Enteropatia z utratą białek

Z Wikipedii

	Enteropatia z utratą białka
(enteropathia exudativa)
ICD-10:	K90.4
K90.4.0 {{{X.0}}}
K90.4.1 {{{X.1}}}
K90.4.2 {{{X.2}}}
K90.4.3 {{{X.3}}}
K90.4.4 {{{X.4}}}
K90.4.5 {{{X.5}}}
K90.4.6 {{{X.6}}}
K90.4.7 {{{X.7}}}
K90.4.8 {{{X.8}}}
K90.4.9 {{{X.9}}}

Enteropatia z utratą białka (enteropatia wysiękowa, PLE - protein-losing enteropathy) - jest to zespół objawów klinicznych związanych z utratą białek osocza do światła jelita.

Spis treści 1 Etiopatogeneza 1.1 Przyczyny 2 Objawy 3 Rozpoznanie 3.1 Badania dodatkowe 3.2 Rozpoznanie różnicowe 4 Leczenie 4.1 Leczenie przyczynowe 4.2 Dieta 4.3 Leczenie operacyjne 4.4 Leczenie szczególne 5 Rokowanie 6 Bibliografia

[edytuj] Etiopatogeneza

W zdrowym organizmie cały czas zachodzi utrata białek w przewodzie pokarmowym (ok. 6-10% albumin ulega degradacji w ciągu 24 h, ok. 10% z tej liczby przenika do przewodu pokarmowego), jednak jest ona rekompensowana odpowiednio zwiększoną produkcją w wątrobie. Zmiany chorobowe prowadzą do zachwiania tej równowagi. W wyniku zmian morfologiczno-czynnościowych naczyń chłonnych i z powodu zmienionej zapalnie błony śluzowej jelit dochodzi do nadmiernej utraty białka (ucieczka białka występuje w okolicach szczytów kosmków jelitowych). Prowadzi to do hipoalbuminemii, zmniejszonego ciśnienia onkotycznego i w efekcie tego do obrzęków.
W odróżnieniu od zespołu nerczycowego, utrata białek w PLE jest niezwiązana z ich masą cząsteczkową i ładunkiem. Większość białek zostaje strawiona w przewodzie pokarmowym (wyjątkiem jest α₁-antytrypsyna - dlatego wykorzystuje się ją w diagnostyce tego schorzenia).
W przebiegu choroby może także dojść do utraty limfocytów i immunoglobulin, aczkolwiek, rzadko prowadzi to do klinicznie jawnych zaburzeń odporności, oraz do upośledzonego wchłaniania tłuszczów długołańcuchowych i witamin rozpuszczalnych w tłuszczach.

[edytuj] Przyczyny

Utrata chłonki:

• wrodzona naczyniakowatość limfatyczna jelit
• choroby serca
  • niewydolność prawokomorowa
  • zaciskające zapalenie osierdzia
  • stan po operacji Fontana
• uszkodzenie naczyń chłonnych
  • nowotwory
  • gruźlica
  • sarkoidoza
  • radioterapia
  • chemioterapia
• marskość wątroby
• zakrzepica żył wątrobowych
• przewlekłe zapalenie trzustki z tworzeniem torbieli rzekomych
• choroba Leśniowskiego-Crohna
• choroba Whipple'a
• przetoki limfatyczno-jelitowe
• wady wrodzone naczyń chłonnych
• zatrucie arszenikiem

Utrata z płynem wysiękowym:

• nadżerki i owrzodzenia błony śluzowej
  • nieswoiste zapalenia jelit
  • rak żołądka
  • chłoniaki
  • mięsak Kaposiego
  • choroba łańcuchów ciężkich
  • rzekomobłoniaste zapalenie jelit
  • mnogie wrzody trawienne lub nadżerki żołądka
  • niesteroidowe leki przeciwzapalne
  • chemioterapia
• zwiększona przepuszczalność błony śluzowej
  • celiakia i sprue tropikalna
  • choroba Menetriera
  • limfocytowe zapalenie żołądka
  • skrobiawica
  • zakażenia
  • choroby układowe tkanki łącznej

[edytuj] Objawy

Najczęściej występują:

• przewlekła biegunka, zazwyczaj tłuszczowa
• nudności, wymioty
• obrzęki
• wodobrzusze
• niedożywienie, w skrajnym przypadku wyniszczenie
• objawy niedoboru witamin A i D
• możliwy płyn w jamie opłucnowej i worku osierdziowym

[edytuj] Rozpoznanie

PLE rozpoznaje się na podstawie objawów oraz zwiększonego wydalania α_{1-antytrypsyny} (jej zawartość nie powinna przekraczać 1,5 mg/g kału) w kale (przed badaniem należy zastosować inhibitory pompy protonowej gdyż α₁-antytrypsyna ulega proteolizie w pH<3,5).
Jelitową ucieczkę białka można rozpoznać podając albuminy znakowane ⁵¹Cr.

[edytuj] Badania dodatkowe

• hipoalbuminemia
• zmniejszone stężenie γ-globulin (IgA, IgG, IgM) oraz fibrynogenu, transferyny, ceruloplazminy
• limfopenia, hipocholesterolemia, niedokrwistość, hipokalcemia
• limfangiografia lub limfoscyntygrafia (z użyciem mikrokoloidu znakowanego ^99mTc) - nieprawidłowości układu chłonnego
• endoskopia - może wykazać rozsiane białe plamki

[edytuj] Rozpoznanie różnicowe

PLE należy różnicować z następującymi schorzeniami:

• choroby wątroby
• niedożywienie
• zespół nerczycowy
• nadmierny katabolizm w przebiegu różnych chorób przewlekłych
• przewlekła biegunka z innych przyczyn niż PLE

[edytuj] Leczenie

[edytuj] Leczenie przyczynowe

W zależności od choroby podstawowej.

[edytuj] Dieta

• dieta z niską zawartością tłuszczów zawierających triglicerydy długołańcuchowe
• stosowanie preparatów zawierających triglicerydy średniołańcuchowe (Portagen)

Powodują one ustąpienie zaburzeń wchłaniania tłuszczów. Dodatkowo obniżają ciśnienie chłonki a przez to również zmniejszają przechodzenie białka do światła jelita.

• dieta bogatobiałkowa (1,5-3,0 g/kg/d) - Protifar
• uzupełnianie niedoborów witamin i składników mineralnych
• żywienie pozajelitowe - w razie potrzeby

[edytuj] Leczenie operacyjne

Wycięcie części jelita w przypadku wrodzonej naczyniakowatości limfatycznej.

[edytuj] Leczenie szczególne

• heparyna, suplementacja wapnia - u chorych po operacji Fontana

[edytuj] Rokowanie

Zależne od choroby podstawowej.

[edytuj] Bibliografia

1. "Choroby wewnętrzne" pod red. prof. dr hab. Andrzeja Szczeklika, tom 1, str. 804-805 ISBN 83-7430-031-0
2. Pediatria Współczesna. Gastroenterologia, Hepatologia i Żywienie Dziecka 2003, 5, 3, 185-187 ISSN 1507-5532
3. "Interna" pod red. prof. dr hab. Franciszka Kokota, tom 1, str. 490-491 ISBN 83-200-2871-X
4. "Medycyna wewnętrzna" Gerd Herold i współautorzy, str. 554-555 ISBN 83-200-3322-5