Marcin Rożek
Z Wikipedii
Marcin Rożek (ur. 8 listopada 1885 w Kosieczynie koło Zbąszynia, zm. 10 kwietnia 1944 w Oświęcimiu), polski rzeźbiarz i malarz, profesor Szkoły Sztuk Zdobniczych w Poznaniu.
W 1893 wraz z rodziną przeniósł się do Wolsztyna. W 1900 rozpoczął w Poznaniu naukę zawodu kamieniarza. W 1904 Towarzystwo Naukowej Pomocy im. Karola Marcinkowskiego przyznało mu stypendium, dzięki któremu mógł studiować w szkole rzemiosł artystycznych w Berlinie; kształcił się również w Akademii Sztuk Pieknych w Monachium (1905-1909) i Paryżu (1909-1911). W 1913 osiadł w Poznaniu. Uczestniczył w powstaniu wielkopolskim w oddziałach I. Mielżyńskiego.
Po 1919 był aktywnym uczestnikiem życia kulturalnego Poznania. Współtworzył grupę artystów wielkopolskich "Plastyka" oraz wykładał w poznańskiej Szkole Sztuk Zdobniczych (stanowiącej później podstawę Akademii Sztuk Pięknych). W 1934 przeniósł się do Wolsztyna, gdzie pracował do wybuchu II wojny światowej. Ukrywał się przed aresztowaniem, został jednak zatrzymany przez Niemców w Tarnowie Podgórnym w 1941 i uwięziony w Forcie VII w Poznaniu; w lipcu 1943 przewieziony do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie niespełna rok później zmarł.
Niektóre prace:
- rzeźby:
- Siewca w Luboniu koło Poznania (1923)
- pomnik Chopina w Poznaniu (1923)
- pomnik Bolesława Chrobrego w Gnieźnie (1929, zniszczony w 1939)
- Symbole Przemysłu, Rolnictwa i Leśnictwa na Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929, zniszczone w 1939)
- rzeźby świętych w ołtarzu Serca Jezusowego w konkatedrze św. Stanisława w Ostrowie Wlkp. (1930)
- obrazy:
- Sjesta (1921)
- Piast witający gości (1935)
- cykl Apokalipsy (1937-1939)
W 1968 władze miasta Wolsztyna - w oparciu o prywatną kolekcję i dzięki szczodrobliwości siostry Marcina Rożka Jadwigi - utworzyły muzeum jego imienia. We wnętrzach charakterystycznych dla lat 30. znajduje się ekspozycja stała poświęcona życiu i twórczości Marcina Rożka, a dwie sale przeznaczone są na wystawy czasowe. Muzeum upamiętnia także urodzonego w Wolsztynie filozofa i matematyka Józefa Marię Hoene-Wrońskiego.
