Jak-24

Z Wikipedii

Jak-24 Як-24
Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Producent	Jakowlew
Typ	śmigłowiec transportowy
Konstrukcja	dwuwirnikowy śmigłowiec o konstrukcji całkowicie metalowej, podwozie czteropodporowe - stałe
Załoga	3
Historia
Data oblotu	3 lipca 1952
Lata produkcji	1954 – 1961
Dane techniczne
Napęd	2 silniki tłokowe gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy ASz-82W
Moc	1700 KM (1250 kW) (każdy)
Wymiary
Średnica wirnika	21,00 m
Długość kadłuba	21,30 m
Wysokość	6,50 m
Masa
Własna	10 607 kg
Startowa	14 270 kg (normalna) 15 830 – 17 000 kg (maksymalna)
Osiągi
Prędkość maksymalna	180 km/h
Pułap	5500 m
Zasięg	430 km
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm (tylko w wersjach dla wojska)
Użytkownicy
ZSRR

Jak-24 (w kodzie NATO oznaczony jako Horse) – radziecki śmigłowiec transportowy, opracowany w 1951 roku w biurze konstrukcyjnym Aleksandra Jakowlewa.

[edytuj] Historia

Prace nad śmigłowcem Jak-24 rozpoczęły się w 1951 roku. W 1952 roku zbudowano pierwsze cztery egzemplarze prototypowe. W dniu 3 lipca 1952 roku miał miejsce pierwszy lot śmigłowca. W śmigłowcu wykorzystano niektóre elementy produkowanego już śmigłowca Mi-4, jak silniki i układ transmisji napędu. Skonstruowany był w nietypowym dla radzieckich śmigłowców, niestosowanym szerzej poza USA układzie dwuwirnikowym podłużnym (najlepiej znanym z CH-47 Chinook). Nowy śmigłowiec nie był jednak tak udaną konstrukcją, jak Mi-4, zwłaszcza jego napęd powodował problemy z wibracjami. Po częściowym wyeliminowaniu problemów, w 1954 roku rozpoczęto produkcję seryjną tego śmigłowca. Z racji wyglądu nazywany był w ZSRR "latającym wagonem" (Летающий вагон). W lipcu 1955 został po raz pierwszy zademonstrowany publicznie, a 17 grudnia 1955 ustanowił dwa światowe rekordy udźwigu, podnosząc 2000 kg ładunku na wysokość 5082 m i 4000 kg na wysokość 2902 m.

Pierwszym i podstawowym wariantem był wojskowy śmigłowiec transportowo-desantowy Jak-24, mogący zabrać do 30 żołnierzy z wyposażeniem, 18 rannych na noszach lub 3000 kg ładunku. Od 1958 produkowano ulepszony model Jak-24U, z całkowicie metalowymi wirnikami o większej średnicy (21 m) i całkowicie metalowym kadłubem. Mógł on przenosić 40 żołnierzy lub 3500 kg ładunku, w tym 2 samochody terenowe GAZ-69 lub działa przeciwpancerne. Cywilnym wariantem dla 30 pasażerów był Jak-24A, produkowany od 1960 w małej serii (według części źródeł, wariant ten nie był produkowany). Był także używany jako latający dźwig o udźwigu 5000 kg na zaczepie pod kadłubem. Dalszymi opracowanymi wariantami były 9-osobowa salonka Jak-24K o krótszym kadłubie i śmigłowiec dla 39 pasażerów Jak-24P, napędzany silnikami turbinowymi o większej mocy 2700 KM, lecz nie weszły one do produkcji.

Dokładna liczba zbudowanych śmigłowców Jak-24 nie jest ustalona, lecz z powodu problemów technicznych, była ona niewielka. Z chwilą ulepszenia konstrukcji, potrzeba ciężkiego śmigłowca transportowego została już zaspokojona przez udany Mi-6. Najczęściej podawana jest liczba około 100 wyprodukowanych Jak-24, niektóre publikacje podają ok. 40 (48).

[edytuj] Wersje

Opracowano następujące wersje śmigłowca Jak-24:

• Jak-24 – śmigłowiec desantowy, transportowy i sanitarny (ładunek do 4700 kg)
• Jak-24U – udoskonalona wersja śmigłowca Jak-24 – całkowicie metalowy kadłub i wirniki. Produkowany od 1958 roku.
• Jak-24A – śmigłowiec transportowy (ładunek do 5000 kg). Produkowany od 1960.
• Jak-4K – śmigłowiec pasażerski typu salonka (8 pasażerów) z 1961 roku, nie produkowany
• Jak-24P – śmigłowiec wyposażony w silniki turbinowe, nie produkowany

Jak-24 w muzeum w Monino

[edytuj] Zastosowanie

Śmigłowiec ten użytkowany był na niewielką skalę w Armii Radzieckiej jako śmigłowiec transportowy. Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku zastąpiony został przez śmigłowiec Mi-6. Później używany w lotnictwie cywilnym jako tzw. latający dźwig .

[edytuj] Opis konstrukcji

Dwusilnikowy, dwuwirnikowy śmigłowiec o konstrukcji całkowicie metalowej, o podłużnym układzie wirników. Podwozie czteropodporowe, kołowe, stałe. Napęd: dwa silniki tłokowe gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy ASz-82W o mocy 1700 KM (1250 kW) każdy, wirniki czterołopatowe. W wersji Jak-24P zaprojektowano silniki turbinowe.

p • d • e

 

Radzieckie i rosyjskie samoloty i śmigłowce wojskowe po 1945

Samoloty myśliwskie	Jak-15 • Jak-17 • Jak-23 • Jak-25 • Jak-28 • Ła-9 • Ła-11 • Ła-15 • MiG-9 • MiG-15 • MiG-17 • MiG-19 • MiG-21 • MiG-23 • MiG-25 • MiG-29 • MiG-31 • Su-9 • Su-11 • Su-15 • Su-17/20/22 • Su-27 • Su-30 • Su-33 • Su-35 • Su-37 • Tu-128
Samoloty bombowe	Ił-28 • M-4 • Su-24 • Tu-4 • Tu-12 • Tu-14 • Tu-16 • Tu-22 • Tu-22M • Tu-95 • Tu-160
Samoloty rozpoznawcze	A-50 • Be-6 • Be-10 • Be-12 • Ił-20 • Ił-38 • Tu-126 • Tu-142
Samoloty szturmowe	Jak-38 • MiG-27 • Su-7 • Su-17/20/22 • Su-25 • Su-34 • Su-39
Samoloty szkolno-treningowe	Jak-11 • Jak-18 • Jak-52
Samoloty transportowe	An-2 • An-8 • An-12 • An-22 • An-26 • An-124 • An-225 • Ił-14 • Ił-76
Śmigłowce	Jak-24 • Mi-1 • Mi-2 • Mi-4 • Mi-6 • Mi-8 • Mi-14 • Mi-24 • Mi-26 • Mi-28 • Ka-25 • Ka-27 • Ka-31 • Ka-50 • Ka-52
Prototypy i konstrukcje doświadczalne	I-250 • Ił-20 • Ił-32 • Ił-40 • Ił-54 • Ił-102 • Jak-25 • Jak-36 • Jak-141 • Ka-22 • Ła-150 • Ła-152 • Ła-156 • Ła-160 • Ła-168 • Ła-176 • M-50 • MiG 1-44 • PAK FA • Su-9 • Su-11 • Su-47 • Tu-80 • T-4