Michael Schumacher
Z Wikipedii
| Michael Schumacher | |
.jpg/260px-Michael_Schumacher-I'm_the_man_(cropped).jpg) |
|
| Imię i nazwisko | Michael Schumacher |
| Kraj |  Niemcy |
| Urodzony | 3 stycznia 1969 |
| Sukcesy | |
|
1990 Formuła 3 |
|
Michael Schumacher (ur. 3 stycznia 1969 w Hürth) - niemiecki kierowca wyścigowy, w sezonach 1991-2006 startował w Formule 1.
Jest statystycznie najlepszym kierowcą F1 w historii, ma najwięcej zwycięstw, pole positions, najszybszych okrążeń w trakcie wyścigu, a co najważniejsze jest rekordzistą jeśli chodzi o liczbę zdobytych tytułów mistrzowskich, ma ich łącznie siedem. Jego pseudonimy to "Red baron" i "Schumi". W 2004 r. zarobił łącznie 80 mln dolarów. 22 października 2006 po raz ostatni w karierze wystartował w wyścigu o Grand Prix Formuły 1. Zawody na torze w Brazylii ukończył na 4. miejscu, a w klasyfikacji generalnej sezonu 2006 zajął 2. miejsce.
Schumacher w sierpniu 1995 r. ożenił się z Corinną, mają dwójkę dzieci: córkę Ginę-Marię (ur. 1997) i syna Micka (ur. 1999). Obecnie mieszkają w Vufflens-le-Château w Szwajcarii. Młodszy o sześć lat brat Michaela, Ralf był także kierowcą F1. Michael interesuje się piłką nożną, tenisem, pływaniem i narciarstwem.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
[edytuj] Karting i niższe serie
Schumacher urodził się w Hürth (blisko Kolonii). Ściganie w kartach rozpoczął w wieku czterech lat w zbudowanym w domu przez jego ojca, Rolfa, karcie. Swoją pierwszą licencję zdobył w wieku dwunastu lat, od tego momentu rozpoczęła się jego kariera. W latach od 1984 do 1987 wygrał niemiecką i europejską serię kartów. W 1988 wystartował w Formule Ford, przez następne dwa lata ścigał się w niemieckiej Formule 3, zdobył tytuł w 1990. Wystąpił także w Formule 3000 w Japonii. Jeszcze przed rozpoczęciem kariery w Formule 1 ścigał się kilkakrotnie w europejskiej serii "touring car", m.in. dla zespołu Sauber. Taką rozbieżność w seriach wyścigowych umożliwił mu program rozwoju młodych kierowców Mercedesa. Z założenia kierowca miał być jak najbardziej wszechstronny. Umiejętności zdobyte w ten sposób niejednokrotnie dały mu przewagę nad innymi kierowcami w Formule 1.
[edytuj] Debiut w Formule 1 i kontrakt z Benettonem
Jego debiut w Formule 1 przypada na sezon 1991, zastąpił on Bertranda Gachota, który został aresztowany. Jego pierwszy wyścig dla drużyny Jordan podczas Grand Prix Belgii zaskoczył wszystkich, podczas kwalifikacji zajął bardzo wysokie 7 miejsce. Najwyższe jakie udało się zająć bolidowi tego zespołu. Niestety już na starcie wyścigu, w wyniku awarii technicznej, zakończył się debiut młodego niemieckiego kierowcy, jednakże jego występ zrobił tak duże wrażenie, że już w następnym wyścigu wystąpił jako kierowca zdecydowanie mocniejszej drużyny Benetton-Ford. W następnym sezonie wygrał po raz pierwszy (GP Belgii) i ukończył sezon na trzecim miejscu. Po następnym udanym sezonie 1993, Schumacher zdobył dwa tytuły w sezonie 1994 i 1995 dla drużyny Benetton.
[edytuj] Przejście do Ferrari
W 1996 r., Michael podpisał kontrakt z drużyną Ferrari, był to w owym czasie bardzo ryzykowny ruch, ponieważ Ferrari nie zdobyło tytułu mistrzowskiego od końca lat 70. Jednak, jego poczynania nie były bez podstaw. Przeszedł tam za namową szefostwa F1. Zespół pod przewodnictwem Schumachera stawał się z czasem coraz silniejszy i bardziej zgrany. Co jest niespotykanym ewenementem w świecie F1, Schumacher był dla Ferrari kimś więcej niż kierowcą. Nikt inny w żadnym zespole nie miał tak ogromnego wpływu na ekipę jak on. Jean Todt niejednokrotnie powtarzał, że jego wpływ na zespół jest nieoceniony. Powszechnie znanym faktem jest, że to Schumacher ściągnął do Ferrari jednego z najlepszych w obecnej F1 osobistości jaką jest Ross Brawn. Zmiana na stanowisku głównego aerodynamika również była kluczowa. Już po dwóch latach od przejścia Ferrari, niemiecki kierowca był bliski zdobycia tytułu. A losy mistrzostwa rozstrzygnęły się dopiero na torze Jerez na jednym z zakrętów. Ferrari i Schumacher mieli nadzieję odegrać się w 1998 roku, ale ich plany zostały pokrzyżowane przez ekipę McLarena która zastosowała rewolucyjny jak na swe czasy system hamulców. Ale już w kolejnym sezonie Ferrari zdobyło tytuł mistrzowski konstruktorów w 1999, lecz szanse Michaela na zdobycie tytułu mistrza świata kierowców zostały w tymże sezonie zaprzepaszczone wypadkiem podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone. Złamał wtedy nogę i nie wystąpił w sześciu następnych wyścigach. W sezonie 2000 zdobył swój trzeci tytuł mistrza świata (pierwszy tytuł dla Ferrari od 1979, kiedy tryumfował Jody Scheckter), od tego momentu zdobył ich jeszcze cztery. Jednym z najbardziej dominujących sezonów był rok 2002 w którym zwyciężył w 11 z 17 wyścigów; a wspólnie z partnerem z Ferrari Rubensem Barichello wygrali w 15 z 17. wyścigów. W sezonie 2003 walkę z Schumacherem podjął młody Fin, Kimi Räikkönen, przegrał jednak z Michaelem o dwa punkty w klasyfikacji generalnej. Sezon 2004 też został zdominowany przez Schumachera, wygrał 13 z 18 wyścigów. Ukończył też sezon z rekordową liczbą zdobytych punktów, zdobył ich 148 oraz został pierwszym kierowcą w historii, który w jednym sezonie każdy wyścig kończył na podium. Po zakończeniu sezonu 2004, FIA wprowadziło nowe przepisy dotyczące pit-stops, wniesiono zakaz zmieniania opon podczas wyścigu. Ta zmiana przepisów była bardzo kontrowersyjna, niektórzy znawcy F1 twierdzili, iż główną przyczyną jej twórców była chęć zakończenia dominacji Ferrari/Bridgestone.
Sezon 2005 był jednym z najtrudniejszych w karierze Niemca: wygrał tylko jeden wyścig (nieudane GP Stanów Zjednoczonych), wywalczył jedno pole position i trzy najszybsze okrążenia. W mistrzostwach zajął jednak bardzo wysoką trzecią pozycję, ale tytuł powędrował w ręce Fernando Alonso z drużyny Renault używającej opony Michelin. Z powodu braku możliwości zmiany opon podczas wyścigów, drużyny używające opony Bridgestone były deklasowane przez drużyny na Michelinach. Reguła zakazu zmian opon była bardzo krótkotrwała, została zniesiona na sezon 2006.
[edytuj] Zakończenie kariery
Po Grand Prix Włoch 2006 ogłosił zakończenie kariery. Jego ostatnim wyścigiem było Grand Prix Brazylii na torze Interlagos (w jęz. portugalskim "między jeziorami"). Podczas wyprzedzania Giancarla Fisichelli na dziesiątym okrążeniu doszło do kontaktu tylnego koła Ferrari i przedniego spojlera samochodu Renault. W efekcie czego w bolidzie Schumachera pękła opona. Został zmuszony do nie planowanego zjazdu do boksu i spadku na siedemnastą pozycję. Po tym incydencie był zdecydowanie najszybszy na torze - ustanawiał kolejne najszybsze okrążenia w wyścigu (drugie najszybsze okrążenie w wyścigu, należące do Massy było o 0,7 sekundy gorsze). W ostateczności zajął czwarte miejsce ze stratą zaledwie 10 sekund do drugiego Alonso. Wyścig wygrał drugi kierowca Ferrari - Felipe Massa. Miejsce Michaela Schumachera w Ferrari zajął Fin Kimi Räikkönen
[edytuj] Kontrowersje
Od śmierci Ayrtona Senny w 1994, Schumacher uważany jest za jednego z najszybszych kierowców F1, jest też najbardziej utytułowanym zawodnikiem. Sam twierdzi, że w całej swojej karierze bał się tylko Miki Häkkinena. Jednak jego styl jazdy i zachowanie na torze były czasem krytykowane, chodzi głównie o zderzenia z rywalami w decydujących o mistrzostwie wyścigach, czy też dosyć szybkiej zmianie wagi własnego ciała dla uzyskania lżejszego bolidu. Takie poczynania były przez niektórych uznawane za niesportowe. Tego typu zachowanie widoczne było podczas Grand Prix Australii w 1994 r. (kolizja z Damonem Hillem) i podczas Grand Prix Europy (kolizja z Jacquesem Villeneuvem). Następstwem drugiego incydentu było wyzerowanie konta punktowego Michaela za tamten sezon 1997, ale jego osiągnięcia (wygrane wyścigi) pozostały w oficjalnych rekordach. Jednak wielu twierdzi, że te wszystkie "kontrowersje" są głównie tworzone przez przeciwników Schumiego i ludzi nieobeznanych w tym sporcie. Podobnie jest z "team orders", wielu się oburzało gdy partner Schumachera - Rubens Barichello przepuszczał go, oddając mu zwycięstwo w ostatniej chwili. Ale takie sytuacje są obecne w F1 już od samego jej początku, czyli lat 50. XX wieku.
[edytuj] Starty w Formule 1
| Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2006 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 18 | 121 | 2 | 7 | 4 | 1 | 16 | 4 | 7 | 2 | - | - |
| 2005 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 19 | 62 | 3 | 1 | 3 | 1 | 12 | 1 | 3 | 6 | - | - |
| 2004 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 18 | 148 | MŚ | 14 | 2 | - | 16 | 8 | 10 | 1 | - | - |
| 2003 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 16 | 93 | MŚ | 6 | - | 2 | 15 | 5 | 5 | 1 | - | - |
| 2002 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 17 | 144 | MŚ | 11 | 5 | 1 | 1 | 7 | 7 | - | - | - |
| 2001 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 17 | 123 | MŚ | 9 | 5 | - | 15 | 11 | 3 | 2 | - | - |
| 2000 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 17 | 108 | MŚ | 9 | 2 | 1 | 13 | 9 | 2 | 4 | - | - |
| 1999 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 9 | 44 | 5 | 2 | 3 | 1 | 7 | 3 | 5 | 1 | - | - |
| 1998 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 16 | 86 | 2 | 6 | 2 | 3 | 12 | 3 | 6 | 3 | - | - |
| 1997 | Scuderia Ferrari Marlboro | Ferrari | 17 | 78 | DK | 5 | 3 | - | 13 | 3 | 3 | 4 | - | - |
| 1996 | Scuderia Ferrari | Ferrari | 16 | 59 | 3 | 3 | 3 | 2 | 9 | 4 | 2 | 6 | - | - |
| 1995 | Mild Seven Benetton Renault | Benetton-Renault | 17 | 102 | MŚ | 9 | 1 | 1 | 11 | 4 | 8 | 4 | - | - |
| 1994 | Mild Seven Benetton Ford | Benetton-Ford | 14 | 92 | MŚ | 8 | 2 | 0 | 10 | 6 | 8 | 4 | 2 | - |
| 1993 | Camel Benetton Ford | Benetton-Ford | 16 | 52 | 4 | 1 | 5 | 3 | 9 | 5 | 7 | - | - | |
| 1992 | Camel Benetton Ford | Benetton-Ford | 16 | 53 | 3 | 1 | 3 | 4 | 11 | 2 | 4 | - | - | |
| 1991 | Podsumowanie | 6 | 4 | 14 | - | - | - | 3 | - | - | 1 | - | - | |
| 1991 | Team 7Up Jordan | Jordan-Ford | 1 | - | - | - | - | - | - | - | 1 | - | - | |
| 1991 | Camel Benetton Ford | Benetton-Ford | 5 | 4 | - | - | - | 3 | - | - | - | - | - | |
| Razem | 3 | 4 | 255 | 1388 | 7xMŚ | 92 | 43 | 20 | 176 | 68 | 76 | 51 | 2 | - |
| Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
| Zgł. - wszystkie zgłoszenia do wyścigów; P. - pozycja końcowa; P1, P2, P3 - pozycje na podium; Punkt. - punktował; PP - pole position; NO - najszybsze okrążenie; NS - niesklasyfikowany; DK - dyskwalifikacje; NZ - nie zakwalifikował się |
||||||||||||||
[edytuj] Podsumowanie startów
| Ważne wyścigi | |
|---|---|
| Debiut | .svg/20px-Flag_of_Belgium_(civil).svg.png){kind=small} Grand Prix Belgii 1991 (#1) |
| Pierwsze pole position |  Grand Prix Monako 1994 (#42) |
| Pierwsze punkty |  Grand Prix Włoch 1991 (#2) |
| Pierwsze podium |  Grand Prix Meksyku 1992 (#8) |
| Pierwsze najszybsze okrążenie | Grand Prix Belgii 1992 (#18) |
| Pierwsze zwycięstwo | Grand Prix Belgii 1992 (#18) |
| Ostatni |  Grand Prix Brazylii 2006 (#250) |
| Najwyższe pozycje | |
| Kwalifikacje | 1 |
| Wyścig | 1 |
| Inne | |
| Rekordy | Po Grand Prix Japonii 2006
|
[edytuj] Linki zewnętrzne
[edytuj] Zobacz też
G. Farina (1950) • J. M. Fangio (1951) • A. Ascari (1952, 1953) • J. M. Fangio (1954-1957) • M. Hawthorn (1958) • J. Brabham (1959, 1960) • P. Hill (1961) • G. Hill (1962) • J. Clark (1963) • J. Surtees (1964) • J. Clark (1965) • J. Brabham (1966) • D. Hulme (1967) • G. Hill (1968) • J. Stewart (1969) • J. Rindt (1970) • J. Stewart (1971) • E. Fittipaldi (1972) • J. Stewart (1973) • E. Fittipaldi (1974) • N. Lauda (1975) • J. Hunt (1976) • N. Lauda (1977) • M. Andretti (1978) • J. Scheckter (1979) • A. Jones (1980) • N. Piquet (1981) • K. Rosberg (1982) • N. Piquet (1983) • N. Lauda (1984) • A. Prost (1985, 1986) • N. Piquet (1987) • A. Senna (1988) • A. Prost (1989) • A. Senna (1990, 1991) • N. Mansell (1992) • A. Prost (1993) • M. Schumacher (1994, 1995) • D. Hill (1996) • J. Villeneuve (1997) • M. Häkkinen (1998, 1999) • M. Schumacher (2000-2004) • F. Alonso (2005, 2006) • K. Räikkönen (2007)
