Mika Häkkinen
Z Wikipedii
| Mika Häkkinen | |
 |
|
| Imię i nazwisko | Mika Pauli Häkkinen |
| Kraj |  Finlandia |
| Urodzony | 28 września 1968 |
| Sukcesy | |
|
1987 Skandynawska Formuła Ford 1600 (mistrz) |
|
 Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
|
Mika Pauli "Häkä" Häkkinen (ur. 28 września 1968 r. w Helsingin maalaiskunta) - fiński kierowca wyścigowy, dwukrotny Mistrz Świata Formuły 1 w sezonach 1998 i 1999.
Spis treści |
[edytuj] Życie osobiste
Mika jest synem Harriego, prezentera radiowego i dorywczo kierowcy taksówki oraz Aili Häkkinen, która pracowała jako sekretarka. Ma siostrę Ninę, która prowadziła internetową stronę fanów brata, aż do jej zamknięcia w 1998 r. Häkkinen jest żonaty z Erją Honkanen. Razem mają dwójkę dzieci: syna Hugo Ronana (ur. 11 grudnia 2000 r.) i córkę Ainę Julię (ur. 12 maja 2005 r.). Od 1991 r. mieszka w Monte Carlo, ale ma domy we Francji i Finlandii.
[edytuj] Kariera
[edytuj] Przed Formułą 1
Jak większość mistrzów wyścigów samochodowych ścigał się w seriach kartów już w wieku pięciu lat. Wygrywał w regionalnych i narodowych mistrzostwach zanim przeszedł do pełnowymiarowych maszyn. Po zdobyciu mistrzostwa Brytyjskiej Formuły 3, dołączył do teamu Lotus, startującego w Formule 1.
[edytuj] Debiut w barwach Lotusa
Swoją karierę rozpoczął w sezonie 1991. Jeździł dla stajni Lotus.
[edytuj] Przejście do McLarena
Do teamu McLaren przeszedł na sezon 1993. Najpierw był tylko kierowcą testowym, w sezonie 1993 wystąpił tylko w trzech eliminacjach. Podczas swojego pierwszego wyścigu zaskoczył wszystkich kwalifikując się przed Ayrtonem Senną na trzeciej pozycji, wyścigu jednak nie ukończył. Jego kolejnymi partnerami z zespołu byli: Martin Brundle, w sezonie 1994, Mark Blundell, w sezonie 1996 i David Coulthard, który był jego partnerem w latach 1996-2001.
Podczas testów przed Grand Prix Australii w 1995 r. uległ poważnemu wypadkowi i omal nie stracił życia. W śpiączce został przewieziony do szpitala, na drugi dzień odzyskał jednak przytomność i okazało się, że nie doszło do żadnych komplikacji.
[edytuj] Walka o mistrzostwo
Na pierwsze zwycięstwo musiał czekać aż do roku 1997, wtedy wygrał Grand Prix Europy. W roku 1998 dzięki wygranym w ośmiu z szesnastu eliminacji zdobył tytuł mistrza świata, a w roku 1999 udało mu się to powtórzyć wygrywając pięć eliminacji.
[edytuj] Odejście z Formuły 1
Po nieudanej walce z Michaelem Schumacherem w sezonach 2000 i 2001, Mika postanowił zrezygnować z występów w sezonie 2002. Początkowo miała to być tylko roczna przerwa, ale w środku sezonu ogłosił, że wycofuje się z rywalizacji. Jego miejsce w zespole zajął inny Fin, Kimi Räikkönen.
W przeprowadzonej w 2000 r. ankiecie czytelników niemieckiego magazynu sportowego w, Häkkinen, zdobywając 35% głosów, został wskazany jako najbardziej lubiany kierowca. W tej samej ankiecie Michael Schumacher uzyskał 25% głosów.
Osiągnięciami, w okresie po śmierci Ayrtona Senny, ustępuje tylko Schumacherowi. Obecnie jest kierowcą w serii DTM.
[edytuj] DTM
Od roku 2005 startuje w niemieckiej serii samochodów turystycznych (DTM), w samochodach marki Mercedes-Benz. W swoim debiutanckim wyścigu zajął 8 pozycję, a już w trzecim wywalczył pole position i wygrał wyścig.
Starty w DTM zakończył z końcem sezonu 2007.
[edytuj] Możliwości powrotu do F1
Po zakończeniu kariery w Formule 1 wielokrotnie pojawiały się doniesienia o powrocie Häkkinena. Fin łączony był z posadą w zespole Williams w sezonie 2004, w którym miałby zastąpić Montoyę przechodzącego do McLarena.[1] Rok później wiązany był z posadą w zespole BMW Sauber.[2]
Pod koniec sezonu 2006 wiązano go ponownie z McLarenem. Magazyn Autosport donosił o testach w symulatorze, które Häkkinen przeprowadzał w listopadzie. Spekulacje ukróciło ogłoszenie Lewisa Hamiltona kierowcą zespołu. Mika był jednak ciągle wiązany z inną rolą w zespole.
Ostatecznie Häkkinen powrócił za kierownicę samochodu Formuły 1 podczas testów na torze Circuit de Catalunya 30 listopada 2006 r. - poprowadził McLarena MP4-21. Przejechał 79 okrążeń, ale jego najlepszy czas był o 3 sekundy gorszy od czasów regularnych kierowców.
[edytuj] Starty w Formule 1
| Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2001 | West McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 17 | 37 | 5 | 2 | - | 1 | 9 | - | 3 | 7 | - | - |
| 2000 | West McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 17 | 89 | 2 | 4 | 7 | - | 14 | 5 | 9 | 3 | - | - |
| 1999 | West McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 16 | 76 | MŚ | 5 | 2 | 3 | 11 | 11 | 6 | 5 | - | - |
| 1998 | West McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 16 | 100 | MŚ | 8 | 2 | 1 | 13 | 9 | 6 | 3 | - | - |
| 1997 | West McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 17 | 27 | 6 | 1 | - | 2 | 7 | 1 | 1 | 8 | 1 | - |
| 1996 | Marlboro McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 16 | 31 | 5 | - | - | 4 | 11 | - | - | 3 | - | - |
| 1995 | Marlboro McLaren Mercedes | McLaren-Mercedes | 15 | 17 | 7 | - | 2 | - | 4 | - | - | 9 | - | - |
| 1994 | Marlboro McLaren Peugeot | McLaren-Peugeot | 15 | 26 | 4 | - | 1 | 5 | 6 | - | - | 7 | - | - |
| 1993 | Marlboro McLaren | McLaren-Ford | 3 | 4 | 15 | - | - | 1 | 1 | - | - | 2 | - | - |
| 1992 | Team Lotus | Lotus-Ford | 15 | 11 | 8 | - | - | - | 6 | - | - | 6 | - | 1 |
| 1991 | Team Lotus | Lotus-Judd | 15 | 2 | 15 | - | - | - | 1 | - | - | 7 | - | 1 |
| Razem | ? | ? | 162 | 420 | 2xMŚ | 20 | 14 | 17 | 83 | 26 | 25 | 60 | 1 | 2 |
| Sezon | Zespół | Konstruktor | Zgł. | PKT | P. | P1 | P2 | P3 | Punkt. | PP | NO | NS | DK | NZ |
| Zgł. - wszystkie zgłoszenia do wyścigów; P. - pozycja końcowa; P1, P2, P3 - pozycje na podium; Punkt. - punktował; PP - pole position; NO - najszybsze okrążenie; NS - niesklasyfikowany; DK - dyskwalifikacje; NZ - nie zakwalifikował się |
||||||||||||||
[edytuj] Podsumowanie startów
| Ważne wyścigi | |
|---|---|
| Debiut |  Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1991 (#1) |
| Ostatni |  Grand Prix Węgier 2003 (#162) |
| Najwyższe pozycje | |
| Kwalifikacje | 1 |
| Wyścig | 1 |
| Inne | |
| Kierowca testowy | 1993 - McLaren |
[edytuj] Starty w DTM
- 2007: 8. pozycja, 22 punkty, dwie wygrane, AMG-Mercedes C-Klasse
- 2006: 6. pozycja, 25 punktów, AMG-Mercedes C-Klasse
- 2005: 5. pozycja, 30 punktów, wygrana na torze Spa-Francorchamps, AMG-Mercedes C-Klasse
Przypisy
- ↑ Marek Roczniak. "Hakkinen dementuje plotki dotyczące negocjacji z BMW", Wyprzedź Mnie!, 27 maja 2004.
- ↑ Marek Roczniak. "Mika Hakkinen wraca do Formuły Jeden?", Wyprzedź Mnie!, 9 sierpnia 2005.
[edytuj] Zobacz też
G. Farina (1950) • J. M. Fangio (1951) • A. Ascari (1952, 1953) • J. M. Fangio (1954-1957) • M. Hawthorn (1958) • J. Brabham (1959, 1960) • P. Hill (1961) • G. Hill (1962) • J. Clark (1963) • J. Surtees (1964) • J. Clark (1965) • J. Brabham (1966) • D. Hulme (1967) • G. Hill (1968) • J. Stewart (1969) • J. Rindt (1970) • J. Stewart (1971) • E. Fittipaldi (1972) • J. Stewart (1973) • E. Fittipaldi (1974) • N. Lauda (1975) • J. Hunt (1976) • N. Lauda (1977) • M. Andretti (1978) • J. Scheckter (1979) • A. Jones (1980) • N. Piquet (1981) • K. Rosberg (1982) • N. Piquet (1983) • N. Lauda (1984) • A. Prost (1985, 1986) • N. Piquet (1987) • A. Senna (1988) • A. Prost (1989) • A. Senna (1990, 1991) • N. Mansell (1992) • A. Prost (1993) • M. Schumacher (1994, 1995) • D. Hill (1996) • J. Villeneuve (1997) • M. Häkkinen (1998, 1999) • M. Schumacher (2000-2004) • F. Alonso (2005, 2006) • K. Räikkönen (2007)
