Stanisław Karpiński (lotnik)

Z Wikipedii

Stanisław Karpiński
'


Życie	generał brygady pilot
Data urodzenia	1891 r. Piotrków Trybunalski
Data śmierci	30 stycznia 1982 r. Los Angeles
Kariera
W służbie od
Pełniona funkcja	dowódca Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, kampania wrześniowa, II wojna światowa
Odznaczenia

Stanisław Karpiński (ur. 1891 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 30 stycznia 1982 w Los Angeles) - generał brygady pilot Wojska Polskiego.

[edytuj] Początek kariery wojskowej

Był synem Józefa i Juljanny Karpińskich, miał pięciu braci, m.in. przyrodnika Jana Karpińskiego.

Podczas I wojny światowej został wcielony do armii rosyjskiej. Na skutek swoich starań, został skierowany do szkoły pilotów w Odessie, którą ukończył w 1915. Walczył następnie w rosyjskich eskadrach frontowych. W 1917 zgłosił się do organizowanego w Odessie Polskiego Oddziału Awiacyjnego. Po jego rozwiązaniu, w 1918 przedostał się do Warszawy i wstąpił w stopniu podporucznika do nowo organizowanego lotnictwa polskiego. Uczestniczył w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich i zajęciu Lotniska Mokotowskiego. Współdziałał w organizowaniu lotnictwa polskiego, awansując do stopnia kapitana.

W latach 1933-1936 był dowódcą dywizjonu liniowego w 3 Pułku Lotniczym w Poznaniu. W latach 1936-1937 był słuchaczem I kursu Wyższej Szkoły Lotniczej przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. ^[1] Po ukończeniu kursu wyznaczony został na stanowisko zastępcy szefa Sztabu Lotniczego w Sztabie Głównym WP. Był najbliższym współpracownikiem szefa Sztabu Lotnictwa, gen. bryg. obs. Stanisława Ujejskiego.

[edytuj] Dokonania sportowe

Pasją Karpińskiego stały się rajdy lotnicze. 2 lipca 1931 (wg innego źródła, 3 lipca) odbył na rajdowej wersji samolotu łącznikowego Lublin R.Xa lot z pasażerem wokół Polski bez międzylądowań, na trasie Warszawa -Poznań -Kraków -Lwów -Białystok -Warszawa, długości 1650 km, w czasie 12 godzin 15 minut. Od 23 września do 7 października 1931, na samolocie R.Xa odbył rajd dokoła Europy, na trasie Warszawa -Bukareszt -Stambuł -Rzym -Turyn -Londyn -Warszawa, długości 6450 km (czas lotu 49 godzin 5 min).

Od 2 do 24 października 1932 odbył na zmodyfikowanej rajdowej wersji samolotu R.Xa bis "Srebrny Ptak" rajd na trasie (m.in.) Warszawa -Stambuł -Bagdad -Teheran -Kabul -Bagdad -Kair -Jerozolima -Stambuł -Warszawa, długości 14 930 km (czas lotu 108 godzin 50 min), z mechanikiem Wiktorem Rogalskim.

21 października 1935 podjął próbę przelotu do Australii z Wiktorem Rogalskim, na rajdowej wersji samolotu Lublin R.XIII Dr "Błękitny Ptak". Przeleciał z Warszawy przez m.in. Stambuł, Bagdad, Karaczi, Kalkutę, Rangun, Bangkok, lecz 10 listopada samolot został uszkodzony przy starcie z grząskiego lotniska Kohlak w Syjamie, po pokonaniu 11 153 km, co zmusiło go do przerwania rajdu. Na 1939 rok Karpiński planował ponowny rajd do Australii, Tasmanii i Nowej Zelandii samolotem RWD-15 bis, lecz start planowany na 15 marca 1939 odłożono z uwagi na zajęcie Czechosłowacji przez Niemcy.

[edytuj] II wojna światowa

W chwili wybuchu II wojny światowej w 1939, zajmował stanowisko zastępcy szefa Sztabu Lotniczego Sztabu Głównego, w stopniu podpułkownika. Podczas kampanii wrześniowej pełnił funkcje w sztabie Naczelnego Dowódcy Lotnictwa, gen. Józefa Zająca. Wraz ze sztabem ewakuował się do Rumunii, następnie w październiku 1939 do Francji. Został tam przez Naczelnego Wodza mianowany szefem sztabu Dowództwa Polskich Sił Powietrznych i zajął się organizowaniem lotnictwa polskiego we Francji. Awansowany w maju 1940 do stopnia pułkownika, przedostał się po upadku Francji do Wielkiej Brytanii, gdzie w dalszym ciągu uczestniczył w organizowaniu lotnictwa polskiego, między innymi w opracowaniu polsko-brytyjskiej umowy lotniczej. Od 21 stycznia 1941^[2] do 1 maja 1942 był pierwszym oficerem łącznikowym w sztabie lotnictwa bombowego RAF (Bomber Command) - faktycznym dowódcą polskiego lotnictwa bombowego. W maju 1942 został mianowany zastępcą Inspektora Polskich Sił Powietrznych, w brytyjskim stopniu funkcyjnym Air Commodore, odpowiadającym generałowi brygady. Po zmianach organizacyjnych w kwietniu 1944, został zastępcą Dowódcy Polskich Sił Powietrznych.

[edytuj] Okres powojenny

Po zakończeniu wojny, w kwietniu 1947, został dowódcą istniejących jeszcze Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii. W związku ze stopniową likwidacją polskiego lotnictwa, zajmował również stanowisko Generalnego Inspektora Polskiego Lotniczego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia przy RAF. Stanowiska te zajmował do rozwiązania Polskich Sił Powietrznych jesienią 1949. Pozostał następnie na emigracji w Londynie. W latach 1949-1954 był prezesem Stowarzyszenia Lotników Polskich w Wielkiej Brytanii, a od 1951 był przez trzy kadencje członkiem emigracyjnej Polskiej Rady Narodowej. Z uwagi na stan zdrowia, w 1958 osiedlił się w Los Angeles w Kalifornii w USA, wraz z żoną – lotniczką Stefanią Wojtulanis. Zmarł 30 stycznia 1982 w Los Angeles.

[edytuj] Bibliografia

Był autorem książek o swoich rajdach: "Polskie skrzydła w moich lotach długodystansowych" (1935), "Lot przerwany w Syjamie" (1939), powieści "Na skrzydłach huraganu" (1976, wydanej w Los Angeles i Londynie), oraz artykułów, wierszy i innych publikacji o tematyce lotniczej.

[edytuj] Awanse:

[edytuj] Ordery i odznaczenia:

oraz innymi odznaczeniami polskimi i zagranicznymi.

[edytuj] Zobacz:

[edytuj] Źródła:

Jerzy R. Konieczny, Tadeusz Malinowski: "Mała encyklopedia lotników polskich – Tomik II", Warszawa 1988, ISBN 83-206-0734-5,
Tadeusz Kryska-Karski i Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski Niepodległej, Editions Spotkania, Warszawa 1991, wyd. II uzup. i poprawione, s. 109,
Władysław Bartosz: Gen. bryg. pil. Stanisław Karpiński (1891-1982) (w 10 rocznicę śmierci), Polska Zbrojna 1992,
(jrk) Stanisław Karpiński (1891-1982), Skrzydlata Polska,
Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo MON, Warszawa 1978, wyd. I,

Przypisy

↑ Absolwentom Wyższej Szkoły Lotniczej nie przysługiwał tytuł oficera dyplomowanego.
↑ 29 stycznia według: Wacław Król, Polskie dywizjony lotnicze w Wielkiej Brytanii 1940-1945, Warszawa 1982, ISBN 83-11-06745-7, s.73

See also ebooksgratis.com: no banners, no cookies, totally FREE.