Przetacznik alpejski
Z Wikipedii
| Przetacznik alpejski | |
 |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | jasnotowce |
| Rodzina | przetacznikowate |
| Rodzaj | przetacznik |
| Gatunek | przetacznik krzewinkowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Veronica alpina L. | |
Przetacznik alpejski (Veronica alpina L.) – gatunek rośliny należący do rodziny przetacznikowatych. Występuje w Azji i Europie, w tym także na Islandii i Grenlandii. W Polsce występuje w Tatrach , Karkonoszach i w Gorcach. W Tatrach jest dość częsta.
Spis treści |
[edytuj] Morfologia
- Pokrój
- Tworzy niskie, luźne darnie.
- Łodyga
- Prosta, wzniesiona lub podnosząca się, o wysokości 5-15(25) cm. Jest górą , a czasami również dołem odstająco owłosiona. Jest ulistniona na całej wysokości. Roślina posiada nadziemne długie i cienkie kłącze oraz pełzające rozłogi.
- Liście
- Ulistnienie nakrzyżległe. Liście jajowate lub eliptyczne, tępe, lub słabo tylko zaostrzone. Są siedzące, mają całobrzegą, lub słabo karbowaną blaszkę i są nagie lub rzadko owłosione (górne bywają czasami silnie owłosione).
- Kwiaty
- Zebrane w krótki i zbity kwiatostan na szczycie łodygi. Kwiaty nieliczne, ciemnoniebieskie, o średnicy 5-7 mm i wąskoeliptycznych działkach.
- Owoc
- Owłosiona torebka ok. dwukrotnie dłuższa od kielicha. Jest płaska, siniejąca, odwrotnie jajowatoeliptyczna i pęka na szczycie. Zawiera liczne, drobne nasiona.
[edytuj] Biologia
Bylina. Kwitnie od czerwca do lipca, zapylana jest przeważnie przez owady.
[edytuj] Ekologia
Porasta obrzeża wyleżysk, skały, żwirki, murawy naskalne, rośnie wzdłuż potoków. Występuje od regla dolnego po piętro halne, główny obszar jej występowania w Tatrach to trzy najwyższe piętra roślinności. Gatunek arktyczno-alpejski, oreofit. Występuje zarówno na podłożu wapiennym, jak i niewapiennym. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy Salicetea herbaceae[1].
Przypisy
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Mirek, Halina Pięknoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
