Ła-150

Z Wikipedii

Ła-150 (ros. Ла-150) to radziecki odrzutowy samolot myśliwski, skonstruowany w latach 40. w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina jako jeden z pierwszych radzieckich odrzutowych myśliwców. Nie był budowany seryjnie, na jego bazie opracowano także prototypy Ła-152, Ła-156 i Ła-160.

Ła-150

[edytuj] Historia

Podczas II wojny światowej ZSRR pozostał w tyle za innymi głównymi potęgami militarnymi, w których rozwijano samoloty z napędem turboodrzutowym, nie posiadając żadnych własnych samolotów tego typu ani praktycznych silników (prowadzono jedynie mało udane próby z samolotami z napędem rakietowym lub mieszanym). Przy tym, w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina już od 1944 prowadzono prace koncepcyjne nad myśliwcem odrzutowym Ła-WRD, który miał mieć układ dwubelkowy (zbliżony do de Havilland Vampire) i silnik radzieckiej konstrukcji Lulki S-18. Z powodu przeciągania się prac nad silnikiem, projekt ten nie został jednak zrealizowany. Impulsu pracom nad samolotami odrzutowymi w ZSRR dało dopiero zdobycie pod koniec wojny niemieckich silników turboodrzutowych i wyników doświadczeń. Wkrótce po wojnie uruchomiono produkcję skopiowanych silników Junkers Jumo 004 (jako Klimow RD-10) i BMW-003 (jako RD-20). Na początku 1945 zlecono też wiodącym biurom konstrukcyjnym zaprojektowanie z ich użyciem myśliwców odrzutowych.

Już w kwietniu 1945 opracowano projekt lekkiego myśliwca Ławoczkina „150” (nazywanego też nieformalnie Ła-150), napędzanego jednym silnikiem Jumo 004, produkowanym następnie jako Klimow RD-10. Z powodu stosunkowo niewielkiego ciągu tego silnika (850 kg), dużą wagę przywiązano do lekkości konstrukcji i zmniejszenia oporów aerodynamicznych, co jednak skutkowało ciasnotą kabiny i trudnością w dostępie do silnika. Samolot zbudowano w układzie redanowym, z dyszą silnika pod kadłubem, lecz w odróżnieniu od Jaka-15, kabinę pilota umieszczono przed silnikiem.

Budowę próbnej serii 5 samolotów zlecono zakładowi nr 381, produkującemu Ła-7 (zlecono mu także wykonanie serii próbnej myśliwców Mikojana i Gurewicza z napędem mieszanym I-250). Rozdzielenie wykonawcy od konstruktora oraz brak doświadczenia zakładu produkującego drewniane Ła-7 w produkcji prototypowej, wpłynęły na niedotrzymanie terminów budowy samolotu wyznaczonych do listopada 1945 i w konsekwencji opóźnienie w porównaniu z konkurentami Jak-15 i MiG-9. Pierwszy prototyp przeznaczono do prób naziemnych, a latający prototyp samolotu „150” oblatano 11 września 1946, pół roku po konkurentach.

Po zbudowaniu trzech prototypów, dalszą produkcję przeniesiono do nowego zakładu doświadczalnego Ławoczkina nr 301 w Chimkach pod Moskwą. Po oblataniu samolotu, ministerstwo przemysłu lotniczego nakazało 12 września budowę 8 samolotów w celu zaprezentowania na defiladzie z okazji rocznicy rewolucji październikowej 7 listopada 1946, z tego czterech w zakładzie nr 21 w Gorkim. Mimo krótkiego terminu, ukończono na czas i przekazano wojsku 8 nieuzbrojonych samolotów, włączając prototyp, lecz pokaz lotniczy ostatecznie nie odbył się z uwagi na pogodę.

Próby zbudowanej serii wykazały wady, jak ciasnota kabiny, utrudniony dostęp obsługi do silnika, mała stabilność kierunkowa i mała trwałość opon podwozia. Maksymalnie osągnięto prędkość 878 km/h. O dalszym losie samolotu postanowiono zadecydować po przeprowadzeniu badań państwowych. Jeden z samolotów ulepszono, jako wzorzec dla ewentualnej produkcji, m.in. poszerzono kabinę o 8 cm, zastosowano nową jej osłonę z pancerną przednią szybą, zagięto w dół końcówki skrzydeł, zainstalowano fotel wyrzucany, powiększono luki eksploatacyjne, zwiększono zapas paliwa z 597 do 780 l. Na skutek tego wzrosła jego masa w locie z 2973 do 3338 kg i spadły osiągi (prędkość do 805 km/h). Ulepszony samolot z oznaczeniem „150M” został 24 lipca 1947 przekazany na państwowe badania. Badania te przerwano po awarii silnika 9 sierpnia i już ich nie dokończono, ponieważ Ławoczkin skonstruował w tym czasie ulepszony samolot „156”.

W drugiej połowie 1947 przebudowano jeden z samolotów „150F” na ulepszony wariant „150F” z silnikiem JuF (RD-10F) – rozwinięciem RD-10 z dopalaczem. Jego prędkość maksymalna wyniosła 950 km/h nad ziemią, lecz nie rozwijano dalej tego wariantu z powodu nieperspektywicznej konstrukcji samolotu.

Wersją pochodną Ła-150 był Ła-152, z nowym kadłubem i laminarnym profilem skrzydła, uzbrojony w 3 działka NS-23, z którego rozwinięto dalsze modele: Ła-154 z silnikiem Lulki TR-1, Ła-156 z silnikiem JuF z dopalaniem i Ła-160 ze skośnym skrzydłem.

[edytuj] Opis konstrukcji

Jednosilnikowy górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej, w układzie klasycznym. Skrzydła proste. Usterzenie klasyczne, usterzenie poziome zamocowane około połowy wysokości statecznika. Kadłub o konstrukcji półskorupowej. Z przodu okrągły wlot powietrza do silnika, rozdzielający się pionową przegrodą na dwa kanały wzdłuż burt. Kabina pilota w przedniej części kadłuba, zakryta oszkloną osłoną, składającą się ze stałego wiatrochronu i otwieranej wypukłej osłony nad pilotem. Kabina wyposażona w fotel wyrzucany. Silnik odrzutowy w środkowej części kadłuba, tuż za kabiną pilota, z osią odchyloną o 3° w górę. Dysza silnika pod belką ogonową. Podwozie samolotu trójkołowe, z pojedynczymi kołami, wciągane do luków w kadłubie (golenie główne - do przodu, goleń przednia - do tyłu).

Napęd: silnik turboodrzutowy ze sprężarką osiową RD-10 o ciągu 850 kg. Paliwo w zbiornikach w kadłubie o pojemności łącznie 780 l.

Uzbrojenie: 2 działka 23 mm NS-23 z zapasem po ? nabojów, w dolnej części przodu kadłuba.

[edytuj] Dane lotno-taktyczne Ła-150M

• wymiary:
  • długość: 9,42 m
  • rozpiętość: 8,20 m
  • wysokość: 2,86 m
  • powierzchnia skrzydeł: 12,15 m²
• masy:
  • masa własna: 2059 kg
  • masa normalna startowa: 2961 kg
  • masa maksymalna: 3338 kg
  • obciążenie powierzchni skrzydeł: kg/m²
• prędkość maksymalna: 805 km/h
• prędkość wznoszenia (maks): 695 m/min (11,58 m/s)
• pułap praktyczny: 12500 m
• zasięg: 500 km

[edytuj] Zobacz też

Pokrewne konstrukcje:

• Ła-152 - Ła-154 - Ła-156 - Ła-160 - Ła-174TK

Porównywalne samoloty:

• Jak-15 - Jak-17 - MiG-9 - Heinkel He 162

Ciąg oznaczeń::

• Ła-150 - Ła-152 - Ła-154 - Ła-156 - Ła-160 - Ła-168 - Ła-174 - Ła-176

[edytuj] Źródła

• Ла-150 w serwisie Ugołok Nieba (ros.)

p • d • e

 

Radzieckie i rosyjskie samoloty i śmigłowce wojskowe po 1945

Samoloty myśliwskie	Jak-15 • Jak-17 • Jak-23 • Jak-25 • Jak-28 • Ła-9 • Ła-11 • Ła-15 • MiG-9 • MiG-15 • MiG-17 • MiG-19 • MiG-21 • MiG-23 • MiG-25 • MiG-29 • MiG-31 • Su-9 • Su-11 • Su-15 • Su-17/20/22 • Su-27 • Su-30 • Su-33 • Su-35 • Su-37 • Tu-128
Samoloty bombowe	Ił-28 • M-4 • Su-24 • Tu-4 • Tu-12 • Tu-14 • Tu-16 • Tu-22 • Tu-22M • Tu-95 • Tu-160
Samoloty rozpoznawcze	A-50 • Be-6 • Be-10 • Be-12 • Ił-20 • Ił-38 • Tu-126 • Tu-142
Samoloty szturmowe	Jak-38 • MiG-27 • Su-7 • Su-17/20/22 • Su-25 • Su-34 • Su-39
Samoloty szkolno-treningowe	Jak-11 • Jak-18 • Jak-52
Samoloty transportowe	An-2 • An-8 • An-12 • An-22 • An-26 • An-124 • An-225 • Ił-14 • Ił-76
Śmigłowce	Jak-24 • Mi-1 • Mi-2 • Mi-4 • Mi-6 • Mi-8 • Mi-14 • Mi-24 • Mi-26 • Mi-28 • Ka-25 • Ka-27 • Ka-31 • Ka-50 • Ka-52
Prototypy i konstrukcje doświadczalne	I-250 • Ił-20 • Ił-32 • Ił-40 • Ił-54 • Ił-102 • Jak-25 • Jak-36 • Jak-141 • Ka-22 • Ła-150 • Ła-152 • Ła-156 • Ła-160 • Ła-168 • Ła-176 • M-50 • MiG 1-44 • PAK FA • Su-9 • Su-11 • Su-47 • Tu-80 • T-4