Junkers Ju 390

Z Wikipedii

Junkers Ju 390 - samolot transportowy i bombowy dalekiego zasięgu. Wersja rozwojowa Ju 290.

W 1942 roku w lotnictwie III Rzeszy zaistniała potrzeba posiadania samolotu zdolnego do zbombardowania celów leżących na wschodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych oraz prowadzenia misji rozpoznawczych na całym Atlantyku. W wyniku rozpisanego konkursu zakłady Junkers zdecydowały się na zaadoptowanie już istniejącego płatowca do nowych zadań. Bazując na samolocie transportowym Ju 290 A zbudowano w Dessau transportowy samolot dalekiego zasięgu Ju 390 V1. W odróżnieniu od pierwowzoru był on dłuższy o ponad 3 m i miał rozpiętość skrzydeł 50 m. Zamontowano w nim również dwie dodatkowe gondole silnikowe (w sumie 6 silników BMW 801D), a także dodatkową parę chowanego podwozia głównego. Służył on do badań nad różną konfiguracją wyposażenia.

Jednocześnie z pracami nad prototypem Ju 390 V1, zakłady w Bernburgu zbudowały samolot Ju 390 V2, który oblatano w połowie 1943 roku. Miał on stać się pierwowzorem wersji seryjnej samolotu patrolowego. Zastosowano w nim uzbrojenie obronne i radar morski FuG 200 Hohentwiel. Rozpoczęto również prace nad trzecim prototypem Ju 390, który miał stać się wzorcem dla bombowca Ju 390 A. Prace nad Ju 390 V3 nie zostały jednak nigdy dokończone.

Do służby został oddany tylko jeden egzemplarz samolotu. W styczniu 1944 do bazy lotnictwa morskiego w Mont-de-Marsan dotarł Ju 390 V2, który posiadając ogromne zapasy paliwa był wykorzystywany do dalekodystansowych lotów patrolowych. Podczas jednego z nich być może przeleciał Atlantyk, zbliżył się na odległość 20 km do Nowego Jorku i zawrócił nie niepokojony przez obronę powietrzną Stanów Zjednoczonych. Krytycy tej teorii uważają że nie ma solidnych dowodów że ta misja miała miejsce, choć leżała w zasięgu możliwości samolotu. Według wspomnień Alberta Speera, w innej misji przeleciał nad Arktyką i wylądował w Japonii. To jednak też nie jest potwierdzone. W każdym razie samolot wywarł tak duże wrażenie na Japończykach, że zakupili oni od Niemców licencję na będący dopiero w fazie projektu seryjny samolot Ju 390 A-1. Pod koniec II wojny światowej w 1945 Ju 390 V2 przydzielony został do tajnych misji transportowych, których celem było wyworzenie depozytów i dóbr III Rzeszy za granicę. W operacji o kryptonimie Odessa samolot latał do: Norwegii i, być może, do Argentyny.

[edytuj] Dane techniczne

• Długość: 34,20 m
• Rozpiętość: 50,30 m
• Wysokość: 6,98 m
• Silniki: 6 silników BMW-801D
• Masa własna: 36 900 kg
• Masa startowa: 75 500 kg
• Prędkość maksymalna: 505 km/h
• Prędkość przelotowa: 430 km/h
• Zasięg działania bojowego: 9700 km

[edytuj] Linki zewnętrzne

• [1] - zdjęcia samolotu Junkers Ju 390