Jak-52
Z Wikipedii
Jak-52 | |
![]() Jak-52 w trakcie lotu |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | ![]() |
Producent | Jakowlew |
Typ | samolot jednosilnikowy, dolnopłat |
Konstrukcja | metalowa |
Załoga | 1 pilot-instruktor + 1 pilot-uczeń/pasażer |
Historia | |
Data oblotu | 1976 |
Lata produkcji | 1979 do dziś |
Dane techniczne | |
Napęd | 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Vedeneyew M-14P |
Moc | 265 kW |
Wymiary | |
Rozpiętość | 9,30 m |
Długość | 7,75 m |
Wysokość | 2,70 |
Powierzchnia nośna | 15 m² |
Masa | |
Własna | 1015 kg |
Startowa | 1305 kg |
Osiągi | |
Prędkość maksymalna | 237 km/h |
Prędkość wznoszenia | 7 m/s |
Pułap | 4 000 m |
Zasięg | 510 km |
![]() |
Jak-52 (ros. Як-52) - podstawowy samolot szkoleniowy lotnictwa radzieckiego końca lat 70. oraz 80., skonstruowany przez biuro konstrukcyjne Aleksandra Jakowlewa. Samolot został zaprojektowany jako samolot szkoleniowy z myślą o uczniach radzieckiej organizacji DOSAAF, szkolącej zarówno sportowych pilotów cywilnych, jak i pilotów wojskowych. Pierwszy oblot Jaka-52 miał miejsce w 1976, pomimo to jest on do dzisiaj produkowany w firmie Aerostar w Rumunii.
[edytuj] Charakterystyka konstrukcji
Jak-52 jest następcą udanej jednomiejscowej konstrukcji akrobacyjnej - samolotu Jak-50. Całkowicie metalowy dolnopłat napędzany jest 9-cylindrowym silnikiem gwiazdowym Vedeneyev M14P o mocy 360 KM. ponadto samolot został wyposażony w układ zasilania pozwalający na dwuminutowy lot odwrócony. Ze względu na mała masę własną oraz mocną konstrukcję Jak-52 był często wykorzystywany jako samolot akrobacyjny. Związane było to z jego nieprzeciętnymi właściwościami - Jak-52 wytrzymywał przeciążenia rzędu +7 / –5 G oraz potrafił obracać się z prędkością do 180 stopni na sekundę. Jak większość radzieckich konstrukcji wojskowych Jak-52 został zaprojektowany do wykorzystywania w przygodnym terenie bez potrzeby dokonywania częstych przeglądów przez mechaników. Ciekawym rozwiązaniem zastosowanym w tej maszynie jest rozbudowany układ pneumatyczny wykorzystywany do uruchamiania silnika, sterowania podwoziem, hamowania oraz poruszania sterami kierunku, wysokości oraz klapami. Trójkołowe podwozie, choć całkowicie chowane, w pozycji schowanej pozostawia lekko wystające koła, co pozwala na awaryjne lądowanie w przypadku awarii systemu pneumatycznego.
[edytuj] Współcześnie
Po upadku ZSRR wiele egzamplarzy tego samolotu zostało wyeksportowanych na Zachód - do USA, Wielkiej Brytanii, Nowej Zelandii, Australii i innych krajów.
16 kwietnia 2004 w Rosji oblatany został zmodernizowany wariant oznaczony Jak-52M. Napędzany jest zmodernizowanym silnikiem M-14Ch, trójłopatowym śmigłem, posiada siedzenia z możliwością katapultowania oraz inne modyfikacje.
UT-1 | UT-2 | Jak-1 | Jak-2 | Jak-3 | Jak-4 | Jak-5 | Jak-6 | Jak-7 | Jak-8 | Jak-9 | Jak-10 | Jak-11 | Jak-12 | Jak-13 | Jak-14 | Jak-15 | Jak-16 | Jak-17 | Jak-18 | Jak-19 | Jak-21 | Jak-23 | Jak-24 | Jak-25 (I) - Jak-25 | Jak-26 | Jak-27 | Jak-28 | Jak-30 (I) - Jak-30 | Jak-32 | Jak-36 | Jak-38 | Jak-40 | Jak-41 | Jak-42 | Jak-43 | Jak-44 | Jak-46 | Jak-50 (I) - Jak-50 | Jak-52 | Jak-54 | Jak-55 | Jak-56 | Jak-112 | Jak-130 | Jak-140 | Jak-141
Samoloty szkolno-treningowe
|
Jak-11 • Jak-18 • Jak-52
|
Prototypy i konstrukcje doświadczalne
|