HMS Victory
Z Wikipedii
| HMS Victory | |
 |
|
| Historia |  |
|---|---|
| Położenie stępki | 23 lipca 1759 |
| Wodowanie | 7 maja 1765 |
| Oddanie do służby | 1778 |
| Status okrętu | okręt muzeum |
| Stocznia | Chatham Dockyard |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | 3500 t |
| Długość | 69 m |
| Szerokość | 15,8 m |
| Zanurzenie | 8,8 m |
| Napęd | żagle o powierzchni 5440 metrów kwadratowych |
| Prędkość | 8 węzłów |
| Załoga | 850 |
| Uzbrojenie | 104 działa |
 Galeria w Wikimedia Commons |
|
HMS Victory - żaglowy okręt liniowy brytyjskiej marynarki wojennej zbudowany w latach 1759-65 w stoczni Chatham Dockyard. Jego portem macierzystym jest Portsmouth w Anglii.
Plany okrętu były gotowe w czerwcu 1759 roku i były oparte na projekcie HMS Royal George, który został zbudowany w stoczni Woolwich Dockyard w 1756 roku. Głównym projektantem okrętu był sir Thomas Slade, który postanowił wykorzystać do budowy, nowo powstały suchy dok do budowy dużych jednostek. Stępka pod okręt została położona 23 lipca 1759 roku w Old Single Dock, a imię dla okrętu zostało wybrane w październiku 1760 roku, na pamiątkę zwycięstw armii brytyjskiej odniesionych podczas wojny siedmioletniej w bitwie pod Minden oraz w bitwie na Równinie Abrahama, a także w morskich bitwach pod Lagos oraz w zatoce Quiberon. Był to drugi okręt o tej samej nazwie - poprzedni okręt Victory zatonął w roku 1744 wraz z całą załogą. Po małej przerwie, budowę okrętu zakończono 7 maja 1765 roku zamykając go kosztami 63,176 funtów i 3 szylingów - wg dzisiejszych cen odpowiada to sumie 50 milionów funtów. Dla potrzeb budowy okrętu zużyto drewno z 6000 drzew, a 90% wykorzystanego materiału stanowiła dębina.
Spis treści |
[edytuj] Początek służby
Jednak pierwsze lata służby okrętu upłynęły w rezerwie, ze zdjętymi masztami stał przez 13 lat u ujścia rzeki Medway. W marcu 1778 roku John Lindsay został desygnowany na pierwszego dowódcę okrętu. Jednak w maju tego samego roku flagę na okręcie podniósł admirał Augustus Keppel, a dowództwo okrętu przejął kontradmirał John Campbell. Okręt uzbrojony był wówczas w żelazne działa 32 oraz 42 funtowe (30 dział), 30 dział 24 funtowych oraz 40 dział 12 funtowych. Później dodano jeszcze dwie karonady 68 funtowe.
Pod dowództwem admirała Keppela, okręt brał udział w pierwszej bitwie pod Ushant. Następnie, w marcu 1780 roku, okręt został poddany remontowi polegającemu na obiciu dna okrętu poniżej linii wodnej 3923 arkuszami blachy miedzianej, zabezpieczając dno przed szkodnikami morskimi.
W grudniu 1781 okręt pod dowództwem komandora Henry Cromwella i pod flagą kontradmirała Richarda Kempenfelta brał udział w drugiej bitwie pod Ushant.
Natomiast w 1797 roku, okręt, już pod dowództwem komandora Roberta Caldera oraz pod flagą admirała sir Johna Jervisa brał udział w bitwie koło przylądka św. Wincentego.
[edytuj] Remont
Następnie okręt został po powrocie do Chatham w lutym 1798 roku przeniesiony do rezerwy i zamieniony na okręt szpitalny dla rannych jeńców francuskich i hiszpańskich. Jednak w 1800 roku, Admiralicja postanowiła przywrócić okręt do służby - poddano go remontowi, który zamknął się potężnymi wówczas kosztami 70 933 funtów.
W ramach remontu dodano kolejne furty artyleryjskie, dzięki czemu liczba dział zwiększyła się do 104, przedłużono maszty, zmieniono figurę dziobową oraz zmieniono sposób malowania okrętu: poprzedni schemat czerwonych ambrazur zastąpiono kolorem czarnym, na tle żółtych pasów pokładowych na burtach. Ten schemat malowania zaczął obowiązywać w Royal Navy od 1805 roku tj. po bitwie pod Trafalgarem.
Remont ukończono 11 kwietnia 1803 roku, a w miesiąc później okręt wypłynął z Portsmouth pod dowództwem komandora Samuela Suttona aby dołączyć do floty brytyjskiej na Atlantyku.
[edytuj] Trafalgar
16 maja 1803 roku, flagę na okręcie, jednak tylko na tydzień, podniósł admirał Horatio Nelson i pod dowództwem komandora Suttona, okręt patrolował morze w okolicach wysp Toro. Kilka dni później, 28 maja Victory przechwycił francuską fregatę „Embuscade” uzbrojoną w 32 funtowe działa. 30 czerwca 1803 roku, dowództwo okrętu objął komandor Thomas Hardy. 4 kwietnia 1805 roku, nadeszła wieść o ucieczce z Tulonu floty francuskiej pod dowództwem admirała Villeneuve i połączeniu z flotą hiszpańską w Kadyksie. W sierpniu 1805 roku, okręt dołączył do głównych sił floty pod Kadyksem, gdzie stała zablokowana flota francusko-hiszpańska. Był to wstęp do bitwy pod Trafalgarem, w której zginął Nelson i 56 marynarzy okrętu a 102 zostało rannych, jednak odniesiono wspaniałe zwycięstwo, czego okręt flagowy stał się symbolem.
[edytuj] Dalsza służba
Po bitwie okręt zawiózł do Anglii ciało poległego admirała Nelsona, który został pochowany w katedrze św. Pawła w Londynie 6 stycznia 1806 roku. Następnie poddany został remontowi. W latach następnych okręt wykonywał rejsy w ramach blokady wybrzeży Francji, a także dwukrotnie pod flagą admirała Jamesa Saumareza pływał w kampaniach na Bałtyku. Swą służbę okręt zakończył 7 listopada 1812 roku, kiedy został zmieniony na hulk i zacumowany w Gosport.
[edytuj] Lata późniejsze
Dzięki decyzji byłego dowódcy okrętu, a później Pierwszego Lorda Admiralicji Thomasa Hardy'ego, okręt nie został przeznaczony do rozbiórki. W 1889 roku okręt został przystosowany do charakteru Szkoły Telegrafii Marynarki Wojennej (Naval School of Telegraphy). W tym charakterze okręt pełnił służbę do 1904 roku. Niestety w dalszych latach okręt niszczał. Po zakończeniu I wojny światowej, powstał specjalny fundusz „Save the Victory Fund” , mający na celu uratowanie okrętu, a który organizowany był przez brytyjskie Towarzystwo Odkryć Morskich, dostało ono także wsparcie ówczesnego rządu brytyjskiego. Wreszcie 12 stycznia 1922 roku Victory został umieszczony w najstarszym działającym doku na świecie: doku numer 2 w Portsmouth, celem restauracji. W 1928 roku król Jerzy V dokonał uroczystego zakończenia restauracji okrętu.
[edytuj] Dzisiaj
HMS Victory jest wciąż okrętem flagowym Royal Navy, w tej chwili flagę na okręcie podnosi obecny Drugi Lord Admiralicji, pełniący rolę szefa Royal Navy's Home Command (CINCNAVHOME). Victory jako okręt muzeum odwiedza rocznie około 350 000 gości
[edytuj] Linki zewnętrzne
- http://www.hms-victory.com/ - strona oficjalna HMS "Victory"
