Jerzy Braun (wioślarz)
Z Wikipedii
Wioślarstwo | ||
Srebro |
1932 Los Angeles |
dwójki ze sternikiem |
Brąz |
1932 Los Angeles |
czwórki ze sternikiem |
Jerzy Braun (ur. 13 kwietnia 1911 w Bydgoszczy, zm. 8 marca 1968 w Crawley) - polski wioślarz, dwukrotny medalista olimpijski.
Ukończył Państwowe Gimnazjum Klasyczne w Bydgoszczy. Wioślarstwo zaczął uprawiać w 1927, początkowo w Gimnazjalnym Towarzystwie Wioślarskim "Wisła". W latach 1928-1931 i 1934-1935 startował w barwach Bydgoskiego Towarzystwa Wioślarskiego, a w latach 1932-1933 i 1936-1939 reprezentował barwy Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego. W międzyczasie (1931-1932) odbył w Zambrowie służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy. Począwszy od 1936 mieszkał w Warszawie.
Dwa razy startował w igrzyskach olimpijskich. W Los Angeles 1932 zdobył dwa medale: srebrny w dwójkach ze sternikiem z Januszem Ślązakiem i sternikiem Jerzym Skolimowskim oraz brązowy w czwórkach ze sternikiem ze Ślązakiem, Edwardem Kobylińskim, Stanisławem Urbanem i Skolimowskim. W Berlinie 1936 odpadł w repesażach w dwójkach ze sternikiem (ze Ślązakiem i Skolimowskim).
Cztery razy startował w mistrzostwach Europy. W Bydgoszczy w 1929 zdobył brązowy medal w czwórkach bez sternika, w Paryżu w 1931 odpadł w półfinale wyścigu ósemek, w Budapeszcie w 1933 został wicemistrze Europy w dwójkach ze sternikiem (ze Ślązakiem i Skolimowskim) i odpadł w repesażu w czwórkach ze sternikiem, a w Lucernie w 1934 odpadł w repesażu w czwórkach ze sternikiem. Obok wioślarstwa w latach 30. uprawiał także pływanie i piłkę wodną w klubie "Delfin Warszawa".
Trzynaście razy zdobywał mistrzostwo Polski:
- dwójki bez sternika (1938 i 1939)
- dwójki ze sternikiem (1933, 1936 i 1939)
- czwórki bez sternika (1929, 1936 i 1938)
- czwórki ze sternikiem (1933, 1934 i 1935)
- ósemki (1934 i 1935)
Czterokrotnie był wicemistrzem Polski:
Walczył, w stopniu podporucznika rezerwy, w kampanii wrześniowej. Uniknął niewoli, przedostał się na Bliski Wschód i trafił do Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. W składzie Samodzielnej Brygady Strzelców Karpackich, a od maja 1942 3 Dywizji Strzelców Karpackich, brał udział w obronie Tobruku oraz bitwie pod Monte Cassino, gdzie został dwukrotnie ranny. Dwa razy został odznaczony Krzyżem Walecznych.
Po wojnie pozostał w Wielkiej Brytanii i w Londynie założył rodzinę. Zmarł 8 marca 1968 w Crawley koło Londynu, gdzie został pochowany.