Miłek letni
Z Wikipedii
| Miłek letni | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Podgromada | Magnoliophytina |
| Klasa | Ranunculopsida |
| Podklasa | jaskrowe |
| Nadrząd | Ranunculanae |
| Rząd | jaskrowce |
| Rodzina | jaskrowate |
| Podrodzina | Ranunculoideae |
| Plemię | Adonideae |
| Rodzaj | miłek |
| Gatunek | miłek letni |
| Nazwa systematyczna | |
| Adonis aestivalis | |
| L., 1763 | |
Miłek letni (Adonis aestivalis L., Sp. Pl. ed. 2, 1763), synonim zajęczy maczek - gatunek rośliny jednorocznej, należący do rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae Juss.). Archeofit, występuje w stanie dzikim prawie w całej Europie Środkowej, jednak jest coraz rzadszy. W Polsce występuje niemal na całym obszarze kraju, najliczniej na południu i zachodzie. W ostatnich latach stale zmniejsza się liczba jego stanowisk, prawdopodobnie grozi mu wymarcie. Spowodowane to jest tym, że w uprawach rolniczych coraz skuteczniej zwalcza sie chwasty, a miłek wiosenny rośnie niemal wyłącznie na polach uprawnych.
[edytuj] Charakterystyka
- Łodyga
- Łodyga pojedyncza, lub rozgałęziająca się, o wysokości 20– 40 cm, naga.
- Liście
- 2- do 3- krotnie pierzastosieczne liście o bardzo wąskich odcinkach. Dolne liście maja krótkie ogonki, górne są siedzące.
- Kwiaty
- Na szczycie łodygi wyrastają pojedyncze kwiaty o ceglasto-czerwonym kolorze, czasami pomarańczowe, lub nawet żółte, o średnicy 2-3,5 cm. 5 działek kielicha, przylegających do korony, płatków korony do 8. W kwiatach jest wiele słupków, brak miodników. Pręciki liczne, ciemnofioletowe. Kwitnie od maja do czerwca, jest owadopylny lub samopylny.
- Owoc
- Owoce o jajowato-walcowatym kształcie, złożone z niełupek. Szarozielone, pomarszczone niełupki posiadają prosty dzióbek i drobny ząbek na brzegu.
- Biotop. Wymagania
- Chwast segetalny, rośnie głównie na polach uprawnych i na ugorach, zwłaszcza na glebach gliniastych z domieszką wapienia, lub ilastych. Preferuje cieplejsze miejsca na niżu. Rośnie głównie w uprawach zbóż ozimych, czasami jarych, lub roślin okopowych. Jest coraz rzadszy. Jest gatunkiem charakterystycznym dla zespołu roślinnego włóczydła polnego i czechrzycy grzebieniowej (Ass. Caucalido-Scandicetum).
- Roślina trująca
- Bydło nie zjada miłka letniego. Jeżeli jego nasiona dostaną się do paszy, powodują zatrucia zwierząt. Mąka zmielona ze zboża zanieczyszczonego nasionami miłka ma szary kolor, jest trująca, a upieczony z niej chleb gorzki.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina lecznicza : jest rośliną leczniczą, jednak bardzo rzadko zbieraną. Ziele zawiera glikozydy kardenolidowe i flawonoidy, jednak w mniejszych ilościach, niż u miłka wiosennego.
