Jak-14
Z Wikipedii
| Jak-14 Як-14 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  ZSRR |
| Producent | Jakowlew |
| Typ | średni szybowiec transportowo-desantowy |
| Konstrukcja | górnopłat o konstrukcja drewnianej, podwozie – stałe |
| Załoga | 2 |
| Historia | |
| Data oblotu | 1949 |
| Lata produkcji | 1950 - ? |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 26,15 m |
| Długość | 18,44 m |
| Powierzchnia nośna | 97,55 m² |
| Masa | |
| Własna | 3 095 kg |
| Startowa | 6 750 kg (maksymalna) |
| Do lądowania | 3 655 kg |
| Dane operacyjne | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| do 3655 kg lub 35 żołnierzy z pełnym wyposażeniem o równoważnej masie | |
| Użytkownicy | |
| ZSRR, Czechosłowacja | |
Jak-14 (ros. Як-14) – radziecki ciężki szybowiec transportowo-desantowy z po okresu II wojny światowej
Spis treści |
[edytuj] Historia
Po zakończeniu II wojny światowej nastąpił rozwój wojsk powietrzno-desantowych w ZSRR, w celu zwiększenia ich skuteczności rozpoczęto pracę nad budową szybowców transportowych służących do przewozu sprzętu oraz żołnierzy. Wśród zamówiony projektów znalazł się średni szybowiec transportowy, którego opracowanie i budowę zlecono zespołowi kierowanemu przez Aleksander Jakowlew.
Opracowany przez Jakowlewa szybowiec otrzymał oznaczenie Jak-14 i został zbudowany w 1948 roku.
W 1949 roku został on oficjalnie zademonstrowany na święcie lotnictwa radzieckiego a następnie wprowadzony do produkcji seryjnej. Zbudowano 413 szybowców tego typu.
[edytuj] Użycie
Szybowiec Jak-14 po rozpoczęciu produkcji seryjnej wszedł do użycia jednostek desantowych Armii Radzieckiej. W jednostkach tych służyły do przewozu sprzętu np. armaty kal. 76 mm wraz z samochodem GAZ-67B czy działa samobieżnego ASU-57. Szybowce Jak-14 były holowany przez samoloty Ił-12D. Szybowce były używane w jednostkach desantowych do końca lat pięćdziesiątych, gdy zaczęto je zastępować samolotami An-12, śmigłowcami Mi-4 i Mi-6.
W marcu 1954 roku użyto tych szybowców do dostarczenia sprzętu w tym spychaczy do arktycznej stacji badawczej SP-4 znajdującej się na krze w pobliżu Bieguna Północnego, jest to jedyny przypadek użycia szybowców do transportu w Arktyce.
Kilka szybowców Jak-14 otrzymało lotnictwo Czechosłowacji, gdzie nosiły one oznaczenie NK-14. Podobnie jak w ZSRR używano ich do końca lat pięćdziesiątych.
[edytuj] Opis konstrukcji
Szybowiec Jak-14' był zbudowany w układzie górnopłata zastrzałowego. Konstrukcja drewniana.
Kadłub o konstrukcji półskorupowej o prostokątnym przekroju poprzecznym. Ładowania była dostępna po odchyleniu w prawą stronę nosowej części kadłuba. Kabina załogi umieszczona była na grzbiecie kadłuba. Płat szybowca był trójdzielny, wyposażony w klapy tylne i lotki. Posiadał wzmocnienie w postaci pojedynczych zastrzałów.
Podwozie trójpodporowe, amortyzowane z przednim kółkiem.
[edytuj] Biografia:
- Tadeusz Królikiewicz Szybowce transportowe wyd. MON Warszawa 1985 ISBN 83-11-07162-4
[edytuj] Linki zewnętrzne:
UT-1 | UT-2 | Jak-1 | Jak-2 | Jak-3 | Jak-4 | Jak-5 | Jak-6 | Jak-7 | Jak-8 | Jak-9 | Jak-10 | Jak-11 | Jak-12 | Jak-13 | Jak-14 | Jak-15 | Jak-16 | Jak-17 | Jak-18 | Jak-19 | Jak-21 | Jak-23 | Jak-24 | Jak-25 (I) - Jak-25 | Jak-26 | Jak-27 | Jak-28 | Jak-30 (I) - Jak-30 | Jak-32 | Jak-36 | Jak-38 | Jak-40 | Jak-41 | Jak-42 | Jak-43 | Jak-44 | Jak-46 | Jak-50 (I) - Jak-50 | Jak-52 | Jak-54 | Jak-55 | Jak-56 | Jak-112 | Jak-130 | Jak-140 | Jak-141
|
Samoloty szkolno-treningowe
|
|
|
Prototypy i konstrukcje doświadczalne
|
|
