenoidalną. Poźniej w czasach diaspory ulegali wpływom wielu typów i podtypów spotykanych w Europie. Np. mają dużo niższą czaszkę).