Czesław Kurowski

Urodzony - 13 stycznia 1899r. w Radzyminie pod Warszawą. Syn Piotra i Ewy z domu Rosłon. Wnuk powstańca z 1863 - Józefa Kur-Kurowskiego. Osierocony we wczesnym dzieciństwie, był wychowywany przez swojego starszego brata Józefa - felczera z Mogielnicy k. Grójca, gdzie uczęszczał do gimnazjum. Do wojska wstąpił na ochotnika. Całe swoje dorosłe życie spędził na terenie Lubelszczyzny - gdzie stacjonował 8 PP.Leg.. Pełnił tam po uzyskaniu kwalifikacji felczera, funkcję szefa izby chorych. Był podoficerem zawodowym w stopniu starszego sierżanta. Decyzję o wstąpieniu do Legionów w 1918 podjął jako ochotnik, gdy decydowały się losy Polski i jej granic. Brał udział w odsieczy Lwowa i całej dalszej kampanii ukraińskiej a następnie bolszewickiej - za udział w tych wojnach był odznaczony wieloma medalami , w tym Brązowym Krzyżem Zasługi - zatwierdzonym przez Dowódcę Dywizji - gen. bryg. Władysława Bortnowskiego . Wniosek o nadanie tego odznaczenia przedłożył do zatwierdzenia Dowódca Pułku płk.Jan Załuska, zwracając uwagę we wniosku odznaczeniowym na szczególną odwagę, fachowość i poświęcenie cechujące podoficera - który nie bacząc na własne bezpieczeństwo ratuje życie rannych w boju żołnierzy, "czym stanowi przykład dla wszystkich". Podczas kampanii wrześniowej 1939r, wraz ze swoim pułkiem Czesław Kurowski walczył aż do 26 września, gdy został ciężko ranny pod wsią Tarnawatka-Antoniówka pow.Tomaszów Lubelski. W słynnej Bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Podczas okupacji hitlerowskiej zamieszkał w Łopienniku Górnym, gdzie od 20.XI.1939 prowadził placówkę PCK. lecząc ludność tej gminy oraz partyzantów AK/BCh. Tam też przystąpił do organizacji i brał udział w walkach partyzantki lubelskiej A.K. i B.Ch. pod pseudonimem "Wiśnia". Uczestniczył w głośnym zdobyciu więzienia w Krasnymstawie, i odbiciu przetrzymywanych tam partyzantów. Ponadto brał udział w walce z Niemcami w miejscowości Toruń - pow. Krasnystaw - gdzie Niemcy ponieśli znaczące straty. Mianowany do stopnia chorążego- szkolił kadry sanitarne dla potrzeb partyzantki. 8 maja 1944r w trakcie prowadzonego szkolenia został aresztowany przez gestapo i wywieziony do więzienia w Krasnymstawie, a następnie osadzony w Lublinie w zamku lubelskim -"Baszta". Podczas okrutnych przesłuchań odbywających się przy ulicy Uniwersyteckiej nie wydał swoich towarzyszy broni. Życie uratowało mu nagłe zajęcie Lublina przez wkraczające wojska sowieckie. W stan spoczynku przeszedł w stopniu chorążego z dniem - 28.08.1944r. Był inwalidą wojennym. Czesław Kurowski po zakończeniu wojny jako starszy felczer - prowadził następnie ośrodek zdrowia w Turobinie i Zakrzewie k. Krasnegostawu. Był członkiem P.S.L. - za czasów Mikołajczyka i wielkim społecznikiem. Działał aktywnie z ramienia P.C.K.- na rzecz poprawy stanu zdrowia i wiedzy o higienie na terenach wsi lubelskich. Zmarł w Lublinie 05 lutego 1970r. Został pochowany w swoim rodzinnym Radzyminie- na cmentarzu wojskowym. Starszy syn Czesława i Heleny z Dudzińskich Kurowskiej - Henryk Kurowski zginął w czasie wojny 14 maja 1944 w okolicach wsi Rąblów, w przededniach Akcji Burza. Był podchorążym AK - w oddziałach dowodzonych przez majora (AK) Edwarda Markiewicza pseudonim - "Kalina". Poległ osłaniając odwrót swojego plutonu w kierunku Lasów Janowskich z pod Rąblowa.

Zobacz: - Powstanie zamojskie, Wojna w Polsce - rok 1944