Edward Short
Z Wikipedii
Edward Watson Short, baron Glenamara, CH (ur. 17 grudnia 1912), brytyjski polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Harolda Wilsona.
Do Izby Gmin dostał się w 1951 r. wygrywając wybory w okręgu Newcastle upon Tyne Central. Wcześniej zasiadał w radzie miejskiej Newcastle, gdzie przewodził radnym Partii Pracy. Po wygranej laburzystów w wyborach 1964 r. został parlamentarnym sekretarzem skarbu i członkiem Tajnej Rady. W 1966 r. objął stanowisko poczmistrza generalnego. Odpowiadał na nim za wprowadzenie w 1967 r. Marine Broadcasting Offences Act, który penalizował nadawanie audycji radiowych ze statków na wodach międzynarodowych.
W 1968 r. Short został członkiem gabinetu jako minister edukacji i nauki. Pozostawał na tym stanowisku do wyborczej porażki Partii Pracy w 1970 r. W kwietniu 1972 r. został wiceprzewodniczącym partii, pokonując w głosowaniu Michaela Foota i Anthonyego Croslanda. Po powrocie Partii Pracy do władzy został Lordem Przewodniczącym Rady i przewodniczącym Izby Gmin. Kiedy nowym premierem został James Callaghan (1976) Short nie otrzymał żadnego stanowiska rządowego.
28 stycznia 1977 r. otrzymał dożywotni tytuł parowski barona Glenamara i zasiadł w Izbie Lordów. Rok wcześniej został przewodniczącym Cable and Wireless Ltd i pozostał na tym stanowisku do 1980 r. W 2001 r. otrzymał honorowy tytuł Freemana miasta Newcastle. Do 2005 r. był był kanclerzem Uniwersytetu Northumbrii. Jest również kawalerem Orderu Kawalerów Honorowych.
[edytuj] Źródła
- Leigh Rayment's Peerage Page
- Debrett's People of Today 2006
- Who's Who 2006
- Times Guide to the House of Commons October 1974
| Poprzednik Patrick Gordon Walker |
Minister edukacji i nauki Wielkiej Brytanii 1968-1970 |
Następca Margaret Thatcher |
| Poprzednik Tony Benn |
Poczmistrz generalny Wielkiej Brytanii 1966-1968 |
Następca Roy Mason |
| Poprzednik James Prior |
Lord Przewodniczący Rady 1974-1976 |
Następca Michael Foot |
| Poprzednik James Prior |
Przewodniczący Izby Gmin 1974-1976 |
Następca Michael Foot |
| Poprzednik Roy Jenkins |
Wiceprzewodniczący Brytyjskiej Partii Pracy 1972-1976 |
Następca Michael Foot |
| Poprzednik John McCluskey, baron McCluskey |
Kolejność precedencji w Zjednoczonym Królestwie Mężczyźni |
Następca George Thomson, baron Thomson of Monifieth |
W dniu powstania
Arthur Bottomley • Herbert Bowden • George Brown • James Callaghan • Barbara Castle • Frank Cousins • Anthony Crosland • Richard Crossman • Lord Gardiner • Anthony Greenwood • Ray Gunter • Denis Healey • Margaret Herbison • Cledwyn Hughes • Douglas Jay • Roy Jenkins • Frederick Lee • Lord Longford • Richard Marsh • Fred Peart • William Ross • Michael Stewart • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Tony Benn • John Diamond • Patrick Gordon Walker • Judith Hart • Harold Lever • Roy Mason • Lord Shackleton • Peter Shore • Edward Short • George Thomas • George Thomson
W dniu powstania
Tony Benn • James Callaghan • Barbara Castle • Anthony Crosland • Lord Elwyn-Jones • Michael Foot • Denis Healey • Roy Jenkins • Harold Lever • Roy Mason • Bob Mellish • John Morris • Fred Peart • Reginald Prentice • Merlyn Rees • William Ross • Lord Shepherd • Peter Shore • Edward Short • Eric Varley • Shirley Williams • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Frederick Mulley • John Silkin
