Graham Hill
Z Wikipedii
| Graham Hill | |
 |
|
| Imię i nazwisko | Norman Graham Hill |
| Kraj |  Wielka Brytania |
| Urodzony | 15 lutego 1929 |
| Zmarł | 29 listopada 1975 |
| Sukcesy | |
|
1962 Formuła 1 (mistrz) |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Norman Graham Hill (ur. 15 lutego 1929 w Londynie, zm. 29 listopada 1975 tamże) - brytyjski kierowca wyścigowy; dwukrotny mistrz Formuły 1
Jako jedyny w historii Hill zdobył potrójną koronę sportów motorowych. Wygrał:
- Formułę 1 w 1962 i 1968 i/lub Grand Prix Monako (1963, 1964, 1965, 1968, 1969)
- Indianapolis 500 w 1966
- 24 Godziny Le Mans w 1972
[edytuj] Kariera wyścigowa
Po odbyciu służby wojskowej, Hill został mechanikiem samochodowym. Dołączył do Lotusa w późnych latach 50. Zaczął się ścigać w dość nietypowym wieku 30 lat. Dzięki obecności Lotusa w Formule 1 dostał szansę zaprezentowania swych umiejętności. Zadebiutował w Grand Prix Monako w 1958.
W 1960 Hill przeszedł do BRM. W 1962 zdobył dla nich tytuł mistrza. Graham był także częścią "brytyjskiej inwazji" na Indianapolis 500 w latach 60. Hill zatriumfował w tej imprezie w 1966.
W 1967 Brytyjczyk powrócił do Lotusa pomagając rozwinąć Lotusa 49 z nowym 8-cylindrowym silnikiem Coswortha. Po tym jak jego dwaj koledzy z zespołu - Jim Clark i Mike Spence zginęli na początku sezonu 1968, Hill poprowadził zespół i zdobył drugi tytuł mistrza F1. Lotus miał w tym czasie reputację kruchego i niebezpiecznego, szczególnie po ulepszeniach aerodynamicznych, które spowodowały podobne wypadki Hilla i Jochena Rindta w czasie Grand Prix Hiszpanii w 1969. Wypadek Grahama z Grand Prix USA tego samego roku zmusił go do przerwania kariery.
W wieku 41 lat Hill jednak nie przeszedł na emeryturę. Po wypadku Brytyjczyk próbował się jeszcze ścigać w Formule 1, jednak bez większych sukcesów. Ostatnim zwycięstwem w F1 Hilla był niezaliczany do mistrzostw świata International Trophy na Silverstone w 1971 w Brabhamie BT34. Graham w tym okresie znany był ze swojej dowcipności i wytrzymałości. W 1972 razem z Henrym Pescarolo wygrał 24 Godziny Le Mans dla Matry.
Po niezakwalifikowaniu się do Grand Prix Monako w 1975 wycofał się z posady kierowcy, skupiając się na kierowaniu własnym zespołem. Ze sponsoringiem firmy Embassy, Hill założył Embassy Hill w 1973. Zespół używał podwozi teamów Shadow i Lola. Na sezon 1975 Embassy Hill zaprojektował własne podwozie.
[edytuj] Rodzina
Hill poślubił swoją żonę Bettie w 1955. Mieli dwie córki - Briggite i Samanthę oraz syna Damona, który później poszedł w ślady ojca i zdobył tytuł mistrza Formuły 1 w 1996.
[edytuj] Śmierć
29 listopada 1975 Graham Hill zginął w katastrofie lotniczej. Wracając z sesji testowej na francuskim torze Paul Ricard awionetka Piper Aztec, którą pilotował Brytyjczyk rozbiła się z powodu zamglenia pod Londynem. Pięciu członków Embassy Hill zginęło w wypadku, w tym kierowca wyścigowy zespołu Tony Brise.
G. Farina (1950) • J. M. Fangio (1951) • A. Ascari (1952, 1953) • J. M. Fangio (1954-1957) • M. Hawthorn (1958) • J. Brabham (1959, 1960) • P. Hill (1961) • G. Hill (1962) • J. Clark (1963) • J. Surtees (1964) • J. Clark (1965) • J. Brabham (1966) • D. Hulme (1967) • G. Hill (1968) • J. Stewart (1969) • J. Rindt (1970) • J. Stewart (1971) • E. Fittipaldi (1972) • J. Stewart (1973) • E. Fittipaldi (1974) • N. Lauda (1975) • J. Hunt (1976) • N. Lauda (1977) • M. Andretti (1978) • J. Scheckter (1979) • A. Jones (1980) • N. Piquet (1981) • K. Rosberg (1982) • N. Piquet (1983) • N. Lauda (1984) • A. Prost (1985, 1986) • N. Piquet (1987) • A. Senna (1988) • A. Prost (1989) • A. Senna (1990, 1991) • N. Mansell (1992) • A. Prost (1993) • M. Schumacher (1994, 1995) • D. Hill (1996) • J. Villeneuve (1997) • M. Häkkinen (1998, 1999) • M. Schumacher (2000-2004) • F. Alonso (2005, 2006) • K. Räikkönen (2007)
