Aichi D3A

Z Wikipedii

Aichi D3A (Dane D3A1 / D3A2)
Aichi D3A (replika)
Dane podstawowe
Państwo	Japonia
Producent	Aichi, Showa
Typ	pokładowy bombowiec nurkujący
Załoga	2
Historia
Data oblotu	styczeń 1938
Lata produkcji	grudzień 1939 - 1944
Wycofanie ze służby	1945
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy, 14-cylindrowy w układzie podwójnej gwiazdy chłodzony powietrzem Mitsubishi MK8D Kinsei 43 (Ha 33-43) lub Kinsei 44 / Mitsubishi MK8E Kinsei 54(Ha 33-54)
Moc	startowa: Kinsei 43 - 1000 KM Kinsei 44 - 1070 KM Kinsei 54 - 1300 KM
Wymiary
Rozpiętość	14,365 m
Długość	10,185 m / 10,231 m
Wysokość	3,348 m / 3,45 m
Powierzchnia nośna	34,91 m²
Masa
Własna	2408 kg / 2570 kg
Startowa	max.: 3896 kg / 4128 kg
Osiągi
Prędkość maksymalna	386 km/h na wysokości 3000 m / 433 km/h na 6200 m
Prędkość przelotowa	296 km/h
Prędkość wznoszenia	na 3000 m: 6 min 27 s / 5 min 48 s
Pułap	8100 m / 10 900 m
Zasięg	1410 km (max. 2370 km) / 1560 km (max. 2380 km)
Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 x karabin maszynowy Type 97 kalibru 7,7 mm (w osłonie silnika) 1 x karabin maszynowy Type 92 kal. 7,7 mm (ruchomy) 1 x bomba 250 kg (pod kadłubem) 2 x bomba 60 kg (pod skrzydłami)
Użytkownicy
Japonia
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Aichi D3A - dwumiejscowy japoński pokładowy bombowiec nurkujący z okresu II wojny światowej, był to jeden z dwóch bombowców nurkujących użytkowanych przez państwa Osi.

Jego konstrukcja była wzorowana na niemieckim samolocie kurierskim Heinkel He 70. Prototyp, początkowo oznaczany AM-17, zbudowano w grudniu 1937 r. Pierwszy lot, już pod nazwą D3A1, miał miejsce w styczniu 1938 r. Samoloty seryjne D3A1 Model 11 produkowane od grudnia 1939 r. miały większą rozpiętość skrzydeł, inną osłonę kabiny i silnik o większej mocy. Dla poprawy stateczności dodano płetwę przed statecznikiem pionowym. Z powodów ekonomicznych zastosowano stałe podwozie. W czerwcu 1942 r. samolot unowocześniono, zwiększając moc silnika, tak zmodyfikowany samolot nosił oznaczenie D3A2 Model 12. Do produkcji seryjnej trafiła wersja D3A2 Model 22 z powiększonymi zbiornikami paliwa. Zbudowano 470 seryjnych D3A1 i 815 D3A2 w zakładach Aichi i 201 D3A2 w zakładach Showa. Razem z prototypami powstało łącznie 1495 samolotów tego typu. Samolot zwrotnością dorównywał myśliwcom, toteż często używano go do zwalczania wrogich bombowców. Używano ich jeszcze w 1944 r., choć samoloty te były już wtedy mocno przestarzałe. Niektóre egzemplarze przebudowano na wersję szkolną
D3A2-K.

[edytuj] Bibliografia

• Zalewski, Krzysztof. Bombowiec nurkujący D3A Val. Nowa Technika Wojskowa. 1992, Nr. 6(12), s. 25-26. ISSN 1230-1655.