Język enochiański
Z Wikipedii
Język enochiański (enochijski, henochiański, henochijski, enochicki, henochicki, enoicki) – język okultystyczny, spopularyzowany w XVI w. przez Johna Dee i Edwarda Kelleya – zdaniem niektórych przekazany im przez anioły, częściej uznawany za język sztuczny. Cechuje go bardzo rzadkie występowanie tych samych słów co podważa tezę iż zawiera jakieś konkretne treści. Język wykorzystywany był przez dr. Dee i Kelleya w inwokacjach, które intonowali przed wróżeniem. Nazwa języka pochodzi od apokryficznej księgi Henocha (Enocha), opisującej kontakty bohatera z istotami nadprzyrodzonymi.
Richard Dreacon w książce poświęconej doktorowi Dee przytacza próbkę tego języka:
- Madariatza das perifa Lil cabisa micaolazoda saanire caosago of fifia balzodizodarasa iada.
- Nonuca gohulime: micama adoianu mada, faods beliorebe, soba ooanoa cabisa luciftias
- yaripesol, das aberaasasa nonucafe jimicalzodoma larasada tofejilo marebe pereryo Idogio od terezodualpe.
We współczesnych czasach szczególnie spopularyzowało go użycie jego we fragmentach Biblii Szatana przez Szandora LaVeya, ze specyficznym komentarzem o roli jego "barbarzyńskiego brzmienia", które tworzyć ma jedność ze znaczeniem.
Międzynarodowe języki pomocnicze
Basic English • esperanto • europanto • folkspraak • glagolica • glosa • idiom neutral • ido • interlingua • latina sine flexione • Lingua Franca Nova • meżduslavianski jezik • migowy • novial • occidental • proslava • romanica • románico • ruslavsk • signuno • slovio • solresol • volapük
Języki logiczne i filozoficzne
láadan • loglan • lojban • ro • toki pona
Języki fikcyjnych światów i ludów
języki Śródziemia • języki północnosłowiańskie
aurebesh • brithenig • enochiański • klingoński • nadsat • simlisz • Starsza Mowa • wenedyk
Zabawy językowe
loxian • louchébem • świńska łacina • verlan
Inne
damin • nowomowa • wysokoislandzki
