Jeż uszaty
Z Wikipedii
| Jeżowate | |||||||||||||||||||||||||||||
 |
|||||||||||||||||||||||||||||
| Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
| Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
| Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gromada | ssaki | ||||||||||||||||||||||||||||
| Podgromada | ssaki żyworodne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Szczep | łożyskowce | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rząd | owadożerne | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzina | jeżowate | ||||||||||||||||||||||||||||
| Rodzaj | Hemiechinus | ||||||||||||||||||||||||||||
| Gatunek | jeż uszaty | ||||||||||||||||||||||||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
| Hemiechinus auritus | |||||||||||||||||||||||||||||
| (Gmelin, 1770) | |||||||||||||||||||||||||||||
| Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
.gif/240px-Horizontal_rule_line_(black-blue).gif){kind=small}
Jeż uszaty (Hemiechinus auritus) - mniejszy od jeża zachodniego ssak z rodziny jeżowatych, o dosyć długich uszach i ogonku dochodzącym do 5 cm. Długość ciała 12-27 cm. Żyje na stepach i pustyniach Egiptu, Mongolii, Azji Mniejszej, południowej Rosji, części Indii i Chin. Dobrze rozwinięty słuch i węch pozwalają mu w tych trudnych warunkach przetrwać, pomagając znaleźć pożywienie czy schronić się przed wrogami. Kopie niewielkie nory około 45 cm długości z 1 wyjściem. Często jako siedzibę wykorzystuje różne schronienia między skałami.
Spis treści |
[edytuj] Życie
Samica rodzi młode raz w roku, latem. Po ciąży trwającej od 35-42 dni rodzą się młode - do 4 w jednym miocie. Małe rodzą się ślepe i prawie całkowicie pozbawione kolców. Po tygodniu dopiero zaczynają otwierać oczy, a po 2 już są całkowicie pokryte kolcami. W trzecim tygodniu życia zaczynają jeść normalne pożywienie. Odżywiają się drobnymi kręgowcami, owadami, jajkami jak i pokarmem roślinnym. W poszukiwaniu pożywienia potrafią pokonywać spore odległości do około 10 km, potrafią bez jedzenia i picia wytrzymać do 10 tygodni. Prowadzą nocny tryb życia. Zimą zapadają w sen zimowy.
[edytuj] Ciekawostki
Są to jeszcze mało poznane, choć pożyteczne dla człowieka zwierzęta. Upamiętnione zostały na jednej z monet wydanych przez Mennicę Warszawską, na zlecenie Narodowego Banku Armenii z serii "Zagrożone zwierzęta Kaukazu".
[edytuj] Podgatunki
- H. auritus auritus
- H. auritus albulus
- H. auritus aegyptius
- H. auritus libycus
- H. auritus megalotis
[edytuj] Bibliografia
- Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.). 2005.: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.), Johns Hopkins University Press (en). [dostęp 4 grudnia 2007].
