Klemens Kosyrczyk
Z Wikipedii
Klemens Norbert Kosyrczyk (ur. 26 sierpnia 1912 w Mysłowicach, zm. 28 kwietnia 1975 w Chorzowie), śląski ksiądz, felietonista, tłumacz. Używał pseudonimów: Ireneusz Pogodny, Kos, Ksiądz Klemens oraz Stach Kropiciel.
[edytuj] Wykształcenie
Urodził się w rodzinie wielodzietnej kolejarza Klemensa i Marty z d. Kania. Ukończył szkołę powszechną, a następnie Państwowe Gimnazjum Klasyczne im. Tadeusza Kościuszki w Mysłowicach, gdzie 18 maja 1931 zdał egzamin dojrzałości. Jako alumn Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie od 13 października 1931 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. 28 czerwca 1936 przyjął z rąk ks. bpa Stanisława Adamskiego święcenia kapłańskie, po których duszpasterzował krótko w swojej rodzinnej parafii w Mysłowicach. W roku akademickim 1936/1937 otrzymał z inicjatywy bpa Stanisława Adamskiego stypendium na studia w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie. W 1937 został skierowany na praktykę dziennikarską do ”Małego Dziennika”.
[edytuj] Duszpasterz
Jako wikariusz pracował duszpastersko w parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym (od 1937). W kwietniu 1940 został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym w Dachau (nr obozowy 3658) oraz w Gusen. Po powrocie pracował w parafii św. Antoniego w Rybniku (grudzień 1940), później powierzono mu kierowanie parafią w Knurowie i Krywałdzie (wrzesień 1942) oraz w Nierodzimiu w powiecie cieszyńskim (od 1943). Mianowany został zastępcą proboszcza w Wodzisławiu Śląskim (styczeń 1944) oraz w parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej (listopad 1944). W latach 1946-1947 był niedekretowanym katechetą w Państwowym Liceum Pedagogicznym w Katowicach, duszpasterzując w tym czasie w katowickiej parafii mariackiej. W styczniu 1950 został substytutem parafii w Murckach, w lipcu 1950 natomiast administratorem parafii Wełnowiec. Jako administrator (od sierpnia 1952), a następnie proboszcz (od sierpnia 1953) kierował parafią w Istebnej na Śląsku Cieszyńskim, w styczniu 1957 został proboszczem parafii św. Józefa w Rudzie Śląskiej, a we wrześniu 1963 – parafii MB Częstochowskiej w Jejkowicach w powiecie rybnickim.
[edytuj] Redaktor „Gościa Niedzielnego”
W międzyczasie rozpoczął pracę w redakcji „Gościa Niedzielnego” (luty 1945), którego był redaktorem naczelnym w latach 1945-50. W okresie od 10 października 1950 do 18 grudnia 1952 oraz od 25 listopada 1956 do 25 grudnia 1957 pełnił funkcję członka komitetu redakcyjnego tego tygodnika. W 1957 wziął udział w V Kongresie Światowej Prasy Katolickiej w Wiedniu. W 1970 uczestniczył w pielgrzymce byłych więźniów obozów koncentracyjnych do Dachau i Rzymu. Z pracy duszpasterskiej zrezygnował ze względu na stan zdrowia w maju 1972.
Podczas pobytu w Rudzie Śląskiej inicjował diecezjalny kult św. Piusa X. Był też inicjatorem nabożeństw dla emerytów i emerytek. W „Gościu Niedzielnym” zasłynął zwłaszcza jako felietonista (pisał m.in. w gwarze Gawędy Stacha Kropiciela oraz Silva rerum, które podpisywał pseudonimem Ksiądz Klemens). Przetłumaczył m.in. teksty kazań znanego kaznodziei wiedeńskiego Abrahama a Santa Clara, powieść Wilhelma Hünermanna (drukowaną w odcinkach w „Gościu Niedzielnym” pt. Piekarczyk z Tasowic) i książkę Tilmanna, wydaną przez Księgarnię św. Jacka w Katowicach pt. Droga w słońcu. Swoje felietony i artykuły drukował nie tylko w „Gościu Niedzielnym”, ale i w innych tygodnikach i miesięcznikach oraz wydawnictwach zbiorowych. Wspomnieniowy tekst Od radlińskiego adwentu do wrocławskiej septuagesimy. Szkic biograficzny (1974) poświęcił kardynałowi Bolesławowi Kominkowi.
Zmarł 28 kwietnia 1975 r. w szpitalu w Chorzowie. Pochowany został na cmentarzu przy ul. Henryka Sienkiewicza w Katowicach.
