Patrick Gordon Walker
Z Wikipedii
Patrick Chrestien Gordon Walker, baron Gordon-Walker CH (ur. 7 kwietnia 1907 w Worthing, zm. 2 grudnia 1980 w Londynie), brytyjski polityk, członek Partii Pracy, minister w rządach Clementa Attlee i Harolda Wilsona.
Był synem Alana Lachlana Gordona Walkera, szkockiego sędziego i urzędnika Indyjskiej Służby Cywilnej. Wykształcenie odebrał w Wellington College oraz w Christ Church na Uniwersytecie Oksfordzkim. Po ukończeniu studiów pozostal na uczelni, gdzie do 1941 r. wykładał historię. W latach 1940-1944 pracował dla europejskiego serwisu BBC. W 1945 r. został asystentem dyrektora serwisu niemieckiego BBC. W latach 1946-1948 był przewodniczącym Brytyjskiego Instytutu Filmowego.
W 1935 r. podjął pierwszą nieudaną próbę uzyskania mandatu parlamentarnego, startując w wyborach w okręgu Oxford. Nie wystartował w wyborach powszechnych 1945 r., ale później w tym samym roku uzyskał mandat deputowanego, wygrywając wybory uzupełniające w okręgu Smethwick. W 1946 r. został parlamentarnym prywatnym sekretarzem przewodniczącego Izby Gmin Herberta Morrisona. W latach 1947-1950 był parlamentarnym podsekretarzem stanu w miniserstwie ds. Wspólnoty Narodów. W latach 1950-1951 był członkiem gabinetu jako minister ds. Wspólnoty Narodów.
Przed wyborami 1964 r. typowano Walkera na stanowisko ministra spraw zagranicznych (od 1963 r. pełnił już analogiczną funkcję w gabinecie cieni), jednak Walker przegrał wybory parlamentarne w swoim okręgu. Konserwatywny kontrkandydat Walkera, Peter Griffiths, oparł swoją kampanię na krytyce licznej imigracji z innych krajów Wspólnoty Narodów, która osiedliła się w Smethwick po II wojnie światowej. Zwolennicy Griffithsa podobno wymyślili nawet hasło "Jeśli chcesz mieć czarnucha za sąsiada - głosuj na liberałów lub laburzystów" (If you want a nigger for a neighbour, vote Liberal or Labour)[1].
Mimo porażki w wyborach premier Wilson powierzył Walkerowi tekę ministra spraw zagranicznych. W 1965 r. minister wystartował w wyborach uzupełniających w okręgu Leyton, ale przegrał ponownie i musiał zrezygnować ze stanowiska ministra. Do Izby Gmin powrócił w 1966 r., wygrywając wybory w okręgu Leyton. W 1967 r. powrócił do gabinetu jako minister bez teki. W latach 1967-1968 był ministrem edukacji i nauki. W 1968 r. odszedł z gabinetu i został odznaczony Orderem Kawalerów Honorowych.
W Izbie Gmin Walker zasiadał do 1974 r. 4 lipca tego roku został kreowany parem dożywotnim jako baron Gordon-Walker i zasiadł w Izbie Lordów. W latach 1975-1976 był posłem do Parlamentu Europejskiego.
Przypisy
- ↑ Robert Pearce, Walker, Patrick Chrestien Gordon, Baron Gordon-Walker (1907–1980) w Oxford Dictionary of National Biography
[edytuj] Źródła
- The Papers of Baron Gordon-Walker
- Robert Pearce,Walker, Patrick Chrestien Gordon, Baron Gordon-Walker (1907–1980) w Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004
| Poprzednik Philip Noel-Baker |
Minister ds. Wspólnoty Narodów 1950-1951 |
Następca Hastings Ismay, 1. baron Ismay |
| Poprzednik Kenneth Younger |
Minister spraw wewnętrznych w brytyjskim gabinecie cieni 1957-1962 |
Następca George Brown |
| Poprzednik Harold Wilson |
Minister spraw zagranicznych w brytyjskim gabinecie cieni 1963-1964 |
Następca Rab Butler |
| Poprzednik Rab Butler |
Minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii 1964-1965 |
Następca Michael Stewart |
| Poprzednik Arthur Champion, baron Champion Douglas Houghton |
Minister bez teki Wielkiej Brytanii razem z lordem Shackletonem 1967 |
Następca Edward Shackleton, baron Shackleton |
| Poprzednik Anthony Crosland |
Minister edukacji i nauki Wielkiej Brytanii 1967-1968 |
Następca Edward Short |
W dniu powstania
Lord Addison • Lord Alexander of Hillsborough • Clement Attlee • Aneurin Bevan • Ernest Bevin • James Chuter Ede • Stafford Cripps • Hugh Dalton • Patrick Gordon Walker • Jim Griffiths • George Isaacs • Lord Jowitt • Hector McNeil • Herbert Morrison • Manny Shinwell • George Tomlinson • Tom Williams • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Hugh Gaitskell • Alfred Robens • Hartley Shawcross • Richard Stokes
W dniu powstania
Arthur Bottomley • Herbert Bowden • George Brown • James Callaghan • Barbara Castle • Frank Cousins • Richard Crossman • Tom Fraser • Lord Gardiner • Patrick Gordon Walker • Anthony Greenwood • Jim Griffiths • Ray Gunter • Denis Healey • Margaret Herbison • Douglas Houghton • Douglas Jay • Frederick Lee • Lord Longford • Fred Peart • William Ross • Frank Soskice • Michael Stewart • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Anthony Crosland • Roy Jenkins
W dniu powstania
Arthur Bottomley • Herbert Bowden • George Brown • James Callaghan • Barbara Castle • Frank Cousins • Anthony Crosland • Richard Crossman • Lord Gardiner • Anthony Greenwood • Ray Gunter • Denis Healey • Margaret Herbison • Cledwyn Hughes • Douglas Jay • Roy Jenkins • Frederick Lee • Lord Longford • Richard Marsh • Fred Peart • William Ross • Michael Stewart • Harold Wilson
Późniejsi członkowie gabinetu
Tony Benn • John Diamond • Patrick Gordon Walker • Judith Hart • Harold Lever • Roy Mason • Lord Shackleton • Peter Shore • Edward Short • George Thomas • George Thomson
