Brzęczka

Z Wikipedii

Brzęczka
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Nadrząd	neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	pokrzewkowate
Gatunek	brzęczka
Nazwa systematyczna
Locustella luscinioides
Paolo Savi,1824
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: niższego ryzyka

Brzęczka (Locustella luscinioides) - niewielki ptak wędrowny z rodziny pokrzewkowatych, zamieszkujący większość środkowej i wschodniej Europy, wyspowo zachodnią i południową Europę (z wyjątkiem wysokich gór i prawie całej Wielkiej Brytanii), afrykańskie wybrzeża Morza Śródziemnego oraz Azję Mniejszą. Nie występuje w Skandynawii i na Islandii. Przeloty w IV-V i VIII-IX, zimuje w Afryce. W Polsce nieliczny, ale rozpowszechniony ptak lęgowy na niżu, lokalnie może być liczny. Nie występuje jedynie w okolicach pozbawionych zbiorników wodnych.

[edytuj] Charakterystyka

Wygląd zewnętrzny

Nie występuje dymorfizm płciowy - obie płci ubarwione jednakowo. Wierzch ciała, głowa, skrzydła i ogon jednolicie ciemnobrązowe, o ciepłym, czerwonawym odcieniu. Nad okiem wyraźna biała brew, blednąca przy tylnym końcu. Spód ciała beżowy lub brązowawy, podgardle białawe, boki tułowia i podogonie ciemniejsze, pomarańczowobrązowe. Dziób szarobrązowy, szydłowaty. Nogi jasnobrązowe. Młode podobne do dorosłych.

Wyglądem przypomina strumieniówkę (która jednak ma wyraźny rysunek na piersi i bardziej szary odcień upierzenia) oraz trzcinniczka (ale brzęczka ma ciemniejszy wierzch, beżową pierś niekiedy z rozmytym plamkowaniem oraz szerszy i bardziej zaokrąglony ogon).

Rozmiary

dł. ciała: ok. 14-15 cm, rozpiętość skrzydeł: ok. 18-21 cm

Waga

ok. 15-16 g

Głos

Ostrzega ostrym, metalicznie skrzypiącym dźwiękiem. Śpiew to jednostajny, głośny i szybki brzęczący terkot. W porównaniu do głosu świerszczaka jest niższy, ostrzejszy i pojedyncze tony są mniej rozróżnialne. Zwykle śpiewa siedząc na źdźble trzciny, często nocą.

Zachowanie

Przebywa najczęściej pośród trzcin, trudna do wypatrzenia, lecz łatwa do usłyszenia. Porusza się gwałtownie, kiwa ogonem i często nagle zapada w zarośla, co jest charakterystyczne dla wszystkich gatunków z rodzaju Locustella. Potrafi zwinnie wspinać się po trzcinach i gałęziach krzewów, niekiedy też chodzi po ziemi u podnóża szuwarów.

[edytuj] Środowisko

Rozległe trzcinowiska, zarośnięte brzegi jezior i innych zbiorników wodnych. Może również występować w nadrzecznych zaroślach wierzbowych.

[edytuj] Pożywienie

Głównie owady i ich larwy, a także ślimaki i pajęczaki.

[edytuj] Lęgi

Wyprowadza dwa lęgi w roku, w maju oraz w czerwcu.

Zachowania godowe 

Zaraz po powrocie z zimowisk (w połowie kwietnia) samce bronią swojego rewiru, który zajmuje 0,2 - 0,8 ha, głośnym śpiewem (głównie nocą i o świcie, wtedy bowiem ptaki te migrują i jest największa szansa, że samice usłyszą śpiew samców).

Gniazdo 

Ukryte wśród trzcin, ok. 20 cm nad wodą lub bagnistym gruntem blisko brzegu zbiornika wodnego.

Jaja i wysiadywanie 

Samica składa 4 - 6 jaj, za których wysiadywanie przez 11 - 12 dni odpowiedzialni są oboje partnerzy.

Pisklęta 

Pisklęta gniazdo opuszczają po 13 - 15 dniach. Jednak rodzice dokarmiają je jeszcze przez ok. 2 tygodnie. Po odchowaniu młodych samica przygotowuje się do drugiego lęgu.

[edytuj] Status i ochrona

W Polsce objęta ochroną gatunkową ścisłą. Od początku XX wieku obserwuje się wzrost jej liczebności i rozprzestrzenianie się ze wschodu na zachód. Zagrożenie stanowi dla nich wycinanie i wypalanie trzcinowisk.