Bolesław Rumiński
Z Wikipedii
Bolesław Rumiński (ur. 16 kwietnia 1907 we wsi Brzeźno, woj. poznańskie, zm. 26 października 1971 w Warszawie) - działacz państwowy w okresie PRL, inżynier chemik.
Studiował na Politechnice Warszawskiej. W latach 30. działał wśród młodzieży komunistycznej, podczas okupacji niemieckiej uczestnik konspiracji. Od 1942 członek PPR, następnie PZPR. 1944-1945 był pełnomocnikiem rządu w Lublinie i Warszawie, następnie pracował w administracji centralnej - 1945-1947 podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Przemysłu, 1947-1949 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, 1949-1950 minister przemysłu rolnego i spożywczego, 1950-1957 minister przemysłu chemicznego, 1957-1969 podsekretarz stanu w Ministerstwie Przemysłu Spożywczego i Skupu. 1948-1956 był zastępcą członka, a od 1956 członkiem Komitetu Centralnego PZPR.
1969-1971 członek Rady Państwa; w lutym 1971 został wybrany na zastępcę przewodniczącego Rady Państwa, zmarł jeszcze w tym samym roku. Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy i na Sejm PRL w latach 1944-1956 i od 1961.
Inicjator powstania Naczelnej Organizacji Technicznej, ktora powstała 15 XII 1945 r., nawiązując do tradycji przedwojennego Stowarzyszenia Technikow. Od czerwca 1960 (do końca życia) prezes Zarządu Głównego Naczelnej Organizacji Technicznej.
Jego żoną była Antonina Rumińska, z domu Wysocka, absolwentka Uniwersytetu Wileńskiego (mgr nauk rolniczych), prof. dr hab. na Wydziale Ogrodnictwa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, m.in. redaktor pracy zbiorowej Poradnik plantatora ziół (1984).
W uznaniu zasług B. Rumińskiego nazwano jego imieniem jedną z ulic Kalisza w centralnej części miasta.
