Kościół św. Augustyna w Warszawie
Z Wikipedii
| Kościół św. Augustyna w Warszawie | |
 Kościół św. Augustyna w Warszawie |
|
| Data budowy | 1891-1896 |
| Data zniszczenia | 1944 |
| Wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
| Wezwanie | św. Augustyna |
| Architekt | Edward Cichocki Józef Huss |
| Budulec | cegła |
Kościół św. Augustyna w Warszawie przy ul. Nowolipki 18 został wzniesiony w stylu neoromańskim i znajduje się w dzielnicy Wola.
Spis treści |
[edytuj] Historia
W 1896 roku Józef Mikulicki, urzędnik warszawskiej kasy gubernialnej, zapisał dom wraz z placem przy ulicy Dzielnej pod budowę nowego kościoła. Przedsięwzięcie stało się możliwe do realizacji dzięki hojności sędziwej już wówczas hrabiny Aleksandry Potockiej, wdowy po Auguście Potockim, która w taki właśnie sposób postanowiła upamiętnić imię zmarłego 25 lat wcześniej męża. Hrabina przeznaczyła na ten cel ogromną jak na owe czasy sumę 300 tysięcy rubli. Dokupiła pod nową świątynię dwa sąsiednie place, w związku z czym budowla mogła stanąć frontem do ul. Nowolipki. Na czele Komitetu Budowy Kościoła stanął Ludwik Górski, wykonawca testamentu Aleksandry Potockiej. W skład komitetu wszedł między innymi hrabia Franciszek Czacki.
Autorami projektu świątyni byli Edward Cichocki i Józef Huss. Do budowy przystąpiono w 1891 r. Kamień węgielny poświęcił 20 października 1892 r. arcybiskup warszawski Wincenty Teofil Popiel w asyście biskupa sufragana warszawskiego Kazimierza Ruszkiewicza.
10 grudnia 1896 r. pierwszą mszę św. w nowym kościele odprawił arcybiskup Popiel a ks. kanonik Ignacy Durewicz poświęcił świątynię. W tym czasie trwały jeszcze prace przy wyposażaniu wnętrza. Konsekracja kościoła przez biskupa Ruszkiewicza miała miejsce w roku 1905 (a nie jak podaje tablica erekcyjna w 1896 r.). W 1903 r. erygowano przy kościele parafię.
W czasie II wojny światowej kościół znalazł się na terenie warszawskiego getta. Z chwilą likwidacji getta utworzono w nim magazyn w którym składowano mienie zrabowane Żydom, następnie kościół sprofanowano i przekształcono na stajnię. W czasie powstania warszawskiego na wieży kościelnej usytuowany był punkt obserwacyjny i gniazdo niemieckiej broni maszynowej. 5 sierpnia 1944 r. wieża została uszkodzona podczas szturmu na Gęsiówkę wystrzałem ze zdobycznej pantery przez żołnierzy Batalionu Zośka. Po powstaniu Niemcy podpalili dach świątyni: spłonęła sygnaturka, organy, wszystkie drzwi zewnętrzne, ucierpiały kamienne elementy elewacji. Ogień zajął plebanię i dom parafialny. Niemcy mieli też w planie wysadzenie kościoła, czego jednak nie zrealizowali.
Po wojnie był najwyższą i jedną z niewielu budowli pozostałych na terenie byłego getta. Już w 1947 r. dzięki funduszom przyznanym na cele renowacyjne przez Radę Prymasowską Odbudowy Kościołów Warszawy obiekt oddano do użytku wiernym, nadal prowadząc prace remontowe. W 1953 r. otynkowano sklepienia naw bocznych i odnowiono sygnaturkę. Teren dziedzińca przykościelnego zmniejszono na rzecz powstających wokół osiedli mieszkaniowych.
[edytuj] Lista proboszczów parafii
- Ks. Karol Czajkowski (1896 – 1910)
- Ks. Michał Siewruk (1911 – 1917)
- Ks. Władysław Załuskowski (1917 – 1919)
- Ks. Julian Roczkowski (1919 – 1929)
- Ks. Karol Niemira (1929 – 1933)
- Ks. Franciszek Garncarek (1934 – 1942)
- Ks. Marian Wasilewski (1942 – 1949)
- Ks. Józef Netczuk (1949 – 1952)
- Ks. Stefan Kuć (1952 – 1966)
- Ks. Mieczysław Jabłonka (1966 – 1986)
- Ks. Stefan Księżopolski (1986 – 1992)
- Ks. Walenty Królak (1992 – dalej sprawuje urząd)
[edytuj] Opis
Wieża kościoła, swego czasu najwyższa w Warszawie, zwieńczona jest krzyżem umieszczonym na kuli o średnicy około 1,5 m. Kula ta, pierwotnie pozłocona, została w 1959 r. z polecenia ówczesnych władz pomalowana na czarno. Miał to być niezawodny sposób na ucięcie szerzących się pogłosek o cudownym ukazaniu się na tle kuli Matki Boskiej i gromadzenia się wiernych pod kościołem. W 1995 r. farbę z kuli usunięto przywracając jej dawny wygląd.
Na północnej ścianie kościoła znajduje się krzyż umieszczony tam z okazji wkroczenia w trzecie tysiąclecie. 28 sierpnia 2002 roku został poświęcony ofiarom Pawiaka przez ks. prałata Wiesława Kądzielę.
[edytuj] Parafia
Na terenie parafii działa wiele wspólnot i grup, m.in. grupy związane z liturgią (lektorzy, ministranci, bielanki, nadzwyczajni szafarze Komunii Św., Wspólnota Ruchu Światło-Życie, schola parafialna uświetniająca swym śpiewem zwłaszcza liturgię dla młodzieży w dolnym kościele, chór parafialny śpiewający na większych uroczystościach jak wizytacja biskupa, bierzmowanie, Triduum Paschalne), oraz różne wspólnoty zrzeszające wszelkie grupy w parafii jak Legion Maryi, Koła Żywego Różańca, wspólnota Neokatechumenalna, czy grupy AA. W podziemiach kościoła działa również od 7 października 2007 r., Herbaciarnia „Dzieła Zebrane” w której odbywają się różnego rodzaju imprezy kulturalne, koncerty, prelekcje czy pokazy multimedialne. Herbaciarnia jest jednym z niewielu tego typu miejsc w Polsce usytuowanych w podziemiach kościoła, na jej terenie obowiązuje zakaz spożywania alkoholu oraz palenia tytoniu. Przy herbaciarni dział również Dyskusyjny Klub Filmowy[1].
W roku 2006 kościół po wielu latach zbiórek, zakupił organy, wyremontowano też dach wieży uszkodzony w czasie II wojny światowej, a parafia odzyskała przyległy plac który utraciła po wojnie na rzecz budowanego osiedla. 22 października 2006 r., odbyło się uroczyste podświetlenie kościoła, a na uroczystości obecni byli prymas Józef Glemp i były premier Kazimierz Marcinkiewicz.
[edytuj] Obecni duchowni parafii[2]
- Ks. prałat Walenty Królak (proboszcz parafii, dziekan dekanatu muranowskiego)
- Ks. Carlos Cezar Damaglio (wikariusz)
- Ks. Pedro Jose Guzman Ardila (wikariusz)
- Ks. Jarosław Kotula (wikariusz)
- Ks. Andrzej Kucharczyk (wikariusz)
[edytuj] Księża związani z parafią
- Ks. Zbigniew Porzeziński (były wikariusz, obecnie wikariusz Parafii Dobrego Pasterza w Warszawie) [3]
- Ks. Robert Sawa (były wikariusz, obecnie duszpasterz w Awinionie we Francji) [4]
- Ks. Ivica Susnjara (były wikariusz, obecnie proboszcz parafii św. Vincentego a Paulo – Nkolndobo i św. Piotra – Nyom II w stolicy Kamerunu, Yaounde) [5]
[edytuj] Przypisy
- ↑ Strona oficjalna Herbaciarni „Dzieła Zebrane”
- ↑ Informacje na stronie Archidiecezji Warszawskiej
- ↑ Informacje na temat parafii św. Augustyna w Warszawie na stronie oficjalnej Miasta Stołecznego Warszawy
- ↑ Informacje na temat parafii św. Augustyna w Warszawie na stronie oficjalnej Miasta Stołecznego Warszawy
- ↑ Sylwetka ks. Ivicy Susnjara na stronie parafii św. Vincenta a Paulo w Yaounde, w Kamerunie
[edytuj] Zobacz też
[edytuj] Źródła
- Oficjalna strona Parafii Św. Augustyna
- Kronika Parafialna Kościoła św. Augustyna w Warszawie
- ”100 lat kościoła św. Augustyna” (Drukarnia WN Alfa-Wero Sp. z o.o., Warszawa, 1997 r., ISBN 83-902006-7-8)
