Julian Filipowicz

Z Wikipedii

Julian Filipowicz ps. "Pobóg", "Róg" (ur. 13 września 1895 we Lwowie, zm. 14 sierpnia 1945 w Otwocku) – generał brygady Wojska Polskiego.

Spis treści

1 Działalność niepodległościowa
2 Służba w Wojsku Polskim
3 Ordery i odznaczenia:
4 Awanse:
5 Zobacz:
6 Źródła:

[edytuj] Działalność niepodległościowa

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, gdzie walczył w 1 Pułku Ułanów. W lipcu 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do armii austriackiej, z której jednak zdezerterował i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej.

[edytuj] Służba w Wojsku Polskim

Od listopada 1918 do 1928 służył w 11 Pułku Ułanów Legionowych zajmując kolejno stanowiska dowódcy szwadronu, dywizjonu i pełniącego obowiązki dowódcy pułku. Razem ze woim pułkiem uczestniczył w wojnie z bolszewikami. W latach 1928-1930 był słuchaczem Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu szkoły i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego wyznaczony został na stanowisko dowódcy 7 Pułku Ułanów Lubelskich w Mińsku Mazowieckim. W lipcu 1935 objął dowództwo 3 Pułku Strzelców Konnych w Wołkowysku. W czerwcu 1939 powierzono mu dowództwo Wołyńskiej Brygady Kawalerii w Równem. Poprowadził brygadę podczas kampanii wrześniowej, przechodząc szlak bojowy od Mokrej przez Warszawę aż po bitwę pod Tomaszowem Lubelskim. Uniknąwszy niewoli, włączył się w działalność konspiracyjnej Służbie Zwycięstwu Polski. Po powstaniu Związku Walki Zbrojnej stanął na czele okręgu krakowskiego, a we wrześniu 1941 roku objął okręg białostocki. Zmarł w 1945 roku.

Z opinii służbowej: Wybitny. Charakter silny i wypróbowany. Energiczny, z inicjatywą, o szybkiej decyzji. Wybitne zdolności dowódcze. Świetny żołnierz i zawołany kawalerzysta. Pracy sztabowej nie lubi. (Piotr Stawecki "Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej". Ossolineum)