Białobrzegi
Z Wikipedii
Współrzędne: 51°39' N 20°57' E
| Białobrzegi | |||
|
|||
| Województwo | mazowieckie | ||
| Powiat | białobrzeski | ||
| Gmina - rodzaj |
Białobrzegi (powiat białobrzeski) miejsko-wiejska |
||
| Burmistrz | Wiesław Banachowicz | ||
| Powierzchnia | 7,51 km² | ||
| Położenie | 51° 39' N 20° 57' E |
||
| Liczba mieszkańców (2004) - liczba ludności - gęstość |
7262 967 os./km² |
||
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
48 | ||
| Kod pocztowy | 26-800 | ||
| Tablice rejestracyjne | WBR | ||
|
Położenie na mapie Polski
  Białobrzegi
|
|||
| TERC10 (TERYT) |
1142101014 | ||
| Miasta partnerskie |  Allennes-les-Marais |
||
|
Urząd miejski3
ul. Reymonta 1126-800 Białobrzegi tel. 48 613-22-67; faks 48 613-25-72 |
|||
| Strona internetowa miasta | |||
Białobrzegi – miasto w woj. mazowieckim, w powiecie białobrzeskim, siedziba władz miejsko-wiejskiej gminy Białobrzegi. W latach 1975-1998 miasto administracyjnie należało do woj. radomskiego, zaś przed 1975 r. do woj. kieleckiego.
Według danych z 31 grudnia 2004 miasto miało 7262 mieszkańców.
Miasto położone jest na pograniczu Doliny Białobrzeskiej i Równiny Radomskiej, ok. 30 km na północny zachód od Radomia. Przez Białobrzegi przepływa rzeka Pilica. Ośrodek turystyczno-wypoczynkowy; drobny przemysł.
Spis treści |
[edytuj] Demografia
[edytuj] Historia
W 1540 r. król Zygmunt I Stary nadał prawa miejskie miejscowości Brzegi. Zapilicze od XIV w. należało do Mazowsza, jako darowizna Kazimierza Wielkiego dla księcia Siemowita III, zaś lokowane na prawie magdeburskim miasto było własnością Anny Falęckiej, wdowy po Janie z Biejkowa herbu Jastrzębiec. Kolejnymi właścicielem Brzegów (od drugiej połowy XVII w. Białobrzegi) były rodziny: Boglewskich, Boskich, Stokowskich, Kuroszów i Wodzyńskich.
W ciągu pierwszych trzystu lat istnienia Białobrzegi były małym miasteczkiem, którego ludność zajmowała się głównie handlem oraz rolnictwem. W okresie powstania styczniowego w mieście i okolicy działało kilka oddziałów powstańczych, w tym m.in. płk. D. Czachowskiego, Kononowicza, Grabowskiego. 1 stycznia 1870 r. Białobrzegi zostały osadą. W 1910 r. miejscowość zniszczył pożar, a już w cztery lata później zaczęła się I wojna światowa, podczas której dokonały się kolejne zniszczenia. Po wojnie nastąpił powolny rozwój osady.
Od początku XIX w. rozpoczął się wzrost liczby ludności miejscowości. Związane to było ściśle z budową i funkcjonowaniem traktu krakowskiego, zaprojektowanego przez inż. Teodora Urbańskiego i przebiegającego m.in. przez Białobrzegi.
Okres II wojny światowej już we wrześniu 1939 r. przyniósł Białobrzegom wywózki do obozów i rozstrzeliwania ludności cywilnej i wojskowej. W białobrzeskim getcie hitlerowcy osadzili 4 tys. Żydów z okolicznych terenów. Jego likwidacja nastąpiła w czerwcu 1942 r., kiedy Żydzi zostali wywiezieni do obozu zagłady w Treblince. 16 stycznia 1945 roku kończy się okupacja hitlerowska. Od 1956 do 1975 r. funkcjonował powiat białobrzeski, a dwa lata później Białobrzegi odzyskały prawa miejskie. 1 stycznia 1999 r. Białobrzegi stały się miastem powiatowym.
[edytuj] Transport
Węzeł drogowy. W mieście krzyżują się drogi krajowe:
- 7 S7 – Gdańsk - Warszawa - Białobrzegi (obwodnica miasta) - Radom - Kraków
- 48 – Tomaszów Mazowiecki - Wyśmierzyce - Białobrzegi - Kozienice - Kock
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Mapy: Autopilot • Google Maps • Szukacz • Targeo • Zumi
- Zdjęcia satelitarne: Google Maps • Wikimapia • Zumi
Białobrzegi • Drzewica • Iłża • Kozienice • Lipsko • Pionki • Przysucha • Radom • Skarżysko-Kamienna • Starachowice • Szydłowiec • Wyśmierzyce • Zwoleń
Miasta: Białobrzegi • Wyśmierzyce
Gminy miejsko-wiejskie: Białobrzegi • Wyśmierzyce
Gminy wiejskie: Promna • Radzanów • Stara Błotnica • Stromiec
