Heinrich Kramer
Z Wikipedii
Heinrich Kramer OP (znany również pod zlatynizowaną wersją nazwiska jako Henricus Institor lub Heinrich Institor; ur. ok. 1430 w Schlettstadt, ob. Sélestat koło Strasburga, zm. 1505 w Brnie lub Ołomuńcu) - niemiecki duchowny katolicki, dominikanin, inkwizytor prowincji zakonnej Allemania, wraz z Jakobem Sprengerem współautor dzieła Malleus Maleficarum, słynnego w całej Europie podręcznika dla łowców czarownic.
[edytuj] Życiorys
Urodził się w Schlettstadt, obecnie Sélestat w Alzacji. We wczesnej młodości wstąpił do zakonu dominikanów i jeszcze jako młody człowiek został przeorem klasztoru w swym rodzinnym mieście.
Przed 1474 został mianowany inkwizytorem dla prowincji zakonnej Allemania, w której skład wchodziły Tyrol, Salzburg, Czechy i Morawy. Z tego okresu pochodzą świadectwa mówiące o jego uczestnictwie w procesie przeciwko Żydom w Trento w południowym Tyrolu. Już w czasie pierwszego procesu o czary, który poprowadził w Ravensburgu na prośbę tamtejszej rady miejskiej, dał się poznać jako bezkompromisowy przeciwnik praktyk magicznych, wysyłając dwie kobiety podejrzane o czary na stos. Był prawą ręką arcybiskupa Salzburga. Jego elokwencja na ambonie i niezmordowana działalność zostały zauważone nawet w Rzymie.
5 grudnia 1484, kiedy papież Innocenty VIII wydał bullę Summis desiderantes, dającą oficjalne przyzwolenie na rozpoczęcie polowań na czarownice w Europie, Kramer był już związany z Jakobem Sprengerem, który również pragnął wciągnąć procesy o czary w gestię inkwizycji. Wykorzystując upoważnienie zawarte w papieskiej bulli Kramer wzmógł swoją działalność wymierzoną przeciwko rzekomym czarownicom, co doprowadziło go do konfliktu z biskupem diecezji Brixen, Georgiem Golserem, którego rodzoną siostrę Kramer skazał na spalenie w czasie głośnego procesu w Innsbrucku. Konsekwencją tego wyroku był nakaz opuszczenia miasta wydany Kramerowi przez biskupa. Właśnie to zdarzenie popchnęło inkwizytora do stworzenia teoretycznej podbudowy swoich działań. W 1485 stworzył traktat o czarownictwie, który został włączony do Malleus Maleficarum (Młot na czarownice) - wydanej w 1486 wraz ze Sprengerem księgi, która uczyniła obu inkwizytorów sławnymi. Po śmierci swojego współpracownika, w 1495 został wezwany do Wenecji by wygłosić cykl publicznych odczytów, które cieszyły się wielką popularnością.
W 1500 upoważniono go do działań przeciwko Waldensom i Pikardom w Czechach, gdzie zmarł w 1505, według różnych źródeł w Brnie lub w Ołomuńcu. Jak twierdził sam Kramer, w ciągu swojej działalności wydał 200 wyroków śmierci. Swoich przeciwników, którzy kwestionowali istnienie czarownic, oskarżał o herezję.
[edytuj] Ważniejsze prace
- Malleus Maleficarum, wraz z Jakobem Sprengerem, Kolonia, 1486
- Kilka rozpraw i kazań o misterium Najświętszego Sakramentu Eucharystii, Norymberga, 1496
- Traktat o błędach Mistrza Antonia degli Roselli, Wenecja, 1499
- Tarcza obronna Świętego Kościoła Rzymskiego przeciw Waldensom i Pikardom, ok.1500
