Bitwa pod Krosnem

Z Wikipedii

Ujście - Sobota - Piątek - Żarnów - Nowy Dwór - Kraków (1655) - Wojnicz - Kościan (1655) - Krosno - Jasna Góra - Gołąb - Jarosław - Nisko - Kozienice - Warka - Kłecko - Kcynia - Warszawa (oblężenie) - Tykocin - Warszawa (bitwa) - Łowicz - Lubrz - Prostki - Filipów - Chojnice - Magierów - Czarny Ostrów - Skałat - Ängelholm - Kraków (1657) - Genevadsbro - Mön - Hjärtum - Kattarp - Frederiksodde - Tybrindvig - Toruń - Sund - Koldynga (oblężenie) - Koldynga (bitwa) - Szkudy - Głowa - Nyborg

Bitwa pod Krosnem (7 grudnia 1655) – przełomowe zwycięstwo pod Krosnem chorągwi por. Gabriela Wojniłłowicza nad Szwedami i nad wojskiem płk. Aleksandra Prackiego w czasie Potopu szwedzkiego.

Początkowo krośnianie pod namową byłego dominikanina Aleksandra Prackiego, przeszli na protestantyzm i poparli Szwedów, oraz w ramach Zjazdu przemyskiego, wybrali go na dowódcę oddziałów wspierających Szwedów. Gdy Szwedzi zaczęli zachowywać się jak okupanci, (to znaczy; kraść, mordować ludność i palić domy), wtedy Polacy opowiedzieli się po stronie króla Jana Kazimierza. Gdy zebrani okolicznych miejscowości mieszkańcy przez porucznika Gabriela Wojniłłowicza, ruszyli do boju z kosami i widłami, przeciwko wojskom szwedzkim i zdradzieckim oddziałom, wielu odwróciło się od płk. A. Prackiego i niespodziewanie przeszło na stronę Polaków. Tego typu zaskoczenie w szwedzkich oddziałach w czasie walk, przechyliło szalę zwycięstwa na stronę Rzeczypospolitej.

Gabriel Wojniłłowicz jako zwycięzca, wjechał do Krosna, witany owacyjnie przez tłumy.

Pojmanych zdrajców postawiono przed sądem.

Na krośnieńskim rynku wykonano wyrok przez rozstrzelanie płk. Aleksandra Prackiego za zdradę Rzeczypospolitej i łupiestwo. Następnie G. Wojniłłowicz ruszył z oddziałami w kierunku Biecza i Nowego Sącza wypędzając Szwedów.

[edytuj] Bibliografia

Andrzej Borcz; Działania wojenne na terenie ziemi przemyskiej i sanockiej w latach "potopu" 1655-1657, Przemyśl 1999 r., ISBN 83-909229-8-3
Marian Ziobro, Krosno i okolice, Rzeszów 1986 r.