Bitwa pod Filipowem

Z Wikipedii

Bitwa pod Filipowem
Potop szwedzki
II wojna północna

Bitwa pod Filipowem na rycinie Erika Dahlbergha

Data

22 października 1656

Miejsce

Filipów

Wynik

zwycięstwo Szwedów

Strony konfliktu
I Rzeczpospolita	Szwecja Brandenburgia Prusy
Dowódcy
Wincenty Gosiewski	Gustaw Otto Stenbock
Siły
8500	9000

Potop szwedzki
Ujście - Sobota - Piątek - Żarnów - Nowy Dwór - Gródek Jagielloński - Kraków (1) - Wojnicz - Kościan (1655) - Jasna Góra - Gołąb - Jarosław - Nisko - Kozienice - Warka - Kłecko - Kcynia - Warszawa (1) - Tykocin - Warszawa (2) - Łowicz - Lubrze - Prostki - Filipów - Chojnice - Skałat - Magierów - Czarny Ostrów - Kraków (2) - Toruń - Szkudy

II wojna północna

Ujście - Sobota - Piątek - Żarnów - Nowy Dwór - Kraków (1655) - Wojnicz - Kościan (1655) - Krosno - Jasna Góra - Gołąb - Jarosław - Nisko - Kozienice - Warka - Kłecko - Kcynia - Warszawa (oblężenie) - Tykocin - Warszawa (bitwa) - Łowicz - Lubrz - Prostki - Filipów - Chojnice - Magierów - Czarny Ostrów - Skałat - Ängelholm - Kraków (1657) - Genevadsbro - Mön - Hjärtum - Kattarp - Frederiksodde - Tybrindvig - Toruń - Sund - Koldynga (oblężenie) - Koldynga (bitwa) - Szkudy - Głowa - Nyborg

Bitwa pod Filipowem (znana też jako bitwa pod Mieruniszkami-Filipowem) - bitwa rozegrała się 22 października 1656 w czasie potopu szwedzkiego między wojskami polskimi a siłami szwedzko-brandenburskimi.

Po zniszczeniu armii szwedzko-brandenburskiej pod Prostkami armia litewsko-tatarska przystąpiła do pustoszenia ziem elektorskich, wkrótce jednak Tatarzy odeszli i armia stopniała liczebnie do 8500 żołnierzy. W drugiej połowie października ruszyła na Litwinów kolejna, o blisko połowę większa od poprzedniej armia szwedzko-brandenburska dowodzona przez generała Gustawa Ottona Stenbocka i Jerzego Fryderyka księcia Waldeck. Siły tym razem były mniej więcej równe, gdyż 8500 Litwinów dowodzonych przez hetmana polnego litewskiego Wincentego Gosiewskiego musiało zmierzyć się z 9000 żołnierzy szwedzkich i elektorskich.

Dywizja (ok. 8,5 tys.) hetmana polnego litewskiego Wincentego Gosiewskiego rozlokowanana w Filipowie w powiecie suwalskim stoczyła bitwę z korpusem (ok. 9 tys.), dowodzonym przez generała Gustawa Ottona Stenbocka i Jerzego Fryderyka księcia Waldeck.

W czasie, gdy główne siły litewskie były rozlokowane w Filipowie, posuwające się szybkim marszem oddziały szwedzko-brandenburskie zaatakowały niespodzianie pod Mieruniszkami tylną straż wojsk polskich. Wywiązała się bitwa, w której od początku inicjatywę i przewagę taktyczną mieli Szwedzi i Brandenburczycy. Cofającym się pod naporem nieprzyjaciela wojskom polskim groziło oskrzydlenie. W tej sytuacji hetman Gosiewski postanowił oderwać swe główne siły od wroga i wycofać się na północ.

Porażka była dotkliwa, jednak dzięki temu, że Gosiewski w porę wycofał się z walki, straty były niewielkie. Utracono część taborów oraz cennego jeńca - wziętego pod Prostkami i trzymanego pod strażą w Filipowie Bogusława Radziwiłła. Po bitwie pokonany Gosiewski zawarł wkrótce rozejm z elektorem i wycofal się z Prus Książęcych, natomiast Stenbock pomaszerował nad Wisłę.